Route 024: Taxidermist & The Naked Sweat Drips (Merleyn Nijmegen, 21-02-2015)

Rockcity Nijmegen is weer een festival rijker. En niet zo maar één: Route 024 heeft voor de tweede keer het centrum van de stad overgenomen. Na het grote succes van vorig jaar kon een vervolg niet uitblijven. Met zes verschillende locaties en maar liefst twaalf bands over het centrum van Nijmegen verspreid. Met louter Nijmeegse bands waarvan er twee te zien zijn in Merleyn. Taxidermist en The Naked Sweat Drips betreden het podium en zorgen voor een overvol Merleyn. Centraal deze avond staat beleving. Twee totaal verschillende bands die er vanaf de eerste seconde vol overtuiging ingaan.

Taxidermist
Taxidermist is alternatieve rock, door de vier heren bandleden zelf omschreven als muziek donkere pathetiek, passend bij David Lynch. Voeg daar nog een linkje naar bijvoorbeeld Queens of the Stone Age of Radiohead aan toe maar dan heb je nog geen compleet beeld van deze band. Wat als eerste opvalt is de variatie in de nummers en de opbouw. Intelligente songs met een hoop testosteron en veel dynamiek. Soms lang uitgesponnen, dansbaar en melodieus. Dan weer dreigend , rauw en meeslepend met de snerpende, zware gitaren van de twee gitaristen. Door de melodieuze insteek en de ritmesectie die zo strak hard en meedogenloos grooved dat je als vanzelf wordt meegezogen in een extatische staat van bewegen en beleven. De soms melancholische, laid back maar krachtige stem van zanger-gitarist Stijn van Oers past naadloos in de instrumentale omlijsting. Een overtuigend optreden van vier top muzikanten getuige ook de reacties vanuit het publiek. Een band die al groot is voordat de rest van Nederland het door heeft.

The Naked Sweat Drips
The Naked Sweat Drips wisten met veel overtuiging zowel de publieks- als juryprijs te winnen bij de Roos van Nijmegen 2013. Speedrock met een bus peper, een hoop lef, branie en niet aflaatbare energie. Vanaf seconde één wordt elke centimeter van het podium benut door zes podiumbeesten. De band bestaat uit Jimmi Vos op drums, Rick Veldkamp op bas, toetsenist Luc Jeuken , Kristian Strik en Winand Derks van de Ven op gitaar en vocalist Stefan Kollee.

Als door de duivel achter het pak nagezeten, maakt  zanger Stefan Kollee  met zijn intense bewegingen en energie een olympisch stadion nog te klein. Theatraal maar dan in de beste zin van het woord want nergens komt het geforceerd over. Deze jongens staan gewoon te genieten van elke seconde op de planken.  Opvallend is ook hoe strak deze jonge honden weten te rocken en wel op een hoog muzikaal niveau. Retro rock&roll met een vleugje pop, rauw, ingetogen met opjagende toetsen en gitaren. Drummer Jimmi geselt drie kwartier lang zijn vijf vellen en Rick zijn vier snaren. Het dramatische slot van het optreden waarbij alle bandleden ter podiumaarde storten en alleen gitarist Kristian nog wat laatste hartverscheurende noten uit zijn instrument sleept, zou in veel gevallen overdone zijn maar past hier geheel in het plaatje en kon niets anders dan een glimlach en respect teweeg brengen. Een band met absolute toekomst.

Een laaiend enthousiast publiek, een overvol Merleyn en twee knoeperds van bands maakten in ieder geval deze locatie tot een groot succes tijdens deze editie van Route 024.