Afwisseling troef op 2e dag FemMe Metal

Onder een stralend zonnetje weer op weg naar De Effenaar die zo’n beetje ons 2e huis lijkt te worden. Onderweg komen we alweer vele bekenden tegen en bij binnenkomst is het al lekker vol bij de Aardschok Stage. Na het onverwacht sterke akoestische vrijdagprogramma zijn we klaar voor gitaren, drums, bas en, toch ook weer, fraaie vocalen. Dag 2 gaat beginnen!

Circle Unbroken

Het spits wordt afgebeten door de door het publiek gekozen “Battle’ winnaar Circle Unbroken. Dat doet deze Belgische nieuwkomer met verve. De band heeft een overtuigende podium presentatie en knalt er direct stevig op los. Zangeres Marieke laat zich van haar beste kant zien, staat geen moment stil en zingt soepel. De band zet een degelijke set neer die bestaat uit materiaal van het niet onverdienstelijke debuut ‘Vincere’. Live klinken nummer als ‘Portrait’ echter nog beter en ze weten het publiek aardig op te warmen. Een goede prestatie die wat beloofd voor de toekomst.

End Of The Dream

Vorig jaar mocht End Of The Dream als invaller acte de presence geven, nu mogen ze het op de main stage proberen. De band is inmiddels lekker ingespeeld en zangeres Mickey Huijsmans komt in zowel de hoge als lage regionen goed uit de verf. Ook haar podiumpresentatie heeft de nodige vooruitgang geboekt en dat doet de interactie met het publiek goed. Toch moet gezegd dat de bombastische gohtic metal niet de gehele set weet te boeien. Niet slecht, maar we hebben iets soortgelijks al meer gehoord. Juist als het optreden een beetje lijkt in te zakken komt de band met het nieuwe ‘Wakeloss’ op de proppen. Dit stevige nummer ligt weliswaar in het verlengde van het debuut maar klinkt door een spijkerharde instrumentale overgang als welkome afwisseling.

Ex Libris

Een leuke verrassing is de progressieve metal van Ex Libris, de band van Dianne van Giersbergen, die op zondag ook nog met haar andere band Xandria op het podium staat. Ex Libris brengt technisch hoogstaande metal, krachtig en atmosferisch, met een dijk van een stem van Dianne. Ondanks dat het helaas maar vier (lange) nummers zijn die ze spelen, zitten deze boordevol afwisseling en gebeurd er muzikaal heel veel. Vette prestatie van Dianne en band. Het optreden is dan ook veel te snel afgelopen, maar dit was wel puur genieten en het zal dan ook een moeilijke taak worden voor de overige bands om dit te overtreffen. Met het feit dat dit het eerste optreden was sinds de break, en met een nieuwe line up beloofd dit zeker nog heel wat voor de toekomst. Dat het gewaardeerd wordt blijkt ook wel uit het feit dat de zaal afgeladen vol is en het oorverdovende applaus aan het einde van de nummers. Dianne is dan ook een imposante verschijning op het podium die het publiek moeiteloos om haar vinger windt. Volgend jaar op de main stage graag!

Diabolus in Musica

Het Spaanse Diabolus In Musica is een graag geziene act op de podia. Typisch een band die zowel op plaat als live nooit verzaakt en altijd garant staat voor kwaliteit. Kersverse moeder Zuberoa Aznárez laat qua zang en presentatie weer horen en zien hoe het moet en haar welkome interactie met gruntcollega Gorka Elso zorgt voor de broodnodige afwisseling. Opvallend dat er geen bassist aanwezig is, waardoor het wat “kaal” oogt op het podium. Wellicht dat daardoor de eerste nummers geluidstechnisch niet helemaal lekker doorkomen, maar na een fantastische uitvoering van ‘Inner Force’ is dat euvel verholpen en is het genieten geblazen. Verder volgt met o.a. ‘Ishtar’, ‘Eternal Breeze’ en het machtige ‘Spoilt Vampire’ een bloemlezing uit hun repertoire. Op 18 November komt het langverwachte nieuwe album ‘Search For The Archons’ uit en we krijgen alvast het fraaie ‘Earthly Illusions’ voorgeschoteld.

Kobra & the Lotus

Na een behoorlijke portie symphonische gothic metal en de daarbij behorende zang in de hogere regionen, is het nu tijd voor een heerlijk uurtje onvervalste jaren ’80 metal. Kobra Paige en consorten staan live zeker hun mannetje en staan garant voor een lekkere energieke show. Het publiek eet uit de hand van Kobra en met krakers als het vlotte ‘Warhorse’, ‘Forever One’ en het geweldige ‘Fifty Shades Of Evil’ is het smullen geblazen. Binnenkort verschijnen er maar liefst 2 nieuwe releases van de band. Hiervan passeren ook enkele nummers de revue en we mogen gerust stellen dat die naadloos aansluiten op hun eerdere repertoire. Gedurende het optreden is er tijd voor enkele vrolijke noten zoals het gitaristen duel en het meezingstukje met percussie dat ook, letterlijk, de handen op de knieën en op elkaar krijgt. Kortom: een heerlijk optreden van een band die je eigenlijk live moet aanschouwen.

Bliksem

Tsja, en dan Bliksem. Ooit wel eens een slecht optreden gezien van deze Belgische thrashers? Ik niet in ieder geval en ook nu verzaakt de band onder aanvoering van Peggy Meeussen niet. Er wordt weer stevig en zonder een enkel steekje te laten vallen gemusiceerd en Peggy zweept het publiek lekker op. Met een setlist als ‘Crawling In The Dirt’, ‘Room Without A View’, ‘Morphine Dreams’, ‘Twist The Knife’, ‘Face The Evil’, ‘Barbaric Nation’ en de afsluitende geweldenaar ‘The Life On Which I Feed’ wordt met nummers van beide albums ‘Face The Evil’ en ‘Gruesome Masterpiece’ een vette show neergezet. Dit wordt door het publiek beantwoordt met de eerste circlepit van de dag en we kunnen dan ook spreken van een prima optreden.

Sirenia

Sirenia mag dan te boek staan als co-headliner voor deze zaterdag maar weet dat niet helemaal waar te maken. Nieuwe zangeres Emmanuelle Zoldan maakt vandaag haar podiumdebuut en is in meerdere opzichten een opvallende tegenpool van haar lieflijke en kleiner van stuk zijnde voorgangster Ailyn. Met een strakke blik, ditto kleding en zang die zich voornamelijk in de hogere regionen bevindt komt dit toch wel even anders over dan de voorgaande, meer “aaibare” Sirenia versie. Qua “looks” past het echter wel bij de zwaardere uitvoeringen van nummers als ‘Meridian’ maar komt het wat minder uit de verf bij een publiekslieveling als ‘My Minds Eye’. Emmanuelle voelt zich nog wat onwennig op het podium maar qua stem en performance gaat dat wel goedkomen. Toch is het qua presentatie saai; geen interactie met het publiek, er wordt nauwelijks een nummer aangekondigd en onderling is er geen enkele sprake van interactie. Wat opvalt is dat ook Sirenia geen bassist op het podium heeft staan. Dit weekend zijn zij daar helaas zeker niet de enige in. Een opvallend gegeven in ieder geval.

The Charm The Fury

Brulboei Caroline Westendorp en haar companen stonden laatst nog op Lowlands dus de kleine zaal omtoveren tot een bij een vette portie metalcore behorende chaos is dan ook een klein kunstje. Ondanks het korte bestaan van de band en met slechts 1 album op zak (de opvolger komt in februari 2017) hebben zij al een behoorlijke reputatie als pletwals opgebouwd. Onder aanvoering van de over een tomeloze energie beschikkend podiumbeest Caroline, die moeiteloos schakelt tussen gebulder en cleane zang, wordt er onverminderd hard en strak gebeukt. De ene na de ander circle pit komt op gang en als er dan op het einde nog een wall of death tot stand komt mogen we spreken van weer een geslaagd optreden.

The Birthday Massacre

De laatste keer dat deze Canadezen ons land met een bezoekje verblijden dateert alweer uit 2009 dus mag het gerust een prestatie van FemMe heten om deze band binnen te halen. Zij schotelen het publiek een duistere mix van gothic rock, new wave, synthpop en industrial metal voor en dat is na het geweld van The Charm The Fury wel even andere koek. De band is echter goed ingespeeld, laat muzikaal geen steekje vallen en door de levendige presentatie van de muzikanten en de fraaie, wat dromerige vocalen van Chibi wordt de juiste sfeer gecreëerd. Toch zijn de publieksreacties wat tam. Komt het door de onbekendheid met deze band of is wellicht het metal gehalte voor menigeen te laag? Qua afwisseling past het echter prima in de programmering evenals de uitvoering.

Dag 2 zit er alweer op en is in sneltreinvaart voorbij gegaan. Tussen de optredens door zit telkens 5 minuten pauze ingepland en dat geeft de aanwezigen de gelegenheid om het concert af te kijken en zich daarna naar de volgende act te spoeden zonder iets te missen. Dit doen de meesten trouw zodat het zowel op de Large Stage (grote zaal) als Aardschok Stage (kleine zaal) gezellig toeven is en de bands zich mogen verheugen op de nodige toeschouwers. Een dag die zich kenmerkte, mede door het weerzien van de vele oude en nieuwe bekenden, als supergezellig, relaxt en muzikaal lekker afwisselend. Grootste bijval was er voor het uitstekend musicerende Ex Libris, de muur van geluid van Bliksem en The Charm The Fury en de no nonsens metal van Kobra & The Lotus. Dat doet echter niets af aan de prestaties van de overige bands. Echt ondermaatse optredens bleven gelukkig uit. Nog enkele biertjes ter bestrijding van de nadorst en we kunnen ons bed opzoeken voor een dutje want morgen wacht alweer dag 3.

Foto’s (C) Armelle van Helden