CD van de Week: Witchcraft – Nucleus

De Zweedse doom metal/psychedelische hardrock band Witchcraft werd in 2000 door Magnus Pelander opgericht. Het oorspronkelijke idee was om alleen een tribute-nummer op te nemen voor zijn idolen de legendarische rocker Roky Erickson en Bobby Liebling, de zanger van de Amerikaanse doom metal band Pentagram.

Ondertussen is de band vijf albums, twee splits, een EP, twee singles en diverse line-ups, met als enige constante Pelander, verder. Het vorige album ‘Legend’ dateert alweer uit september 2012 en dat maakt dat we, op dit vervolg, 3,5 jaar hebben moeten wachten. En ons geduld werd beloond!

Op 15 januari werd Witchcraft’s vijfde album ‘Nucleus’ uitgebracht, dat negen nummers telt. Waar op ‘Legend’ het geluid vooral modern aandoet en de nummers wat “poppy” klinken, waardoor het de charme van de sound van zijn voorgangers mist, klinkt op ‘Nucleus’ ook weer de rauwere jaren 70 sound van de eerste drie albums, maar nu zwaarder en voller en meer “doomy”, met intense gitaar trills à la Toni Iommi.

Pelander, met zijn kenmerkende stemgeluid, heeft naast de zang, ook weer de gitaarpartij voor zijn rekening genomen. Op bas horen we Tobias Anger en achter de drumkit vinden we Rage Widerberg. Ook zijn er een flink aantal andere instrumenten te horen, waaronder een cello, fluit, akkordeon, vibrafoon, toetsen, ambient geluiden en hoor ik daar zelfs een Theremin?

Als eerste horen we het nummer ‘Malstroem’, dat rustig, met een akoestische gitaar, begint en door de fluit zelfs wat liefjes klinkt. Al gauw wordt het spannender en als eenmaal een trage, meeslepende doomriff begint, is de toon meteen gezet. Het nummer klinkt duister en af en toe zelfs angstaanjagend, afgewisseld met wat meer up-tempo, lichtere gitaarloopjes die er tussendoor komen. De zang gaat af en toe door merg en been. Het nummer ‘The Outcast’, die in december op single uitkwam, is een wat toegankelijker, “catchy” nummer. Door de fluit doet het denken aan Jethro Tull en Blood Ceremony, toch geeft Witchcraft er een heel eigen geluid aan. ‘Nucleus’, het titelnummer van 14 minuten, is een goed opgebouwd nummer met afwisselend ingetogen, akoestische stukken met een zwoel zingende Pelander en daartegenover opzwepende, zware, melancholische stukken, waar de zang rauwer, emotioneel en zelfs wanhopig klinkt, met aan het eind een somber klinkende akkordeon.

Het nummer ‘Helpless’ moet het vooral hebben van de gitaar, die zich op verschillende manieren laat horen. Van een mooie, heldere tokkel, tot een vuile, trage riff en van een vlotte solo, tot een stukje klassiek gitaar. De epische, experimentele, 16 minuten durende afsluiter ‘Breakdown’ kun je als drie delen zien. De eerste zeven minuten van het nummer roepen een beeld op van een verlaten landschap met tumbleweed. Het klinkt wat dreigend, alsof er iets staat te gebeuren. Dan wordt er weer in heavy doom vervallen, om te eindigen met een trage cello, die het een nóg dramatischer effect geeft en het album pizzicato afsluit.

‘Nucleus’ is een album waar je echt voor moet gaan zitten. Je wordt diep in de muziek gezogen en in die toestand valt er van alles te ontdekken wat je, zo op het eerste gehoor, niet zou opmerken. Witchcraft heeft met ‘Nucleus’ een intens, overweldigend album uitgebracht, dat mij bij tijd en wijle metersdik kippenvel bezorgde en me steeds weer bleef verrassen. Ik ben, zéker na het voor mij wat tegenvallende ‘Legend’, zwaar onder de indruk van deze nieuwe plaat.

(9/10, Nuclear Blast Records)

Tracklist:
1. Malstroem
2. Theory of Consequence
3. The Outcast
4. Nucleus
5. An Exorcism of Doubts
6. The Obsessed
7. To Trancend Bitterness
8. Helpless
9. Breakdown