Dave Brons – Based on a true story

Dave Brons woont in Engeland en na een IONA concert in 2012 overhandigde Dave Brons zijn idool een USB stick met een door hem zelf geschreven nummer, Voyager. En hij stelde de vraag: “Zou je het misschien leuk vinden om dit nummer mee te spelen op mijn instrumentale prog. rock album wat ik uit wil gaan brengen?” Al na een paar dagen kreeg hij een mail van Dave Bainbridge: “Ja graag!” en Dave Bainbridge heeft veel meer meegespeeld dan alleen op de gevraagde ‘Voyager’. Dave Brons besloot zijn baan op te zeggen om zich helemaal op de muziek te richten. Hij startte een crowd funding campagne op en al na één week was de helft van het benodigde bedrag binnen. Om een lang verhaal kort te maken: het resultaat is ‘Based on a true story’.

Opvallend is het lieve zingende peuterstemmetje aan het begin van ‘Star’. Kai, het toen driejarig zoontje van Brons zingt ‘Tinkle twinkle little star’, toen hij naar bed werd gebracht. Dave was meteen geïnspireerd en nam dit op met zijn telefoon. Na de laatste nachtzoen is Dave begonnen met componeren. Hij stopte pas toen de zon weer opkwam. Het resultaat is een track die je niet loslaat. De strijkers maken deze track extra meeslepend. Je vergeet de wereld om je heen. De melodielijn blijft je al na één keer luisteren bij en is boeiend tot de laatste seconde.

Je wordt al in de eerste seconden van ‘Miracle Maker’ geraakt. Vooral door de klanken van de Ierse doedelzak door Troy Donockley (IONA). Uit de Ierse doedelzak komt het warme geluid van een houten folklore fluit. Dave Brons en zijn team weten de aandacht heel de track vast te houden. Tom Quayle laat een gave gitaarsolo horen en vooral op het einde speelt Troy op een ontroerende manier. Tijdens een gitaar solo in Voyager laat Dave Bainbridge horen wat hij in huis heeft. En dat is verbazingwekkend goed. Dit geldt niet alleen voor de solo, maar voor de hele track, Sterker nog: voor het hele album

Het album is een mooie mix van kleiner gespeelde gedeelten en de gedeelten waar bij alles uit de kast is gehaald wat binnen de muziek past. De lead gitaar hoor je vaak luid en duidelijk, maar is nergens overheersend. Ook de bas grooves komen goed aan bod. Dave Bainbridge speelt in ‘Father’ een mooie piano solo. De strijkers die regelmatig te horen zijn, zijn prachtig verweven in het geheel. De melodielijnen/composities en de ritmes zijn ingewikkeld en toch toegankelijk. Iedere track is van begin tot het eind zo boeiend en meeslepend gespeeld dat je de zang niet mist. Deze 9 tracks voelen als een warm bad, waarbij de warmte in je hele lijf door dringt. Tot slot nog een waarschuwing : Je loopt het risico dat je verslaafd raakt aan dit super debuut! (9,5/10) (Eigen productie)