CD van de Week: Xavier Boscher – Earthscapes

Esther Kessel-Tamerus | 12 July 2021 | CD van de week | No Comments

De Franse gitarist/toetsenist Xavier Boscher heeft al heel wat (digitale) albums gemaakt. In het najaar van 2020 lanceerde hij het album ‘Waterscapes’, waarop een mix van prog metal en new age te horen is. Op 9 juli komt de opvolger Earthscapes uit. Alleen het artwork was teamwork van hem en zijn zoon Andréa, verder is het een one-man project.

Zijn vorige album opende wat voorzichtig maar dat is nu wel anders, want ‘Road to Happiness’ heeft een strak gespeeld metal intro. Iets later zorgt gitaarspel voor de melodie, het is goed verdeeld over de koptelefoon. Er zijn voldoende wisselingen in tempo, volume en stijl, deze verlopen vrij geleidelijk. Het geluid van de cimbalen had wat voller mogen klinken, zeker in combinatie met de (strak gespeelde)metal. De rustige start van ‘Mountain of Spirit’ gaat best snel over naar metal. Door het vrij schelle geluid van de ‘cimbalen’, en door het groot aantal herhalingen wordt het overheersend. Op deze momenten krijgt de overige muziek te weinig aandacht. Verder is geluid van het drumwerk prima, je hoort voldoende dynamiek. ‘Luminescent Forest’ voelt ondanks de metal invloeden, toch wat lichter van opzet. Het geluid van de cimbalen is hier beter in balans, maar in het overige ‘drumwerk’ hoor je wat minder variatie. Na een gaaf stuk gitaarspel heeft deze prog/melodic rock nummer een mooi einde.

‘Carnal Cocoon’ begint teder met gesampelde geluiden en pianospel, vervolgens hoor je meeslepend gitaarspel. Als de drums erbij komen blijft de tederheid toch min of meer bestaan. Dit nummer staat symbool voor de buik van een vrouw. Het akoestische gitaarspel in ‘Sanctuary of Delight’ is warm van kleur. Er zijn een paar subtiele wendingen, maar het blijft ingetogen. Het einde sterft mooi weg. Dit rustige nummer vormt een mooi contrast met ‘Cobalt Blue Tarantula. Het speciale geluid tijdens het intro had iets langer mogen duren. Dit (uptempo) metal nummer eindigt vrij plotseling. Het klein gespeelde deel in het midden van ‘Field of Sapphire’ is net te kort om echt indruk te maken. Maar het meeslepende gitaarspel hierna doet dat wel. Deze ballad sterft mooi weg. ‘Volcania’ heeft een bijzonder intro. Tijdens de melodieuze stukken zijn er aparte geluiden te horen op de achtergrond. Ook nu is het ingetogen stukje net te kort om echt impact te hebben. Op het einde krijg je het gevoel van een vulkaan uitbarsting, een prima einde van dit nummer en goed gekozen als laatste nummer.

Jammer dat het geluid van de cimbalen in een aantal nummers soms te schel klinkt en/of er nogal veel herhalingen zijn. Dit haalt op deze momenten te veel aandacht weg van het fantastische gitaarspel. Het instrumentale kunnen van Xavier komt hierdoor niet altijd volledig tot bloei, en daarmee doet hij zichzelf eigenlijk wat te kort. De nummers toegankelijk van opzet, maar sommige veranderingen hadden iets verrassender gemogen. Er is goed gespeeld met de verdeling over de koptelefoon. De nummers variëren onderling genoeg, toch vormen ze op ‘ Earthscapes’ een mooi geheel. (78/100)(Eigen Beheer)