Into The Grave bewijst tweede dag waardig te zijn

De tweede dag van Into The Grave wordt geopend door Evil Invaders die in korte tijd naam hebben gemaakt voor zichzelf door energieke en vol enthousiasme optreden en ook nu maken ze het live meer dan waar. Na een spannend intro gaat het even fout met geluid van zanger zijn gitaar waardoor andere bandlid begint met zang, maar gelukkig wordt het euvel snel verholpen en kan men op volle kracht verder. Een reeds redelijk gevuld festival terrein is getuige van een gaaf optreden van deze formatie die lekker energieke speed, heavy en thrash metal combineert. Het tempo ligt live nog hoger dan op de plaat, maar dat leidt geenszins tot problemen in de technische uitvoering. Weliswaar staat het geluid niet optimaal, de oldschoolmetal klinkt gewoon zoals het moet. De reactie van publiek is daardoor energiek en goed met zelf de eerste wall of death van de dag. Door de energie van het publiek worden de heren nog meer gestimuleerd echt alles te geven en na optreden moe maar voldaan afscheid nemen door van podium te gaan en fans de handen te schudden. Evil Invaders is absoluut klaar voor de volgende stap in hun carrière en een interview met hun is binnenkort te lezen op RockMuZine.

Tribulation

Volgende band die podium betreedt is Tribulation, dat hun optreden begint met intro ‘Cauda Pavonis’. De geschminkte bandleden staan dan op het podium in de voor hun kenmerkende outfits. Als je het viertal voor het eerst ziet, lijkt me dat wel even schrikken, want gitarist Jonathan Hultén draagt een zwarte leren legging en een zwarte longsleeve wrap-top. Zijn presentatie is echter geweldig en gitarist Adam Zaars doet er weinig voor onder. Zanger/bassist Johannes Andersson is begrijpelijkerwijs wat statischer. Het kwartet speelt strak, met veel bezieling en de sfeervolle presentatie (prachtige mimiek, veel contact met de fans) is uitstekend verzorgd. Men zet een overtuigende en sfeervolle show neer en een mooie introductie voor een ieder die deze band nog nooit gezien had en een heerlijke ervaring voor de fans .

Unearth

Als de eerste tonen van Unearth klinken, is het inmiddels veel drukker op het terrein. De heren knallen er meteen in en de bezoekers vermaken zich prima en er vormt zich op een paar momenten een pit. Toch is er wel wat op te merken. Zo staat het geluid wat kleurloos afgesteld. Mede hierdoor boeit de set na het sterke begin toch wat minder. ‘Watch It Burn’ komt, mede vanwege de niet goed te horen cleane achtergrondzang, niet sterk uit de verf. Het geheel klinkt minder flitsend dan op de plaat en de leads komen bij vlagen slechts goed door. Toch zijn er zat momenten dat alles samenkomt en dan is het ook genieten. De Amerikanen spelen desondanks over de gehele show strak, de breakdowns doen hun werk en ze sluitenaan het eind goed af. Unearth heeft zich ondanks alle geluidsissues in de kijker gespeeld en zal in de toekomst nog hoge ogen gooien.

The Black Dahlia Murder

The Black Dahlia Murder was de volgende band die aan de beurt was om publiek te entertainen . Deze Amerikaanse band is momenteel de band aan wie het meest gerefereerd wordt in deathcore-recensies, en niet voor niets. De growls en screams tezamen met de goed luisterbare maar toch complexe deathcore gaat er in als zoete koek bij het publiek. En dat weten ze live ook nog eens goed te brengen. Het kwintet overdondert je namelijk met een strakheid waar je u tegen zegt. Voeg daarbij het agressieve en tegelijkertijd vrolijke personage van Trevor Strnad op zang en je wordt ook nog visueel op je wenken bediend. Met een tevreden glimlach en een grimme grimas spuwt hij zijn teksten de zaal in. Mede door het knallende optreden gaat het los in de pit alsof daar de hele dag nog niets zinnigs gebeurd is. Stagedives, crowdsurfs, windmills, moshes en een in alle opzichten uitzinnige menigte zijn het bewijs dat het publiek de retesnelle deathcore van de Amerikanen, geweldig vindt. Ook de breakdowns worden, alsof het leven er van af hangt, mee-geheadbangd en menigeen kent alle teksten uit het hoofd. Een zeer goed en waardig optreden die ervooor gezorgd heeft dat hun fan schare groter is geworden.

Voivod

De vier Canadezen van Voivod zijn op elk festival een vreemde eend in de bijt. Alsof de gevarieerde, progressieve metal al niet complex genoeg is, voegt Denis ‘Snake’ Bélanger daar nog eens ongepolijste, onzuivere vocalen aan toe die beter bij een punkband zouden passen en enige gewenning vereisen. Een behoorlijk deel van het publiek blijkt het ontoegankelijke materiaal echter reeds te kennen en de rest van de bezoekers raakt langzamerhand in de ban van de enthousiaste formatie. Het helpt daarbij dat Voivod vandaag flink wat oude nummers speelt, die wat meer naar recht-toe-recht-aan thrashmetal neigen. Zo komen onder meer ‘Ripping Headaches’, ‘Order Of The Blackguards’, ‘Overreaction’ en als afsluiter het lijflied ‘Voivod’ voorbij. Voivod zal altijd een verworven smaak blijven en nimmer tot een echte festivalband uitgroeien, maar met dit optreden heeft het viertal ongetwijfeld wat nieuwe fans geworven en oude fans blij gemaakt.

Korpiklaani

Korpiklaani staat op Into The Grave als vervanger van de mannen van Alestorm, die niet konden door omstandigheden, maar wat maken ze er een grootste feestje van vervolgens voor alle aanwezigen. Deze heren maken folkmuziek geinspireerd door Finse mythologie en brengen een mix van vrolijke folknummers en het serieuzere metal werk. De bandleden stralen energie uit en duidelijk is te zien dat ze er veel zin in hebben om met zijn allen een metal folk feestje te bouwen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de aanwezigen daardoor rond staan te dansen en te springen op de vrolijke klanken van de Finse folkmetalband. Echter doordat ze ook nummers spelen die stevige trashriffs bevattenzijn ze ook inspiratie voor diverse moshpits aen crowdsurfers om los te gaan. Het geluid staat goed en de groep maakt een vrolijke en enthousiaste indruk. Korpiklaani is onbetwist voor velen het hoogtepunt van de dag en voor mensen die ze niet kende een aangename kennis making.

Exodus

Exodus is een graag geziene gast op menig festival en was als eerste band aangekondigd voor deze editie van Into The Grave. Dit keer treden ze aan zonder bandleider Gary Holt, die het druk heeft met Slayer. Het is vreemd om de door hem opgerichte en grootgemaakte band zonder deze meestergitarist te zien, maar dat doet geen afbreuk aan de band mede door vervanger Kragen Lum (Heathen) op gitaar en met teruggekeerde zanger Steve ‘Zetro’ Souza aan het roer. De band speelt veel vertrouwde krakers zoals Blacklist, Bonded By Blood, The Toxic Waltz en Strike Of The Beast waardoor het optreden een groot feest wordt vol met moshende fans en wordt er veel meegezongen. Ook wordt het vorig jaar verschenen ‘Blood In, Blood Out’ niet overgeslagen met nummers ‘Blood in, Blood out’ en ‘Body Harvest’. Een optreden zoals trash metal beleefd moet worden en waar het publiek erg naar uit keek!!!

Carcass

De Britse extreme metalband Carcass zet een strak en ruig optreden neer met een indrukwekkende setlist met plek voor de klassiekers ‘Buried Dreams’, ‘Incarnated Solvent Abuse’, ‘Exhumed To Consume’ en ‘Corporeal Jigsore Quandry’/’The sanquine Article’ en ‘Reek Of Putrefaction’. Het oude materiaal klinkt werkelijk subliem dankzij de ruige sound. Bij het nieuwere werk is het soms even zoeken naar de melodielijn, maar de nummers ‘Captive Bolt Pistol’ en ‘Unfit for Human Consumption’ van het sterke comebackalbum ‘Surgical Steel’ (2013) klinken super. Laat dat het enige smetje zijn op het ijzersterke optreden van Carcass. Verder was het genieten, mede dankzij het accent en de sarcastische opmerkingen van Jeff Walker die het publiek te slap vond en ze wilden zien knallen tijdens hun optreden.

Kreator

Het podium wordt helemaal omgebouwd en Kreator hakt er gelijk fel in vanaf het begin en direct verandert het festival in een grote moshpit. Niet alleen het publiek geniet, ook de band zelf staat er actief en enthousiast bij en dat is ook zekers te merken in hun spel. Het duurt daarom dan ook niet lang voordat iedereen er weer aan herinnerd is waarom Kreator op eenzame hoogte staat in het Duitse thrashlandschap. De riffs zijn vet, de drums beukend en de stem van frontman Mille gaat door merg en been. De setlist van vanavond leunt wat meer op het nieuwere werk. De helft van de nummers komt van de laatste drie albums, terwijl de andere helft vooral terug grijpt naar de beginjaren. Het maakt eigenlijk niet uit wat de band speelt, het is gewoon een genot om te horen om op te headbangen. Want headbangen zul je, bij Kreator. Ondersteund door rook-, vuur-, rook,- en confetti kanonnen samen met een indrukwekkende lichtshow maken de heren er een super ervaring voor alle aanwezigen van een zeer waardig afsluiter van van Into the Grave!!!!!!

Dit tweedaagse Into the Grave is ondanks de lange wachtrij op dag één, waar op dag twee een goede verbetering op was en de paar motregen buien en windvlagen die geluid wegvaagde bij tijden alle aanwezigen zeer goed bevallen mede door de goede catering en faciliteiten op terrein en camping. De programmering was zoals gezegd voor ieder wat wils, waardoor er een goede afwisseling was en daardoor er voor zorgde dat de sfeer en stemming bij alle aanwezigen zeer goed was.

Reeds aangekondigd is dat in 2017 er weer een tweedaagse Into the Grave zal zijn op 11 en 12 augustus 2017 met de melodische deathmetal band Arch enemy als eerste aangekondigde band. Locatie waar deze editie zal zijn is nog de vraag gezien de vele klachten van omwonenden tijdens deze editie en het experiment met locatie Rengerspark tijdens Cityrock begin september. De vele vaste bezoekers hopen echter dat Into the grave op de vertrouwde locatie blijft gezien de goede bereikbaarheid en de gezellige omgeving van het centrum van Leeuwarden.

Foto’s (c) Eus Straver
Meer foto’s van Eus in ons Facebook album.