CD van de Week: echolyn – i heard you listening

De Amerikaanse prog rock band echolyn startte in de jaren ’80 als coverband Narcissus. Een paar jaar later besloten de bandleden om te stoppen als coverband en hun eigen nummers te gaan schrijven. Ze startte hiervoor een nieuw band op, onder de naam echolyn. Album ‘i heard you listening’ is het nieuwste wapenfeit van echolyn.

Het nummer ‘Warjazz’ heeft een vrij hoog tempo. Het nummer klinkt als een volle bak geluid in een pakkend ritme. Zanger Raymond Francis Weston zingt op hoog tempo heel wat zinnen weg. Raymond heeft een hoog bereik en weet daar een power-uithaal mee neer te zetten waar je u tegen zegt. ‘Empyrean views’ is één van de twee tracks waar gitarist Brett Kull de lead vocals voor zijn rekening neemt. Drummer Paul Ramsey verwerkt daarnaast leuke details in de percussie. Het nummer lijkt te eindigen met de muziek zachtjes op de achtergrond. Brett zingt daarbij vrij klein, zijn stem klinkt opvallend helder. Hierna valt het mooie gitaarspel van Thomas Hyatt en Brett op. Thomas heeft zijn bas verruild voor gitaar en Raymond heeft hier de basgitaar in handen genomen.

‘Sound of bees’ is wat meer laid back. Even is er nauwelijks meer te horen dan een beetje piano. Raymond zingt hier zo goed als solo. Vooral op dit moment word je geraakt door zijn stem. In een aantal tracks bleef de bas wat meer op de achtergrond. In ‘vanishing sun’ laat Thomas echter een aantal hele mooie bas-grooves horen. Maar ook de Hammond, elektrische gitaren en drums laten zich goed horen. Bovendien is de ook de zang is volop aanwezig. Een goede afsluitende track !

Één van de weinige minpunten is de ‘ruis’ die er in ‘carried home’ gemixed is. Het combineert goed met de tekst. maar vertroebelt het geluid van de muziek. Gelukkig zijn er genoeg pluspunten. De hoeveelheid en de kwaliteit van de vocalen zijn goed. Er zijn voldoende tempo en volume wisselingen toegepast. Soms hoor je veel tegelijk, maar nooit is het te veel. Door die hoeveelheid vallen sommige details in de muziek in eerste instantie niet op, maar pas na een paar keer luisteren. Doordat ‘sound of bees’ een rustige track is hoor je een instrument dat je waarschijnlijk in eerste instantie niet kunt plaatsen. Je hoort een metallofoon. Dit instrument ziet er uit als een metalen xylofoon. Dat is één van de charmes van prog rock: je hoort soms instrumenten die maar weinig gebruikt worden. (8/10) (Eigen productie)