CD van de Week: Cirrha Niva – Out Of The Freakshow

Gitarist Rob Willemse en voormalig gitarist Peter Vennema hebben de progressieve metal band Cirrha Niva in 1993 opgericht. Over een paar jaar viert de band hun zilveren jubileum en dit jaar verschijnt de vierde full-length ‘Out Of The Freakshow’. Invaller Nathanael Taekema (Thomas Zwijsen) neemt op dit album alle drumpartijen over van Robert van Kooij.

Het intro van ‘I guess’ is opvallend. Vooral door de tekst van Mr. Gold. Hij zegt met theatrale stem:

“Ladies and gentleman. Brothers and sisters. Geeks and gorillas. For the world of the bizarre we proudly present the world’s largest congregation of human oddities.”

Hierna verwacht je zware, bijna bizarre muziek. Maar Cirrha Niva zet je op het verkeerde been. De hel breekt niet los maar er zijn vrijwel direct diverse wendingen. De drumvellen zijn vrij strak gespannen door Nathanael. Dit gaat iets ten koste van de dynamiek. De drums klinken minder donderend. Het donderende geluid had best gepast in het totaalplaatje. Er komen duistere klanken onder de snaren vandaar. Het is duidelijk dat Rob niet de enige gitarist is, ook Carlo Heefer is gitarist. Michel Steenbekkers is de bassist. Zanger Legrand heeft een lekker, licht rauw randje op zijn stem. Bovendien heeft hij een hoog bereik mèt power.

Het intro van ‘From Ego’ doet de eerste seconden een klein beetje denken aan ‘Halo of flies’ van Alice Cooper. Daarna is het nummer duidelijk anders. Net als het openingsnummer is ook dit nummer mooi opgebouwd. Puur genieten dus. De geluidskwaliteit is goed.

Het samplen tijdens het intro van ‘Afraid to bleed’ verloopt niet soepel. De muziek zet iets te vroeg in. Daar zit een stukje disbalans. Ook in het samplen wat verder op, is het verband niet direct geheel duidelijk. Dit komt vooral omdat niet alle tekst (gezongen en samplen) te verstaan is. De zang is te zacht gemixt waardoor de power en de pijn in de stem van Legrand te veel op de achtergrond blijft. Gast zangeres Lisette van den Berg (Scarlet Stories) zorgt voor een gave climax richting het einde van dit nummer. Waarna het nummer instrumentaal mooi weg sterft.

‘Reprise of a beautiful day’ start sferisch met piano en keyboard gespeeld door Erik van Ittersum (Theater Equation). Het gitaarwerk zorgt voor kippenvel. Wat is dit mooi! Een klein, kort schoonheidsfoutje in het geluid is jammer. Maar dat hoor je alleen maar met een goede koptelefoon. Op het einde van dit instrumentale nummer hoor je een enkele toon op piano en een lang aanhoudende toon op het keyboard die langzaam weg sterft.

‘Just another legacy’ begint goed, na een seconde of 12 een licht ploppend geluid waarna het geluid wat doffer is. Jammer!  Het geluid van ‘strijkers’ past goed in het geheel. Devon Graves (Psychotic Waltz) speelt fluit. Hij speelt de aanzet van de noten zo dat ze soms trillend klinken. Hoewel dit binnen het geheel past, was een iets strakkere manier van spelen mooier geweest. Het gillend gitaarwerk klinkt hier wat dof. Legrand en Devon zingen soms tegen elkaar in, toch is dit perfect in balans. De laatste vocale uithaal had langer mogen duren om dit nummer perfect te laten eindigen.

Deze 8 nummers duren bij elkaar 56 minuten. In de meeste nummers is het geluid goed. Hierdoor komen zowel het gillend als het zwaardere gitaarwerk goed uit. De bas groove is aangenaam vaak te horen. Bij dit alles verliezen Cirrha Niva de melodie niet uit het oog. De opbouw van de meeste nummers is prima. Het is heerlijk om het volume lekker ver open te draaien en ‘Out Of The Freakshow’ door de huiskamer te laten denderen. Ook verkrijgbaar in vinyl!

(8,5/10) (Parnassus records)