Doornroosje in de ban van de Zweedse rock ’n roll

Met Graveyard en Imperial State Electric heeft Doornroosje twee klassieke rock bands uit Zweden in huis gehaald.  Beide bands hebben ieder wel een heel eigen geluid. Zo is Graveyard zo’n beetje de reïncarnatie van seventies heavy rock en psychedelica. Terwijl Imperial State Electric meer de klassieke rock ’n roll vertegenwoordigt.

Imperial State Electric

Imperial State Electric is de band van Nicke Andersson. We kennen Nicke vooral uit zijn vorige leven als voorman van de Hellacopters, maar hij had al voor de Hellacopters zijn sporen verdiend in de Zweedse rock- en metal scene. Als de Hellacopters in 2008 ophouden te bestaan kruipt bij Nicke het bloed waar het niet gaan kan. Hij neemt vrijwel in z’n eentje een album op onder de naam Imperial State Electric. Als er getoerd moet worden doet Nicke een beroep op zijn coverband Cold Ethyl, die vanaf dat moment verder gaat onder de naam Imperial State Electric. Met ‘Honk Machine’ is Imperial State Electric’ in 2015 aan haar vierde album toe.

Imperial State Electric speelt energieke rock ’n roll en powerpop in de traditie van AC/DC. De band heeft de klassieke rock ’n roll opstelling met twee gitaren, drums en bas. Nicke is in de meeste gevallen de leadzanger terwijl de overige drie leden de achtergrondzang verzorgen.  De kracht van de band was de energie en het enthousiasme dat ze op het podium uitstraalde. Alleen al de manier waarop Tobias en Nicke simultaan met hun gitaren zwaaiden maakte de show tot een lust voor het oog. Als frontman is Nicke de showman van de band, maar op het moment dat bassist Dolf zijn bas overgaf aan gitarist Tobias en hij ‘Maybe You’re Right’ zong ontpopte ook Dolf zich als een ware showman. Imperial State heeft vooral korte puntige nummers, de band wist in de haar toebemeten tijd zowaar tien nummers te spelen.

De klassieke rock ’n roll van Imperial State Electric is in de eerste plaats beïnvloed door AC/DC, maar ook de Beatles zijn niet ver weg en soms klinkt zelfs onze eigen Golden Earring door in hun muziek. De band wist het publiek duidelijk te boeien getuige het enthousiaste applaus. Een deel van het publiek in Doornroosje was zelfs speciaal naar Nijmegen afgereisd om Imperial State Electric te zien.

Graveyard

Graveyard werd in 2006 in Gothenburg opgericht door Joakim Nilsson, Rikard Edlund, Axel Sjöberg, en Truls Mörck. Direct na de oprichting bracht Graveyard een demo met twee nummers uit. Al snel  werd het eerste album gepland met een lokaal label, tot Tee Pee oprichter Tony Presedo hun demo op MySpace hoorde. In 2008 kwam ‘Graveyard’ wereldwijd uit bij Tee Pee. Het album werd goed ontvangen en Graveyard kreeg zelfs een plekje op SWSX. Graveyard heeft in de afgelopen jaren opgetreden op belangrijke festivals als Fortarock, Pinkpop en Rock Werchter. In september 2015 bracht Graveyard haar vierde album ‘Innocence and Decadence’ uit bij Nuclear Blast.

Onder de tonen van ‘Embrace’ van Armin van Buren ging het gordijn voor het podium van Doornroosje open en betraden de Vikingen van Graveyard het podium. De opkomst was daarmee een van de meest dramatische momenten van de show van de band. De mannen van Graveyard hebben het niet zo op uiterlijk vertoon. Ze laten bij voorkeur de muziek spreken. De muziek van Graveyard is zwaar beïnvloed door de heavy rock uit de jaren 70 van onder andere Led Zeppelin en Black Sabbath. Zo is ‘Hisingen Blues’ het titelnummer van hun album uit 2011 een rauwe, bluesy hardrocker waar Black Sabbath doorheen sijpelt maar die toch onmiskenbaar Graveyard is. In ‘Exit 97’ van ‘Innocence and Decadence’ ging het tempo even een stapje terug in het melodische eerste deel van het nummer, om nog rauwer en intenser uit te pakken in de refreinen.

Met ‘An Industry of Murder’ hadden we het eerste hoogtepunt van de show te pakken, harder en sneller klonk dit nummer live nog intenser dan op  ‘Lights Out’ uit 2012.  Graveyard is op haar sterkst als de nummers een sterke dynamiek hebben waarin soulvolle stukken worden afgewisseld met intense, rauwe hardrock. Het slepende ‘Slow Motion Countdown’ was daarvan een prachtig voorbeeld, maar ook het duistere ‘Uncomfortably Numb’. Met het hard rockende ‘Lost in Confusion’ werd de reguliere set afgesloten. Zanger Joakim betrad tijdens de toegift het podium in z’n eentje om een bloedmooie versie van ‘Stay For a Song’ te zingen, slechts begeleid door zijn eigen gitaar. Met een prachtig intense uitvoering van ‘The Siren’ sloot Graveyard haar show af.

Het publiek in Doornroosje bestond voor een groot deel uit toegewijde Graveyard fans, die extatisch opgingen in de muziek en de teksten vaak letterlijk meezongen. Tijdens het rauwe ‘Ain’t Fit to Live Here’ ontstond voor het podium zelfs een moshpit. Graveyard is geen band met een spectaculaire liveshow. De muziek van Graveyard komt dan ook het best tot z’n recht in een intieme omgeving. Dat de band ver naar achteren stond op het podium van Doornroosje droeg niet bij aan de intimiteit van de show. Wat wel spectaculair was tijdens de show was de intensiteit en muzikaliteit waarmee de band haar nummers bracht.

Tot slot

Graveyard en Imperial State Electric zijn twee heel verschillende bands, op het eerste oog lijkt alleen hun afkomst uit Zweden overeen te komen. De energieke rock ’n roll van Imperial State Electric is heel anders dan de bluesy heavy rock van Graveyard. Wat de bands echter samenbindt is de intense manier van spelen. Een top avondje Zweedse rock dus in Doornroosje.

Fotografie: Ariane van Ginneke, Rockmuzine.nl