Antimatter neemt DVD op met uitzinnig Nederlands publiek

Vrijdag 25 maart stonden de Zweedse Kristoffer Gildenlow en Britse Antimatter in De Boerderij, Zoetermeer. Kristoffer stond er ter promotie van zijn 2e solo album, ‘The Rain’, voor de eerste keer ooit. Zijn show begon met de intro van zijn nieuwste album, een mooie compositie van onweer, regen en viool. Het moet gezegd worden, het was een element van verrassing in deze voorstelling. Heel vreemd voor de mensen in het publiek was er een sluier opgehangen tussen het podium en het publiek. Het was transparant en werd gebruikt als ondergrond voor projecties. En terwijl het tegelijk mooi en bizar was, voegde het ook als een soort van scheiding tussen het publiek en de band. Toen tenslotte het doek viel, was het voor het publiek tijd om afscheid te nemen. Het was een leuke, maar onorthodoxe manier om een ​​album te promoten, maar wel goed gedaan.

Na een korte pauze was het tijd voor de elektrische show van Antimatter. Mick Moss, de drijvende kracht achter Antimatter, kondigde eerder een DVD opname aan in De Boerderij. De band tourde vrij uitgebreid in 2015/2016. Het zou de kwaliteit van de show bevorderen, ten aanzien van het nieuwste Antimatter album, een juweeltje genaamd ‘The Judas Table’. En wat is er beter om dan maar een DVD op te nemen, met als publiek de gastvrije Nederlandse fans.

Na alle voorbereidingen klaar waren, werden de camera ingeschakeld, en aangezien het hele publiek klaar stond om te rocken, besprong de band het podium met het openingsnummer, een track van hun laatste album, genaamd ‘Killer’. Er was zo veel geweld, meteen in het begin al: Mick brak één van de snaren van zijn gitaar, waaruit blijkt dat de naam van de track eer aan ging doen. De snaren  werden veranderd en “De show must go on”. En zo deed ze, met ‘Paranova’ en ‘Firewalking’, twee stevige nummers van het ‘Fear of a Unique Identity’ album. De band trad op als een Zwitsers uurwerk, met een precisie, opgebouwd door de flinke hoeveelheid shows van de laatste tijd.

Het was erg lekker om oude meesterwerken zoals ‘The Last Laugh’ en ‘Over Je Schouder’ te horen. Die nummers zijn al enige tijd oud; uit een zeer intense, vrij donkere en melancholisch tijd voor Mick. Er is veel veranderd sinds die tijd en het was zeer duidelijk in contrast met hun latere liedjes. Maar een ding bleef voor alle nummers gelijk – het charisma, de snijdende zang en de intense teksten. Zoals het al snel duidelijk werd, bleek de setlist alle hoogtepunten uit de carrière van band te bevatten. Het optreden zou niet volledig zijn geweest zonder een aantal tracks van ‘The Judas Table’, blockbusters als ‘Can of Worms’ en ‘Black Eyed Man’. Noch zou het optreden volledig zijn geweest zonder waarschijnlijk hun meest bekende nummers van de vorige albums, ‘Leaving Eden’ en ‘Uniformed and Black’. En alsof het niet genoeg was- de afsluitende tracks pakten de hele sfeer van het concert samen..

Het coveren van oude klassiekers, zoals Pink Floyd, is altijd uitdagend voor een band. Niet in het geval van Antimatter, omdat hun cover van ‘Welcome to the Machine’ een nieuw nummer zou hebben kunnen zijn of wellicht een wat ouder materiaal van de band elf. Het werd gespeeld op een totaal andere manier dan het origineel. De afsluitende track was ‘Stillborn Empires’, een nummer van het nieuwe album. Wie dit nummer kent, zou weten dat het een perfecte afsluiter was, zowel lyrisch en muzikaal. Zoals verwacht, bleek het concert precies wat de fans zouden hebben kunnen verwachten – eerlijk, intens, een prachtige prestatie van beide bands.

Foto’s (c) John Verhagen. Meer foto’s te vinden via Facebook