Dream the electric sleep – Beneath the dark wide sky
‘Beneath the dark wide sky’ is het 3e album van drie koppige Dream the electric sleep (DTES). Deze Amerikaanse band speelt een mix van prog rock, indie en shoegaze. Shoegaze is een subgenre van indie. De muzikanten staan meestal onbeweeglijk te spelen. Ze kijken niet de zaal in, maar met hun hoofd naar de grond gericht, alsof ze naar hun schoenen staren. De melodieën zijn dromerig en de klank van de instrumenten onderling is soms nauwelijks te onderscheiden. DTES heeft zich door een hele diverse waslijst aan band laten beïnvloeden. Zoals: Pink Floyd, Genesis, King Crimson, The Who, U2, Rush.
‘Drift’ heeft een dromerige, instrumentale start. Langzaam wordt de muziek iets sneller en zwaarder. Pakkend ritme waar drummer Joey Waters een mooi aandeel in heeft. De melodie wordt niet vergeten. De zang (door Matt Page en Joey ) is vrij zacht in vergelijking met de muziek. De zang smelt samen met de grotendeels instrumentale track. De zachte zang, en de nauwelijks verstaanbare teksten zijn kenmerkend voor shoegaze.
Voor het eerst is de muziek echt boeiend in ‘We who blackout the sun’. Er zijn wat meer prog elementen te horen. Net als in de voorgaande nummers, zijn er ook nu vrij heel herhalingen in ritme en melodie. De zwaardere sound komt voornamelijk van de snaren. Chris Tackett is de bassist en zanger Matt is gitarist. De wending naar het minimalistische stuk is super.
Ik ben één en al oor. DTES weet de aandacht niet vast te houden. Mijn aandacht verslapt langzaam; zoals mul zand door je vingers glipt.
Als eerste hoor je, heel verrassend, krekels in ‘Last psalm to silence’. Het ritme is heerlijk laid back. Ik verwacht een opbouw naar meer. Als ik weer krekels hoor, besef ik dat dit instrumentale nummer, na net 2 minuten al afgelopen is. Zang en muziek starten gelijk in ‘The good night sky’. Pakkende pop/rock en de dromerige shoegaze sfeer wisselen elkaar een paar keer af. Vrij goed opgebouwd nummer. Er valt een stilte, het nummer lijkt afgelopen. Maar dan hoor je diverse sample geluiden waaronder krekels. Dromerige muziek volgt, weer verwacht ik meer. Maar te onverwacht is het nummer afgelopen. Alsof er zomaar een stukje van het nummer afgeknipt is.
‘All good things’ is het laatste nummer. Hoewel de dromerige sfeer steeds iets anders klinkt, begint het een beetje te veel te worden. Gelukkig gaan tempo en volume omhoog, maar de dromerige shoegaze elementen blijven er wel in. Weer is er plaatsje voor mooi minimalisme ingericht. Helaas valt ook nu het einde een beetje tegen.
De geluidskwaliteit van deze 11 nummers is vrij goed. Dream the electric sleep heeft zich zoals eerder gezegd laten beïnvloeden door een aantal grote bands/artiesten. Misschien dat mijn verwachtingen daarom wat te hoog waren? Ik heb te weinig verrassende wendingen en te weinig super momenten gehoord. De prog elementen zijn een beetje zeldzaam. Hierdoor stijgt dit album niet boven het gemiddelde prog rock album uit. Het aantal herhalingen in de muziek is soms iets te veel, verveling dreigt. De opbouw van de nummers is niet altijd boeiend. De mix tussen rock en shoegaze is goed. Waardoor er een mooie balans is tussen rock en dromerige sfeer. Doordat de shoegaze invloeden in ruime mate aanwezig zijn, zal dit album waarschijnlijk vooral aanslaan bij liefhebbers van dit genre.
(7/10, Mutiny Records)
