Steve Souza aan het woord

Ondanks Steve Souza’s drukke schema bij Dynamo Metal Fest, is het ons toch gelukt een mini interview met hem te hebben. Backstage in de barbecue area van DMF hebben we gepraat over o.a. vroege ervaringen, nieuwe fans en Fozzy. Door een gebrek aan tijd zijn we helaas niet toegekomen aan het bespreken van het nieuwe album, gepland voor het voorjaar 2018. Desalniettemin was het een ongedwongen en aangename ontmoeting waarbij we hartelijk uitgenodigd werden een opvolgend interview te plannen zodra Exodus zich weer in ons kikker landje zal begeven. En dit gaan wij zeker in gedachten houden!

In de jaren negentig is Exodus enkele jaren uit elkaar geweest. Je hebt aan een aantal projecten gewerkt, zoals bijvoorbeeld de band Wardance. Enkele tracks die geschreven waren voor Wardance zijn gebruikt op het reünie album ‘Tempo of the Damned’. Kun je ons wat meer vertellen over deze periode?
Nou eigenlijk is het Gary die Wardance deed en we hebben inderdaad ‘Throwing down’ gebruikt op ‘Tempo of the Damned’. Dat album was heel speciaal omdat we op dat moment geen geld hadden, we hadden geen record label meer en we waren blut! En dat laatste terwijl wij in het verleden een miljoen dollar contract hadden getekend bij Capitol Records en daar waren we met niets… Dus dachten wij ‘laten we het bruutst album maken dat we kunnen’. Dus deze plaat kwam echt uit de woede in iedereen van ons. Daarom is dat comeback album zo geweldig, want we zijn sterker dan ooit terug gekomen.

Het wordt ook beschouwd als het beste reünie album ooit, in ieder geval binnen het thrash genre.
Dat hebben we ook vaak gehoord. ‘Tempo of the Damned’ is het beste album na 9 jaar afwezigheid. We vonden het ook geweldig! Al moet ik er wel bij zeggen dat op dit moment alle thrash-bands eigenlijk heel goede muziek maken. Denk aan de thrash bands van vroeger, geen een van hen heeft een slecht album neergezet, ook niet na een comeback. Niet Megadeth, niet Anthrax, niet Testament, niet Death Angel, niet Overkill of de Duitse bands, Sodom, Destruction… Kreator, bijvoorbeeld, is altijd melodisch geweest, ze zijn de Iron Maiden van de rhrash. Ze doen altijd dat heel druk ‘fingerpicking’, dat is waar ik van hou bij Kreator. Ik ben 53 en ik herinner me hoe bands als Def Leppard in ’78, ’79 begonnen, het waren eigenlijk kinderen. En in die periode om dit te doen op die leeftijd was ongehoord! Zelfs wij van Exodus, wij hebben onze eerste plaat in ’85 uitgebracht, we waren toen gemiddeld 21, erg jong. Als je nu naar de liedjes luistert, hebben deze liedjes 32 jaar overleefd … Kids schreven muziek en het is er vandaag de dag nog steeds, het is tijdloos. Waarschijnlijk het beste gevoel dat een mens ooit kan krijgen.

Hoe zit het met het Dublin Death Patrol project? Er zijn 2 platen uitgebracht, de laatste dateert van 2012. Kunnen we meer van dit project verwachten?
Chuck is te druk met Testament en ik ben te druk met Exodus. Zelfs toen we het tweede album opnamen, moesten we hard werken. In die tijd was Chuck ook bezig met het schrijven van ‘Dark Roots of Earth’.
Ergens wisten we dat we dit project niet lang konden doorzetten. We moesten ons weer focussen op onze hoofdtaak. Op dat moment was het voor mij Hatriot met mijn zonen. Tot ik terug kwam bij Exodus was dit weer mijn “main job”. Dus we zullen in de toekomst misschien wat een paar shows doen met Dublin Death Patrol maar nieuwe materiaal schrijven, dat verwacht ik niet. Daarvoor hebben we het te druk nu. Voor mij niet meer met Hatriot maar met Exodus. Hatriot doet het nu zonder mij, mijn oudste zoon die bas speelt, doet nu ook de zang.

Dus je hebt het “metal virus” doorgegeven aan je kinderen, het is een familie ding?
Oh ja zeker wel, aan mijn zonen en ook aan mijn dochter! Zij luistert naar bands als Issues, Bring me the Horizon, dat soort metal.

Wat is jouw mening over de reünie van bands in het algemeen, ook al waren het bands die misschien vroeger niet zo bekend waren? En wat is voor jou de beste band reünie ooit?
Dit is wat ik denk: Metal kan alleen overleven dankzij de inzet van een ieder binnen de scene want je hoort het niet op de radio en het komt ook niet op tv. Festivals zoals deze, interviews zoals we nu doen en de mond-tot-mond reclame om zomaar te zeggen, dat houdt De Metal in leven. Sacred Reich volgende maand op tournee, dat vind ik geweldig!

De beste reünie, dat is een moeilijke vraag, ik ben fan van zoveel bands! Als ik moet kiezen, zou ik zeggen wanneer Rob terug kwam bij Priest en Bruce bij Maiden. Ik weet dat veel thrash-fans hetzelfde gevoel hebben gehad toen ik terug kwam bij Exodus, zo voel ik dat ook bij Priest en Maiden. Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat Blaze Baley een geweldige zanger is en Ripper is mijn vriend. Maar Priest is Rob en Maiden is Bruce. En wat Exodus betreft, als je over de band praat, er zijn wel drie zangers geweest! Rob deed een geweldige job, ik hou van Rob. Maar de vraag is, met wie identificeer je het meest? Waarschijnlijk mezelf, zonder arrogant te willen zijn. Rob en ik zijn totaal anders, vooral in de manier waarop we met het public omgaan. Ik verwelkom iedereen, ik ben hier om jullie te vermaken. En dat betekent dat we samen een mooi moment hebben. We kunnen niet samen een mooi moment hebben wanneer er vanuit het podium wordt geroepen “you suck”, “fuck you” of “jullie kunnen beter dat moshpit snel starten anders loop ik van het podium af”. Dat kan je niet maken. Ik heb het nooit gezien, maar ik heb er wel veel over gehoord. Dat is niet wie ik ben en hoe ik wil zijn. Ik denk dat mijn persoon erg “angro” kan zijn maar ook erg gastvrij. Ik stel alles wat we hadden en nog steeds hebben, erg op prijs. Wij mogen dit al 32 jaar doen! We zijn zeer gezegende muzikanten dat we dit nog kunnen doen en misschien doen we dat straks nog als we zestig en zelfs zeventig zijn, wie weet, we zullen zien?!

Wat zijn je gedachten over jonge fans die niet eens geboren waren toen Exodus begon?
We zijn erg gelukkig dat ouders hun kinderen meenemen naar metal shows, naar onze shows. Als je vandaag hebt opgelet, heb je gezien dat ik twee van die kinderen heb aangewezen en dat we ze op het podium hebben laten klimmen om met ons te spelen. Nogmaals, metal kan alleen blijven leven als dit gebeurt. Dus ik sta er erg open voor, ik hou van deze jonge fans! Dit is het mooiste ooit, geloof me!

Een laatste vraag, ondanks dat we over onze tijd heen zijn, kun je me vertellen wat jouw sterkste herinnering is als we het over Fozzy hebben?
Er waren zoveel dingen te vertellen over Fozzy. Toen we in 2002 terugkwamen met Exodus, was hij de eerste samen met Peter met wie we hebben gewerkt. Vanaf dat moment was Fozzy altijd een deel van ons en toen ik in 2004 weer bij Exodus kwam, heb ik hem gelukkig nog kunnen zien. Ik denk dat we twee shows hebben gedaan, Bang your Heads en Antwerp Open Air, daarna heb ik hem niet meer kunnen zien want hij is overleden. Om hier te zijn en de barbecue te zien en van de barbecue te eten, dat doet iets, het is gewoon in mijn hart.

Foto’s (C) Eus Straver