Geoliede show Gov’t Mule is southern rock voor fijnproevers
Metropool in Hengelo was zondagavond afgeladen vol om de enige club show in Nederland van Gov’t Mule mee te maken. Gov’t Mule speelt in mei door heel Europa, waarbij Nederland de eerste halte was. De band speelt al weer 20 jaar southern rock en heeeft inmiddels alweer 24 platen uitgebracht. Veel daarvan zijn live en dat is waar Warren Hayes (zanger/gitarist) en zijn kompanen ook het beste in zijn.
Een beautifull broken set
De playlist is altijd een verassing bij Gov’t Mule. Ze hebben zelf genoeg nummers maar schromen ook niet om de nodige covers te spelen. Deze avond bestond de hoofdmoot toch met name uit eigen werk. Er werd afgetrapt met ‘World Boss’ van de plaat ‘Shout’. Het fraaie ‘Broke down on the Brazos’ bracht de stemming er goed in en werd opgevolgd door ‘Beautiful broken’. Warren is een virtuoos als het op gitaarspelen aan komt en dat deed hij ook met verve.
Communiceren met het publiek is iets wat hem niet ligt. Warren kwam dan ook niet verder dan het plichtmatige ‘How are you doing?’ om daarna maar direct verder te gaan met ‘Fool’s moon’. Warren laat zijn muziek spreken. Verder was het contact met het publiek beperkt tot het noemen van de namen van de bandleden. Het publiek (met name 45 plus) luisterde ademloos naar de lange gitaar solo’s en diepe bas van Jorgen Carlsson. Het was een geoliede machine waarbij het einde van de eerste set werd afgesloten met ‘I am a ram’ met een heerlijke reggae feel. Het nummer is ook afkomstig van ‘Mighty High’ dat nogal reggae getint is en heerlijk swingde in de zaal. Fraai was dat dit nummer gecombineerd werd met een cover van de Beatles ‘love me do’. Het nummer werd zo fraai geweven met ‘I am a ram’ dat dit het hoogtepunt van de avond was.
Goed geolied
Na een korte pauze volgde een tweede deel van de setlist. Deze begon strak met ‘Devil likes it slow’ afkomstig van de samenwerking met John Scofield. Een tweede cover betrof ‘Bertha’ van de Greatfull Dead. De laatste cover betrof een Frank Zappa cover ‘Trouble every day’. Het was mooi om te horen hoe ze deze nummers in hun eigen stijl ten gehore brachten. Tenslotte werd er afgesloten met ‘Boogie stupid’ en ‘Mr. Man’. Voor het zover was mocht eerst drummer Matt Ebs nog het publiek in vervoering brengen met een drumsolo. Gelukkig geeft Warren zijn speelkameraden dus ook wat ruimte, want met zijn gitaarspel eist hij alle aandacht op.
Gov’t Mule gaf een degelijke en goed geoliede show waarbij de lengte van de set werd verkozen boven vuurwerk en snelheid. Warren had maar twee vierkante meter podium nodig om het publiek te laten genieten. De versnelling kwam niet boven de 3 uit, maar het ging ook meer om uithoudingsvermogen en het publiek laten luisteren. Een showbink is Warren immers niet. Warren heeft die tijd met zijn 25 jaar bij de Allman Brothers en 20 jaar Gov’t Mule achter zich gelaten en is een muzikant pur sang geworden die zijn noten rijkelijk strooit naar de liefhebbers.
Foto’s (c) René Obdeijn
