Scorpions en de zondag van Graspop 2017

De weersvoorspellingen liegen er niet om, op zondag 18 juni is er een tropische dag voorspelt in Dessel. Op het programma staat na de “oude rotten” van Deep Purple wederom een headliner met leden die bijna de 70 jaar aantikken. Het hoofdprogramma van vandaag is de Duitse hardrock band Scorpions. Met verder namen als Memoriam, de Australische rockers van Airbourne en Opeth staat er weer een flink programma. Met temperaturen boven de 30°C wordt het een heet dagje. De opening is om 11:30 in de Metal Dome voor Inglorius, terwijl een kwartier later The Raven Age het hoofd podium opent.

In de Marquee mag het Nederlandse The Monolith Deathcult de dag openen. De band opgericht in 2002 maakte van oorsprong brutal death metal maar tegenwoordig speelt de band atmosferische death metal met een surplus aan elektronische invloeden. In 2017 bracht de band het zesde album ‘Versus’ uit en natuurlijk krijgt Graspop daar wat van te horen. De mannen uit Overijssel brengen een strakke set met sterke vocalen van het duo Michiel Dekker en Robin Kok. De muziek is dat waar je van moet houden, het is compromisloos. Of je houdt er van of je vindt het helemaal niets. Vandaag, in de vroege middag, mag de band op een redelijk aantal toeschouwers rekenen.

Op het tweede hoofdpodium is het de beurt aan alweer een Nederlands product. The Charm The Fury bracht eerder dit jaar het tweede album, ‘The Sick, Dumb & Happy’, album uit via Nuclear Blast een plaat die een stuk volwassener klinkt dan de voorganger. The Charm The Fury opent de set met een nummer van die niuewe plaat: ‘Weaponized’, een stevig metalcore nummer waarbij de veelzijdigheid van zangeres Caroline Westendorp duidelijk wordt. Met ‘Colorblind’ volgt een nummer van de eerste plaat waarna weer een serie nieuwe songs volgen. Het meest opvallende nummer is ‘Echoes’ met melodieuze refreinen en clean vocals en brute vocalen in de trage stukken. The Charm The Fury sluit af met ‘Carte Blanche’ en weet voorzichtig te overtuigen op Graspop.

Terwijl Ugly Kid Joe de hitjes ‘Cat’s in the Cradle’ en ‘Everything About You’ op het hoofdpodium speelt is het tijd voor old school death metal van Karl Willetts’s band Memoriam. Na het opbreken van Bolt Thrower in 2016 kwam de doorstart van Karl met Memoriam resulterend in de matig ontvangen debuutplaat ‘For the Fallen’ in 2017. Live klinken de nummers van de debuutplaat beduidend beter dan op de plaat en toch mist het iets, het is simpelweg te voorspelbaar en de incidentele tempoversnelling is tof maar over het geheel niet goed genoeg. Als frontman is Karl Willetts een icoon en ook nummers als ‘War Rages On’ zijn best vermakelijk. Memoriam brengt nog een nieuw nummer waarvan op het tekst vel de inkt nog niet is opgedroogd en sluit zonder echt te overtuigen af.

Het uit Detroit afkomstige The Black Dahlia Murder overtuigt wel en het is dan ook beduidend drukker in de Marquee. In 2015 verscheen het zevende album ‘Abysmal’ van de band. De snauwende vocalen van zanger Trevor Strnad, het melodieuze gitaarwerk en de brute drums maken een compleet plaatje. Fijne nummers als ‘Receipt’ komen voorbij en staan als een huis.

Het Australische Airbourne is een begrip in de hardrock wereld. Zoals zo velen hebben de heren de kunst afgekeken van hun landgenoten AC/DC wat op zich geen probleem is wanneer het goed gebeurt. Airbourne is zo’n band die met kop en schouder boven het maaiveld uitsteekt en de titel ‘clone’ niet langer verdient. De heren weten met een ongekende dosis enthousiasme en energie de muziek live te brengen. Airbourne opent met de rocker ‘Ready to Rock’ en krijgt direct de headbangers mee. Frontman Joel O’Keeffe is constant in beweging en de energie slaat over op het toegestroomde publiek. Bij het nummer ‘Girls in Black’ rent plots een Kangoeroe over het podium en met Joel O’Keeffe al gitaar spelend op de schouders wordt een gang door het publiek ondernomen. Airbourne sluit een meer dan vermakelijke show af met het nummer ‘Runnin’ Wild’.

Zoals vermeld is de zondag de heetste festival dag met temperaturen boven de dertig graden. De spaarzame plekken onder de bomen worden gebruikt om even aan de koperen ploert te ontsnappen. Smeren en goed nathouden is het devies, met de vele drankkramen is dat geen probleem. Het voedsel op Graspop is al jaren een probleem, prijs en kwaliteit komen ieder jaar in botsing en toch is daar een opsteker. De kwaliteit van het geboden voedsel op de foodcourt is goed en velen nemen daar de noodzakelijke spijzen om de dag te overleven. Verder niets dan lol onder de zon….

Het uit de Verenigde Staten afkomstige Hatebreed is een veel opduikende gast op de Europese festivals. De stevige en energieke hardcore is vooral live een lust om te aanschouwen. Vorig jaar verscheen het album ‘The Concrete Confessional’ en op deze plaat waren weer meer metalcore invloeden te horen. Oude krakers als ‘Everyone Bleeds Now’ en ‘As Diehard As They Come’ worden weer luidkeels meegebruld en de pit activiteit van het publiek is op haar top. De nieuwe nummers als ‘Something’s Off’ worden goed opgepikt maar bij het nummer ‘Destroy Everything’ gaat het echt los. Hatebreed verzaakt nimmer en ook vandaag op Graspop niet.

De glamrockers van Steel Panther waren op hun plaats in Dessel. Naar verluidt gaat de voorliefde uit naar vagina’s en wafels. Van de eerste waren er meer dan voldoende, en met de wafels zit het in Vlaanderen ook wel goed. De seksuele getinte teksten tezamen met de glam uitstraling en de populaire rock sound maken een act waar misschien niet iedereen op zit te wachten maar vermakelijk is de show wel. Verschillende dames ontbloten, al dan niet spontaan, de borsten tot vermaak van de posers on stage. Bij het nummer ’17 Girls in a Row’ staat het podium vol met schone dames en ook hier vliegen de borsten in het rond. Afsluiter ‘Party All Day (Fuck All Night)’ laat niets te raden over de intenties van de heren.

De mannen van Mastadon werden ooit getipt als “the next big thing”. Een band die in potentie de status van bands als Metallica zou kunnen verkrijgen. Dat momentum is inmiddels gepasseerd maar Mastodon heeft met ‘Once More ‘Round the Sun’ en de dit jaar verschenen langspeler ‘Emperor of Sand’ heerlijke albums uitgebracht. Zwaartepunt van de set ligt op de nieuwe plaat met opener ‘Sultan’s Curse’ als eerste nieuweling. Opmerkelijk is dat ‘Once More ‘Round the Sun’ niet aan bod komt komt. Mastodon speelt met nummers als ‘Divinations’, ‘The Wolf Is Loose’ en ‘Crystal Skull’ heerlijke oude krakers. Mastodon speelt een fijne set met ‘Black Tongue’ als één van de hoogtepuntjes.

Suicidal Tendencies mag vandaag aantreden op de Jupiler Stage en dat zorgt voor een overvol veld. Mike Muir en zijn mannen hebben vorig jaar met ‘World Gone Mad’ een nieuw album uitgebracht en hebben drummer Dave Lombardo bereid gevonden het slagwerk voor zijn rekening te nemen. Suicidal speelt met Dave een lekkere old school set met o.a. de nummers: ‘You Can’t Bring Me Down’, ‘I Shot Reagan’, ‘Trip at the Brain’ en ‘Possessed to Skate’. Natuurlijk mag het nieuwe nummer ‘Clap Like Ozzy’ niet ontbreken.

Mikael Åkerfeldt weet steeds weer te verbazen met de albums die hij uitbrengt met Opeth. Vorig jaar verscheen de laatste langspeler ‘Sorceress’ waarmee de progressieve meester verraste met een rock album. Vandaag op Graspop is het titelnummer het eerste nummer van de nieuwe plaat waarna later ‘Era’ volgt. Åkerfeldt c.s. grijpen terug naar ouder materiaal met nummers als ‘Ghost Of Perdition’ en ‘Heir Apparent’. Clean vocals worden afgewisseld met heerlijke grunts. Heerlijke nummers met strak instrumentaal werk. De zaal geniet van het werk, rustige stukken worden met hand geklap onthaald en op de hardere stukken gaat men los. Mikael Åkerfeldt verontschuldigt zich wanneer hij verteld dat Opeth aan het laatste nummer begint maar niet getreurd, het nummer gaat maar door en door. ‘Deliverance’ is de perfecte afsluiter van een heerlijke show.

Het is tijd voor weer een stukje nostalgie wanneer de Scorpions het podium opkomen. De Duitsers zijn al sinds 1964 onderweg en claimt met het statement “The Best Is Yet to Come” dat er nog meer in het vat zit. Scorpions openen met ‘Going Out With a Bang’ en ‘Make It Real’ en wat onmiddellijk opvalt is dat de zang van de inmiddels 69 jarige Klaus Meine wat iel klinkt en dat de man wat timide oogt op het podium. Gaandeweg verbetert de stem en speelt de band een beat of set met ‘The Zoo’ een medley met de nummers ‘Top of the Bill’, ‘Steamrock Fever’, ‘Speedy’s Coming’ en ‘Catch Your Train’.

Een rustpuntje in de set komt er met ‘Send Me an Angel’ en ‘Wind of Change’ en het wachten is op een knaller. Die komt er met ‘Overkill’ van Motörhead als eerbetoon aan Lemmy. Een drum solo volgt van voormalig Motörhead drummer Mikkey Dee die een goede verbetering is voor de Duitsers. Na de (drum) pauze voor de heren komt de klassieker ‘Blackout’ waarop het wachten was, Scorpions beëindigt de reguliere set met ‘Big City Nights’. De toegiften worden gestart met ‘Coming Home’ waarna het tijd is voor misschien wel de grootste hit van de heren ‘Still Loving You’. ‘Rock You Like a Hurricane’ is het laatste nummer van Scorpions en hoewel de storm al duidelijk in kracht is afgenomen brengen de heren een vermakelijke show.

Graspop 2017 is een succes, het mooie weer en de verschillende hoogtepunten die de bands verzorgden waren geweldig. Maar het mooiste is misschien het publiek met in totaal op 155.000 bezoekers die het feest tot een succes maakten.

Foto’s (C) Graspop