The One Hundred – Chaos & Bliss

The One Hundred is een brits gezelschap die rammende gitaren, stevige raps en elektronische invloeden weten te combineren. Na de release van hun EP ‘Subculture’ in 2014 wisten ze de aandacht naar zich toe te trekken. Ze speelden onder andere op Download festival en Sonisphere. Nu is het tijd voor hun langverwachte debuut album. Met ‘Chaos & Bliss’ zijn ze eindelijk op dat punt, daar om aan die verwachtingen te voldoen.

Met ‘Dreamcatcher’ opent het album vol energie. Agressieve vocalen, groovende gitaren, sterke overgangen en toffe raps kenmerken dit nummer. Met ‘Dreamcatcher’ weten de heren de aandacht zeker te trekken, en na zo’n opening wil je de rest van het album gewoon horen. De intro van ‘Monster’ heeft met sterke beats en toffe raps veel weg van een hip hop nummer. Niets blijkt minder waar, de subtiele inbreng van gitaren zorgt al snel voor een overgang naar harde rammende stukken. De wisseling tussen raps en gitaren is bijzonder goed gedaan. De vocalen van Jacob Fields zijn divers en ijzersterk neergezet. Het dreigend gitaarspel van Tim Hider in contradictie op de beats die de raps begeleiden is strak en vol agressie. ‘Monster’ is echt een supervet nummer.

Toffe gitaarriffs luiden ‘Disengage’ in. Het tempo is hoog, vooral van de raps. Het nummer kent weer sterke overgangen. De verschillende effecten worden goed gebruikt. Van scratchen op een platenspeler tot mooie harmonische geluiden in de break. Deze wordt doorbroken door wederom pakkende gitaarriffs. Maar het is vooral het tempo van het nummer, waarbinnen zoveel gebeurt wat indruk maakt. Het doet je verlangen naar een lekker potje rammen in een pit en luisteren naar de diversiteit vol subtiel ingebrachte elementen tegelijkertijd. Een agressieve rockende opening is er voor ‘Hand Of Sience’. Met stoere gitaren en strak drumwerk van Joe Balchin ligt de nadruk hier tot echt meer op het metal aspect van de band. Het refrein is erg sterk en de clean vocals komen naast de mean vocals erg goed naar voren, waarmee wederom de capaciteit van zanger Jacob Fields nog maar eens benadrukt wordt.

Vol energie is het nummer ‘Boomtown’. Het is een tof nummer met techinische tempowisselingen. De raps zijn uiterst strak, de rockende stukken zijn sterk en de effecten fantastisch. Maar het is vooral het enthousiasme wat er vanaf druipt, wat het tot een uiterst tof nummer maakt. De intro van ‘Blackjack’ kent veel elektronische invloeden. Met strakke beats en raps lijkt hier de nadruk te liggen op het hip hop aspect van de band. Met een sterke opbouw en inbreng van gitaren gaat het geheel over een in een sterk rockend refrein, om vervolgens onder begeleiding van strakke drums, stukken met vette grooves naar voren te brengen. De overgangen in dit nummer zijn moeilijk maar fantastisch neergezet.

De harde kant van de band komt naar voren in ‘Chaos & Bliss’ waar de intro bestaat uit harde gitaren. De overgangen naar raps en rustige stukken zijn in dit nummer te groot en chaotisch, maar dat past dan wel bij de titel. Er wordt afgesloten met ‘Feast’ wat begint met sterke hip hop invloeden. Stoere raps, elektronische samples kenmerken de intro. Er is wel een dreigende opbouw naar rammende gitaar stukken, echter ook hier is de contradictie erg groot. De ritmes zijn lastig en komen rommelig over. De break is rustig naast de agressieve stukken, met snelle raps. Die overigens wel erg goed zijn. Het nummer valt stil om verderop nog even herpakt te worden met elektronische muziek en gladde raps, en zo eindigt dit album erg vreemd.

Het vreemde einde van het album wordt de band vergeven, want ‘Chaos & Bliss’ is een debuutalbum waar menig band van kan dromen. Het enthousiasme en de energie van de band druipt er vanaf. Het album is divers, en de heren tonen aan tempowisselingen tot in de puntjes te beheersen. Door het gebruik van elektronische invloeden, is het totaal geluid mooi vol en divers. Het album verveeld geen moment. Daarmee is het een aanrader voor iedere metalcore en rap metal fan.

(80/100, Spinefarm Records)

Tracklist:
• Dreamcatcher
• Monster
• Disengage
• Dark Matters
• Fake Eyes (Interlude)
• Hand Of Sience
• Bommtown
• Blackjack
• Retreat
• Who We Are Now
• Chaos And Bliss
• Feast