The Vaccines zetten de Melkweg met hits op zijn kop

The Vaccines bouwde in de Melkweg een waar feestje met hit na hit. Als voorprogramma had de band Kid Wave meegenomen, een Zweeds bandje uit Londen. De vrouwelijke ‘frontman’, Lea Emmery, was al zeer stoer, een vrouwelijke drummer erbij was nog veel gaver. Toen deze Serra Petale nog eens een super strakke show weggaf was het publiek helemaal blij. De band heeft het voornamelijk nodig van de drums en zingende gitaren. Ze zijn muzikaal heel sterk, maar helaas kwam de zang er niet overheen.

Na lang wachten begonnen the Vaccines met het eerste nummer van ‘English Graffiti’. Blijkbaar vonden een paar bezoekers in het publiek het nodig om ook direct te beginnen met de eerste en enige bierdouche. Dit is toch iets wat meer op een festival thuishoort en niet in een zaal als de Melkweg. Met ‘Handsome’ knalden de mannen er lekker in; Dit is waar men op had gewacht, en altijd fijn om complimenten te krijgen: “You’re handsome”. Hiena gelijk door naar het veel te korte ‘Wreckin’ Bar (Ra Ra Ra)’. Bij het volgende nummer was er gelijk herkenning en het startsein voor een eerste bescheiden pit. Het baslijntje in ‘Ghost Town’ deed je echt voelen alsof je heel stoer door een spookstad aan het lopen was. Zanger Justin Young zat er dez avond goed in. Bij ieder nummer weer leefde hij zich in om zo een goeie performance neer te zetten. ‘Dream Lover’ zetten ze prachtig neer en Young riep het publiek op om vooral mee te doen.

Toen het volgende nummer werd ingezet was iedereen er klaar voor om volmondig mee te zingen met ‘Wetsuit’. Het is mooi om te zien dat Young zijn fans echt toezingt, gitaar aan de kant om zo het hele podium over te kunnen gaan. Als je pas bij ‘Minimal Affection’ binnen was komen lopen, leek het net of de zanger heel verveeld op het podium stond, het tegendeel was echter waar; Jay Jay Pistolet zette een erg goede act neer. Zo ook bij het minder bekende ‘Tiger Blood’.

‘Bad Mood’ kende iedereen wel, maar dit nummer heeft dan ook een enorm hoge springfactor! Echt een nummer waarmee Freddie Cowan helemaal mee kon uitpakken. Bij ‘Blow It Up’ gingen ze eindelijk ook zelf allemaal los op het podium en tijdens dit nummer vond er ook de eerste crowdsurf-poging plaats, wat eindigde in een bodycheck die uit de lucht kwam vallen.

Met “Okay Amsterdam, jullie gaan me helpen met deze”, kondigde Young ‘Post Break-Up Sex’ aan. “Speciaal voor jou spelen we nog een keer Wetsuit!”, toen hij iemand zag met een wetsuit aan. “Nee ik ben je maar aan het foppen.” Voor ‘All Afternoon In Love’ was er een gitaarwissel voor de zanger waar hij eigenlijk niet zo blij mee was, maar dit nummer wel nodig heeft. Het werd klein gebracht en was echt een nummer voor de stelletjes in de zaal. Wel humor van ze, eerst ‘Post Break-Up Sex’ (that helps you forget your ex) om daarna dit nummer te spelen. Bij ‘Melody Calling’ kreeg hij zijn witte gitaar weer terug en hij kan het niet laten om te zeggen dat deze toch echt zijn voorkeur heeft.

Van blijdschap startte het publiek een veel te snel ritme in met klappen. Árnason dwong ze rustiger, maar jeetje, zijn basgitaar staat op dat moment echt op standje ‘doei trommelvliezen’. De bass voelde je door je hele lichaam en het is niet raar dat de oren pijnlijk werden van ‘Give Me A Sign’. Bij ‘Teenage Icons’ hotsten en botsten we er vrolijk op los en het feestje ging door met ’20/20′ om opgevolgd te worden door nog een fanfavoriet: ‘I Always Knew’, waar er super mooi samenspel te zien was op het podium. Hit na hit volgde elkaar op en zo paste ‘If You Wanna’ ook in dat straatje.

Het hele publiek deed wederom mee met ‘All In White’, een geweldig setje hits om de break in te gaan. Na een korte pauze kwam Young alleen het podium weer op en met hulp van iedereen zong hij ‘No Hope’, en met ‘Radio Bikini’ en ‘Nørgaard’ is het meest geweldige feestje dan toch echt afgelopen. Een waar feest in de Melkweg!

Foto’s (c) Armelle van Helden, RockMuZine.nl