The Soft Electric tour landt in de Stadsschouwburg

dEUS is de band van de culturele omnivoor Tom Barman. Barman is de onbetwiste frontman van dEUS, maar speelt ook dance met Magnus, hij speelt jazz met TaxiWars en hij maakt films, waaronder de speelfilm ‘Any way the wind blows’. Maar dEUS is toch wel echt Barman’s kindje. De band kende sinds de oprichting in 1989 nogal wat positiewisselingen met Barman en violist Klaas Janszoons als enige constante factoren. Sinds 2005 is de bezetting stabiel en bedient  Stephane Misseghers de drums, plukt Alan Gevaert aan de bas en bespeelt Mauro Pawlowski de gitaar.

Sinds het debuutalbum ‘Worst Case Scenario’ uit 1994 bracht dEUS 7 studioalbums uit. Bij het samenstellen  van hun laatste compilatiealbum realiseerden de heren zich dat ze een ware schatkamer aan “zachtere” liedjes hadden die het podium nauwelijks haalden. Daarmee was het idee van ‘the soft electric tour’ geboren, geen akoestische shows of bekende nummers in aangepaste versies maar een theatertour met rustige dEUS nummers.

dEUS heeft gekozen voor een kale maar doeltreffende aankleding van de show, zonder backdrops en met slechts een enkele lichtstandaard op het podium.  Barman, Gevaert en Pawlowski namen plaats op barkrukken en de band opende met het kleine, intieme ‘Wake Me Up Before I Sleep’. Dat “Soft” niet altijd letterlijk genomen moest worden bleek al in de rauwe gitaarsolo van ‘The Real Sugar’. dEUS is live altijd intens, of de band nu een keiharde rock set speelt of akoestisch, de band weet altijd een spanning te creëren. ‘Right As Rain’ van hun eerste album was daarvan een goed voorbeeld, het nummer is kaal met intense zang van Tom Barman en slechts een enkele gitaarnoot.

Het gejaagde ‘Constant Now’ maakte dat het publiek in de schouwburg kon nauwelijks stil blijven zitten. Waarna het publiek bijna de adem inhield bij het prachtig gezongen ‘7 Days, 7 Weeks’.  dEUS maakte dat het publiek constant op het puntje van de stoel zat. Het epische ‘Secret Hell’ dat met een bedrieglijk kinderliedje begon, maar waarin de dreiging voelbaar toenam tot de ontlading kwam wanneer de volledige band inviel was het hoogtepunt van deze geweldige show.  De reguliere set eindigde met het intense ‘Sirens’.

De toegift opende met het mooi opgebouwde ‘Bad Timing’. Na ‘Serpentines’ verliet de band andermaal het podium om na een minutenlange staande ovatie weer terug te keren voor een allerlaatste ‘Dream Sequence #1’

‘The Soft Electric Tour’ liet een kant van dEUS zien die je niet ziet bij een reguliere show, waar de nadruk veel meer ligt op de rocknummers. Maar het is en blijft typisch dEUS, hoewel je daar niet direct de vinger op kunt leggen. dEUS is te veelzijdig en ecclectisch om op een bepaalde stijl vastgepind te kunnen worden. De verbindende factoren zijn waarschijnlijk de typische stem van Tom Barman en de viool van Klaas Janszoons. Het optreden van dEUS was een belevenis en het publiek heeft de afwezigheid van de “hits” als ‘Hotellounge’ en ‘Roses’ absoluut niet gemist. dEUS paarde intensiteit aan muzikaliteit waardoor het optreden van de band  in de Stadsschouwburg wonderschoon was.

Fotografie: ©Ariane van Ginneke