AmoK – Necrospiritual Deathcore (re-release op limited edition vinyl)

Bij de stad Bergen in Noorwegen gaan mijn gedachten automatisch naar Knausgård. Geen enkele Noorse schrijver weet treffende de sfeer in deze stad te schetsen, zeker als Karl Ove het over zijn studententijd daar schrijft (lees het boek ‘Schrijver’). Pagina na pagina regent het. Pagina na pagina slentert de dronken student door die asgrauwe deken die over de stad sijpelt. Nee, je wordt blijkbaar niet vrolijk van Bergen.

En wat voor Bergen geldt, geldt voor meer plekken in het hoge Noorden. Niet voor niets komt er een behoorlijke dosis metal in alle soorten-en-stijlen uit deze contreien. Op plekken als Bergen ga je nadenken, filosoferen over donkerte en licht, krijg je diepere, wellicht zelfs religieuze gevoelens over de mens en zijn relatie tot hogere machten, goed of fout. Zulks is te horen in menige creatieve uitspatting – zoals deze van AmoK: Necrospiritual Deathcore.

Voor de goede orde: deze plaat zag in augustus 2006 al het levenslicht. Het was het eerste volledige album – hoewel… totale lengte van een dikke 35 minuten – van deze Noren. De plaat is dus ruim negen jaar oud. Da’s bijna tien en dat is weer een mooie gelegenheid om het werk opnieuw uit te brengen, deze keer op vinyl. Heel bijzonder vinyl: want Edged Circle Productions laat slechts vijfhonderd exemplaren persen, als picture disc waarbij de hoes op het vinyl is afgebeeld. De koper van de schijf krijgt er bovendien een fraaie poster bij. De grote vraag is dan: is Necrospiritual Deathcore de moeite waard om op bijzonder vinyl te bezitten? Voor de fans van AmoK: absoluut. Voor mensen die het gezelschap niet kennen, is deze re-release eigenlijk niet interessant. Is-tie ook niet voor bedoeld. Dit soort schijven zijn bedoeld voor de hardcore-fans. Maar stel dat je de plaat toch vers-van-de-lever aanschaft en op de draaitafel legt, wat krijg je dan te horen? In de basis: death en black metal.

Het is OK. Dat is meteen het grote euvel aan deze plaat: het is OK. Echte uitschieters zijn er niet. De openingstrack Necropsy Cunt en de tweede track Geitehelve – in goed Nederlands zoiets als ‘Hellebok’ – overtuigen niet direct. Dat komt eigenlijk vooral omdat het in de tempowisselingen net niet strak genoeg is waardoor het zo nu en dan wat rommelig klinkt. Eigenlijk zou het derde nummer – Channeling Black Horns – een veel betere opening zijn geweest. Hier weet AmoK een heerlijk dreigend, duister sfeertje op te roepen met een heerlijke, continue repeterende leadriff. Maar ook hier weer het merkwaardige fenomeen dat in het uptempo-stukje het allemaal net niet lekker strak is. En dat moet wel. Double bass-speedpartijen moeten klinken als een machinegeweer-op-anabolen met de precisie van een Zwitsers klokje, anders wordt het al snel zo’n plokkeplokkeplok-brei.

Onbedoelde geluidseffecten en daarmee zijn we aangekomen op iets dat echt stoort in deze productie: stukjes gesproken tekst met verlichtende woorden, kerkklokken, zenderruis, dat werk. Effective Mass Torture wordt regelmatig onderbroken met deze effecten zonder dat het echt toegevoegde waarde heeft. Daarentegen heeft het Gregoriaans ingezongen gebed aan het begin van de Goatflesh-trilogie wel dat gewenste effect. De drie Goatflesh-stukken zijn dan ook de absolute uitsmijters op de plaat. Traag, slepend, dreigend, groots. Alleen om deze drie nummers is Necrospiritual Deathcore een aanschaf waarop weinig valt af te dingen.

Voor de liefhebbers is er natuurlijk meer dat deze plaat tot een must-have maakt in dit genre. Om maar iets te noemen: er is – in alle eerlijkheid – vermoedelijk geen band die een duivelsuitdrijving zo smakelijk op plaat heeft gezet.

Blood is boiling| Skin will peel off| Vomit black blood
(…)
Kidneys explode| Puke out your liver| Swallow your tongue| Lungs filled with abscess

Top. Ik lees nog maar een paar bladzijden uit Knausgård. Hallo, Bergen. (6/10) (Edged Circle Productions)

Deze speciale vinyleditie is vanaf 25 september verkrijgbaar.