De Melkweg sluit Rival Sons in de armen
|Rival Sons is een van die rockbands die door collega muzikanten op handen wordt gedragen. Iedereen, van AC/DC tot Judas Priest en Evanescence, nam Rival Sons mee op tour. De band is door Ozzy persoonlijk gevraagd voor de afscheidstour van Black Sabbath. In Nederland is Rival Sons niet echt doorgebroken, maar de band heeft wel een vaste schare toegewijde fans. Ruim een uur voor de show vormde zich al een lange rij voor de ingang van de Melkweg. Een meisje bekende aan het einde van de show aan zanger Jay dat ze al vanaf ’s ochtends vroeg voor de Melkweg had gebivakkeerd om toch maar zeker de eerste te zijn.
Rival Sons werd in 2009 door gitarist Scott Holiday, bassist Robin Everhart en drummer Michael Miley opgericht. De band kreeg de huidige vorm toen Scott de blues singer-songwriter Jay Buchanan wist over te halen om tot de rockband toe te treden. In 2013 verliet Everhart de band en werd hij vervangen door Dave Beste. Rival Sons staat op het punt haar 5e studio album uit te brengen: ‘Hollow Bones’ en de clubshow in de Melkweg is voor de band een uitgelezen podium om de nieuwe songs op het publiek uit te proberen.
Rival Sons putte tijdens de show in de Melkweg dan ook rijkelijk uit het nieuwe album. Maar liefst 5 nummers van ‘Hollow Bones’ passeerden de revue. Hoewel Jay enigszins schuchter beweerde dat de band de nieuwe liedjes nog moest oefenen knalden nieuwe nummers als ‘Baby Boy’ en ‘Thundering Voices’ van het podium alsof Rival Sons ze al tijden speelde. ‘Tied Up’, de huidige single, werd al luidkeels meegezongen. Toen de junglegeluiden wegstierven opende gitarist Scott, als altijd onberispelijk in pak, de show met de knallende openingsriff van ‘Electric Man’. Toen zanger Jay uit zijn laarzen was gestapt en op blote voeten de microfoon greep waren we los.
Naast de muzikale kwaliteiten van de band is een show van Rival Sons ook een interessant visueel spektakel: Dandy-gitarist Scott die übercool het hele podium bestrijkt terwijl hij bijna achteloos zijn messcherpe riffs en solo’s speelt. Hippie-zanger Jay schuwt het grote gebaar niet, en heeft een strot waarmee hij zowel fluisterend als schreeuwend overtuigt. Drummer Michael is nooit te beroerd het publiek even op te hitsen terwijl hij de band in het juiste spoor houdt met zijn inventieve drumwerk. Bassist Dave is de onverstoorbare rots in de branding. Todd Ögren-Brooks, de keyboardspeler die de band tijdens het toeren begeleidt, straalt met wapperende baard en manen een en al enthousiasme uit.
Het publiek in de Melkweg ging helemaal uit zijn dak, op een gegeven moment kreeg Jay zelfs een bh uit het publiek toegeworpen. Waar hij grappend op zei: “Thanks for the bra, it will come in handy when I visit the farmers’ market to take home my avocados”. Na het wegsterven van de laatste noten van ‘Torture’ bleef het publiek nog een hele tijd doorzingen. Het enthousiasme van het publiek inspireerde de band zodat het een energieke en intense show werd. Met “You can’t hold on to your future if you can’t let go of your past. This song is about forgiving” leidde Jay op indrukwekkende wijze het hoogtepunt van de show in. ‘Where I’ve Been’ is gevoelig en intens tegelijk en kreeg de Melkweg muisstil. De bluesy groove van ‘Get What’s Coming’ zette de Melkweg daarna weer in vuur en vlam. ‘Fade Out’, waarschijnlijk een van de hoogtepunten van het nieuwe album, kreeg zo’n gloedvolle uitvoering dat het bijna niet te geloven was dat Rival Sons het nummer voor de eerste keer live speelde. Rival Sons sloot af met twee klassiekers, eerst het krachtige ‘Open My Eyes’ waarin met name de uithalen van Jay de show stalen. Op de onweerstaanbare swing van ‘Keep On Swinging’ gingen band en publiek nog één keer helemaal los. Nadat de laatste noten wegstierven nam de band uitgebreid afscheid van de fans waarna de zaallichten aangingen en de pauzemuziek ingestart werd. Afscheid zoals het hoort zonder ingecalculeerde toegiften.
Rival Sons speelde een geïnspireerde en energieke show en maakte er samen met het enthousiaste publiek een waar rock ’n roll feest van. Rival Sons is klaar voor de grotere podia, maar ga ze zeker zien zolang ze nog in de intieme clubs spelen. Dit was een show voor op de jaarlijstjes.
Fotografie: © Ariane van Ginneke