CD van de Week: Next To None – Phases

Opgericht in 2012 gaan de “rookies van de progmetal” Next To None als een raket! We zijn inmiddels twee jaar verder, de bandleden zijn twee jaar ouder en de muzikale kwaliteiten van de band lijken wel 5 jaar verder te zijn gegroeid! Wat gaat de ontwikkeling van deze band hard zeg! Next to None heeft na het uitbrengen van hun eerste volwaardige wapenfeit in 2015 (‘A Light In The Dark’) lekker kunnen touren en dus een mooie podiumervaring opgedaan. En dat komt natuurlijk elke band en zeker een jonge band als deze ten goede!

Het eerste album van de band was een beetje When Dream Theater meets Avenged Sevenfold en op dit tweede album is het When Dream Theater meets Lamb Of God, Slipknot en Gojira. De plaat is duidelijk een stuk harder dan hun eerste maar gelukkig vergeten de mannen de progressieve metal niet, en combineren dit juist met de bands die momenteel erg in trek zijn bij de jeugdige rockers en muzikanten. Een zeer goede combi voor een band die de toekomst van de progmetal kan gaan worden. Ze gaan duidelijk weer een paar muzikale stappen verder en trakteren de luisteraar op een verse frisse en nieuwe kijk in de wereld van de prog metal.

De vier muzikanten hebben goede muzikale voorbeelden (gehad) en weten goed hoe ze zich moeten gedragen op het podium en zijn al een beetje een gedegen live reputatie aan het opbouwen. Dit is de nieuwe generatie Progrockers!! Max Portnoy is gewoon als drummer de mini Mike Portnoy en ik heb zelfs het idee dat hij nog beter gaat worden dan zijn vader. Wat een kracht zit er in zijn drumstijl! Hij heeft de zelfde manieren, truukjes en techniek.

Thomas Cuce zou in dat geval de zoon kunnen zijn van James LaBrie. Vooral op het eerste album van de band lijkt hij een 100% copy van LaBrie in zijn jonge jaren. Voor sommige fans zal zijn zang (lees schreeuw en brul stijl) even wennen zijn want op ‘Phases’ klinkt hij meer als de zanger van Lamb Of God en Gojira. Deze jongen is erg muzikaal en speelt piano, bas en gitaar sinds zijn vijfde. Hij heeft altijd de mogelijkheid gehad om uren achter elkaar muziek te maken omdat hij vanaf de kleuterschool altijd thuis privé lessen heeft gevolg. Sinds zijn negende levensjaar was zijn muzikale gift bekend. Nadat hij het Philadelphia Orchestra Star Wars Theme songs had zien spelen en deze nummers binnen drie dagen na kon spelen.

Door de komst van de nieuwe gitarist Derrick Schneider is de band een stuk heavier geworden. De boys spelen erg strak en de muziek lijkt een stuk technischer te zijn geworden. Het klinkt allemaal zeer volwassen. Ik denk dat de band het publiek wat naar hun shows toe komt “blow away” achter gaat laten daar ik het idee hebt dat ze ook live echt kunnen waarmaken wat ze op plaat laten horen. Kris Rank is begonnen met gitaarspelen in de vijfde klas van school maar is gaan bassen toen de 4 boys besloten een band te gaan formeren. Zijn grote voorbeelden zijn o.a. Tool en Avenged Sevenfold

Het album telt 12 nummers waarvan er 4 eigenlijk bij elkaar horen en 1 geheel vormen met als onderwerp “verdriet”. De meeste nummers zijn tekstueel van de hand van Cuce, terwijl de andere bandleden ook af en toe hun steentje bijdrage. Zo is het nummer The Apple van de hand van Max Portnoy en gaat zoals te verwachten over het spreekwoordelijke “de appel valt niet ver van de boom” Maar dit spreekwoord heeft voor Max Portnoy twee kanten. De ene kant is de minder leuke daar de band na het uitbrengen van hun eerste album elke keer werd afgerekend op het feit dat Mike Portnoy de vader is van Max en die ook de plaat heeft geproduceerd waardoor de band een extra handje heeft gekregen en dus volgens vele geen eerlijke start gehad zou hebben. De andere kant is dan een stukje leuker want dat is de kans dat mensen hem gewoon zien als de zoon van en hem daarvoor complimenteren op zijn drumwerk. In 2015 is Max Portnoy hiervoor beloond door Rhythm Magazines middels de Best New Drummer of 2015 Award.

En zoals een echte prog metal band behoort te doen staan er op dit tweede album ook twee songs welke boven de 10 minuten klokken. Het nummer Kek en de album sluiter The Wanderer (Wow! Wat een nummer is dat, hier haalt de band echt alles uit de kast!!). De totale speelduur van Phases is 1 uur 18 minuten en 15 seconden. Zeg maar gerust waar voor je geld! Dit album en deze band hoort thuis in de muziekcollectie van elke progmetal liefhebber.

Next To None Live: 6 Juli 013 Tilburg (support act van Mike Portnoy’s Shattered Fortress) Sold out!

(95/100, Inside Out Music)

Tracklist:
1. 13 00:53
2. Answer Me 06:25
3. The Apple 03:51
4. Beg 02:47
5. Alone 09:30
6. Kek 10:30
7. Clarity 07:28
8. Pause 04:22
9. Mr. Mime 03:13
10. Isolation 01:26
11. Denial 08:05
12. The Wanderer 19:45

Next To None is:
Max Portnoy (drums)
Thomas Cuce (vocals, keyboard)
Derrick Schneider (guitar)
Kris Rank (bass)