SuperSunday als afsluiter van weergaloze 3e editie FemMe

Een groot voordeel van FemMe is toch wel dat het programma pas vanaf 14.00 uur van start gaat. Dit geeft iedereen tenminste fatsoenlijk de tijd om wakker te worden, te ontbijten en fris en fruitig op tijd aanwezig te zijn. Ook voor de bands is het een stuk prettiger als het merendeel van het publiek al in de zaal staat te wachten zonder dikke korrels slaap in de ogen in plaats van zich voor een handjevol duffe toeschouwers in het zweet te mogen werken. Vandaag helaas alweer de laatste dag en die beloofd heel wat moois, dus met een tevreden vooruitblik schuiven we in het zonnetje aan in de wachtrij buiten die weer meer bezoekers verraadt dan gisteren.

Fashion Show “Freak Chique”

Een half uurtje later dan gepland gaat de mode show van Ingeborg Steenhorst van start. Deze modeontwerpster staat ondertussen bekend voor haar extravagante maar mooie outfits die ze maakt voor vooral sterren in het rock- en metal wereldje. Ondersteund door de stevige rock van Cirrha Niva die echt past bij dit spektakel komen verschillende dames en heren, waaronder o.a. Laura Guldemond van Shadowrise, in fraaie uitdossingen voorbij. Naast mooie outfits geschikt voor de sterren op het podium passeren ook alledaagse en gewoon stoere kledij onder het mom van “ready to wear” de catwalk. Het thema dat wij als mensen allemaal gelijk zijn wordt op knappe wijze weergegeven. De show mag dan ook terecht op veel bijval en enthousiaste reactie rekenen. Op 9 oktober weer te zien in Poppodium W2 in Den Bosch.

Valkyre

Het Belgische Valkyre mag de slotdag aftrappen op de Aardschok stage. Wat meteen opvalt is dat de drums te hard afgesteld staat en het irritante blikkerige geluid maakt dat de fraaie doch zachte zang van Claudia Michelutti amper te horen is. Het geheel swingt wel lekker en aan de respons van het publiek ligt het niet maar nummers als ‘A Good Day To Die’ verdienen een beter geluid. Het euvel wordt gedurende de korte set helaas niet verholpen maar het enthousiasme van de band was er niet minder om en maakte veel goed.

Ancient Bards

Het uit Italië afkomstige Ancient Bards viert haar 10 jarig bestaan op FemMe en doet dat met een aangepaste setlist waarop ook veel nummers afkomstig zijn van hun eerste twee albums. Enigszins jammer want hun derde plaat ‘A New Dawn Ending’ is toch zeker wel hun beste werkstuk. De epische heavy / power metal mag er echter zeker zijn en klinkt erg verfrissend, vooral als zangeres Sara Squadrani haar strot opentrekt, want die is gewoon van eenzame klasse. De band geeft een zeer energieke show, met name spierbundel Martino eist de nodige aandacht op met zijn enorme basgitaar, en had best wel hoger op de bill mogen staan gezien hun capaciteiten. Er wordt hoge kwaliteit metal geleverd waarbij soms vergelijkingen kunnen worden getrokken met bands als Hammerfall of Rhapsody of Fire, maar meer technisch en met wat folk invloeden in sommige nummers. Na de tegen filmmuziek aanschurkende opener ‘The Birth of Evil’ volgen onder andere nog ‘Valiant Ride’, ‘Faithfull to Destiny’, ‘Flaming Heart’ en de wonderschone ballad ‘In My Arms’ met daarin een excellerende Sara die met haar prachtige, heldere stem hiermee definitief het publiek voor zich windt. Doordat de band de laatste jaren wat vaker optreedt staat hier inmiddels een zeer professionele en volwassen band, die zeker met zangeres Sara een grote toekomst zou kunnen hebben. Hier gaan we vast meer van horen!

Shadowrise

De jurywinnaar van de FemMe Bandbattle is al begonnen maar dat mag de pret niet drukken. Meteen weet deze band je bij de kladden te pakken met hun symfonische powermetal met een vuig randje. De fraai uitgedoste Laura Guldemond beschikt naast catwalk kwaliteiten ook over een krachtige, veelzijdige strot die uitermate geschikt is voor dit werk en is daarnaast ook nog eens een waar podiumbeest. Strak gitaarwerk, rollende drums, beukende baslijnen en vervaarlijke grunts door gitarist Roman krijg je voor je kiezen van een band die nu al op luide publieksreacties mag rekenen. Alle songs van de ep ‘Escape From Shadow Island’ passeren de revue en smaken uiteraard naar meer. Tip voor de toekomst.

Nightmare

Het Franse Nightmare bestaat al sinds 1979 en heeft ondanks enkele goede platen nooit veel potten kunnen breken. Met het binnenhalen van een van de beste powerhouse vocalistes ter wereld gaat dat zonder meer veranderen. Magali Luyten (o.a. ex-Beautiful Sin; check dat gelijknamige album maar eens!) katapulteert de band meteen naar 3 divisies hoger. Wat een geweldige krachtige strot en dito uitstraling heeft deze meid. Een waar genot om te zien en te horen. Menigeen staat dan ook sprakeloos voor zich uit te kijken. Op indrukwekkende wijze tilt ze de nummers naar grote hoogten, ondertussen het publiek opzwepend dat in een mum van tijd uit haar hand eet. Hier staat een ras frontvrouw die zich als een vis in het water thuis voelt op het podium. Naast ouder werk als ‘Eternal Winter’ volgen van het nieuwe, binnenkort te verschijnen, album ‘Dead Sun’ onder meer ‘Infected’ en het afsluitende, met vocale ondersteuning van Kelly Sundown, vertolkte ‘Serpentine’. Hierna is de set na een uurtje alweer voorbij en dat had voor velen best langer mogen duren.

Xandria

Dat Xandria met het binnen hengelen van Dianne van Giersbergen een gouden greep heeft gedaan mag inmiddels wel bekend zijn. Ook heeft de muzikale koerswijziging die meer richting het oude Nightwish neigt aan hun huidige populariteit bijgedragen. De show staat weer als een huis en de presentatie van Dianne is weergaloos. Deze dame hoeft maar met haar stralende ogen het publiek in te kijken en je bent verkocht. Soepel beweegt ze zich over het podium en met haar innemende persoonlijkheid is het voor haar een koud kunstje om het publiek op te zwepen. Die geven hier gewillig gehoor aan en er wordt luidkeels meegezongen en geklapt. Xandria is duidelijk een van de favoriete bands en maakt die status met gemak waar. Ook heeft de band wat te vieren want drummer Gerit Lamm is na langdurig fysiek ongemak eindelijk weer van de partij. Met wervelende uitvoeringen van het stevige ‘Cursed’ en het swingende ‘Valentine’ nemen zij onder luid applaus afscheid van het publiek. 27 januari 2017 verschijnt het nieuwe album ‘Theater of Dimensions’ dus houd die datum in de gaten. Wanneer het album net zo sterk wordt als de schitterende hoes dan wordt het in ieder geval een voltreffer.

Infected Rain

Een beetje een vreemde eend in de bijt is Infected Rain uit Moldavie. De band maakt brute metal met samples en harde beats. Zangeres Lena wisselt brute screams af met heldere vocalen, en weet het publiek goed mee te krijgen. Het is een erg energiek optreden, met passie gebracht en het plezier straalt ervan af. Lena maakt veelvuldig gebruik van de verhoging op de voorgrond van het podium en is zo telkens het stralende middelpunt van een show die alsmaar vetter wordt. Nummers als ‘Dancing Alone’, ‘Count to Three’, ‘Stop Waiting’, ‘Nothing Left’ en ‘Me Against You’ gaan erin als zoete koek en wanneer Lena het publiek toeschreeuwt “I wanna feel your sweat”, is er helemaal geen houden meer aan en host en springt de hele zaal op en neer. Het publiek gaat los en Lena zweept de boel nog meer op, evenals de gitarist die ook als een malle tekeer gaat. Tegen het eind loopt de zaal wat leeg omdat iedereen op tijd bij Arch Enemy aanwezig wil zijn, maar desondanks een zeer geslaagd optreden van Infected Rain!

Arch Enemy

Tijd om op adem te komen is er niet want Arch Enemy kwam, zag en overwon, wat een geweldige live band is dit toch. De zaal is nog niet zo vol geweest de afgelopen dagen, en het is duidelijk wie de terechte headliner voor dit festival is! Alle bekende nummers komen voorbij zoals ‘Ravenous’, ‘My Apocalypse’ en ‘We Will Rise’, maar ook van de laatste plaat, en eerste met Alissa, wordt aardig wat gespeeld onder andere ‘You Will Know My Name’, ‘As The Pages Burn’ en ‘Avalanche’. Alissa is dan ook een waardige vervangster van Angela en weet het publiek goed te bespelen, evenals andere ‘nieuwkomer’ in de band, gitarist Jeff Loomis. De band is in bloedvorm, en ook visueel is het een spektakel met vlammenwerpers op het podium. De gitaarduels tussen Michael en Jeff en de solo’s klinken perfect, en ook Alissa klinkt geweldig en staat geen moment stil. Een heel energieke show, en dat terwijl dit toch de laatste show is van de War Eternal Tour 2016. FemME had zich geen betere headliner kunnen wensen dan Arch Enemy!

Hell City

Gelukkig zit het er nog niet op want Hell City staat als after party gepland in de kleine zaal. Die loopt al snel vol en dat is terecht want hier wordt op furieuze wijze een geweldig feestje gebouwd. Onder aanvoering van Michelle Nivelle, die als een wervelwind over het podium raast, wordt er een stevige portie rock/metal de zaal in geslingerd die door de aanwezigen gretig wordt geabsorbeerd. Speltechnisch valt er geen speld tussen te krijgen en met toegankelijke nummers als ‘Lies’, ‘Rockalypse’, ‘Victorious’, ‘Hellacopter’, ‘Minds of Old’, ‘Running in Circles’, en het uit volle borst meegebrulde ‘The Fight’ is deze band simpelweg de perfecte afsluiter om nog eenmaal lekker uit je plaat te gaan. Michelle beschikt over de perfecte stem voor dit werk en werkt zich uit de naad om te zorgen voor een onvergetelijk einde van FemMe 2016. Hierin slaagt zij glansrijk en komt er met een knallende versie van ‘Ice Cold Rage’ een passend einde aan een fantastische editie.

Aan alle mooi dingen komt helaas een eind. Dat is jammer maar het goede nieuws is dat de volgende editie al vast staat. Zet op de datums 22/23/24 september 2017 alvast maar met grote rode letters bezet in je agenda want dan volgt FemMe IV. Over deze editie niets dan lof, de laatste dag mocht dan wel het sterkst in de breedte zijn met voor velen leuke ontdekkingen, maar in zijn geheel was het echt ontzettend goed en vet. De mode show is een blijvertje en de akoestische vrijdagavond was een geslaagd experiment. Tel daarbij op dat je twee podia voorgeschoteld krijgt boordevol bands die elkaar netjes afwisselen met daarnaast het verfrissende element van de verschillende genres en je hebt een uiterst succesvol concept.
De organisatie onder leiding van Ton Dekkers en zijn vele vrijwilligers zijn er wederom in geslaagd om het perfecte feest te organiseren. Weer is de organisatie rondom en tijdens het festival verder geperfectioneerd en ik zou echt niet weten wat er nog verbeterd zou moeten worden. Er rest ons dus niets anders dan te eindigen met een dikke vette pluim en de belofte om volgend jaar zeer zeker weer terug te komen. Tot dan !

Foto’s (C) Armelle van Helden