CD van de Week: Blues Pills – Lady In Gold

Het gaat Blues Pills voor de wind! Sinds de release van hun eerste album toerde dit Zweeds/Amerikaans/Franse gezelschap, onder leiding van de blondine Elin Larsson, door Europa. Meer dan 100.000 exemplaren van hun debuutalbum ‘Blues Pills’ (uit 2014) gingen inmiddels over de toonbank. Dat zijn opmerkelijk cijfers voor een debuutplaat, anno 2016. Eén van de redenen van dit succes is zonder twijfel Elin Larsson. Het stemgeluid van Elin, zeg maar de Janis Joplin van de huidige generatie, laat niemand onberoerd. Een tweede reden is gitarist Dorian Sorriaux die een patent lijkt te hebben op de meest zompige 70ies riffs uit de huidige stoner-rock scene. De impact van hun allereerste album (we tellen even een klein handvol EP’s niet mee) was dermate groot dat het viertal de voorbije jaren amper tijd heeft gehad om aan een nieuw album te werken.

Om het gebrek aan nieuwe songs op te vangen, werd in 2015 ‘Blues Pills Live’ uitgebracht, een (gelimiteerd) live-album dat werd opgenomen op het Freak Valley Festival in Netphen (een dorpje net voorbij Keulen). Dit festival, en dan vooral de organisatoren ervan, waren de eerste om Blues Pills te steunen en hen een (groot) podium aan te bieden. De tegenprestatie hiervoor was ‘Blues Pills Live’.

Nu is er ‘Lady In Gold’, de tweede langspeler van Blues Pills. Het zal niemand verbazen dat de constante tours van de voorbije jaren hun sporen hebben nagelaten op deze nieuwe plaat. Het grote voordeel daarvan is dat er tal van invloeden zijn binnengeslopen (denk richting pure blues, soul en zelfs gospel). Opener ‘Lady In Gold’ mag dan nog aardig aansluiten bij de “oude” Blues Pills, vanaf het trage, slepende ‘Little Boy Preacher’en vooral ‘Burned Out’ lijkt toch duidelijk dat het viertal hun muziek een andere interpretatie heeft gegeven. Pas vanaf ‘Won’t Go Back’ wordt het tempo meer opgevoerd, om uiteindelijk af te sluiten met een coverversie van Tony Joe White’s ‘Elements And Things’.

Opnieuw is het de zeer nadrukkelijke zang van Elin Larsson die iedereen meesleept in deel twee van de muzikale reis van Blues Pills. Toch ontbreekt er iets op deze ‘Lady In Gold’. Dit album richt zich, met een strakke, cleane productie duidelijk op een veel breder publiek. Hierdoor is helaas de frisse, directe aanpak zoek geraakt die van de debuutplaat ‘Blues Pills’ zo een geweldig album maakte. We missen op ‘Lady In Gold’ die ruwe, ongepolijste randjes, al zullen alle muziekliefhebbers die zich de komende weken en maanden bekeren tot het Blues Pills-isme, net het tegenovergestelde beweren.

(8,5/10, Nuclear Blast)