Reckless Love brengt De Helling op temperatuur op een gure maandagavond

Midden jaren tachtig vierden glamrock en hairmetal hoogtijdagen. Mede dankzij MTV boekten bands als Mötley Crüe, Ratt, Poison, Twisted Sister en nog vele anderen grote successen. De glamrock werd gekenmerkt door extravagante podiumkledij, haarstijl, uitbundige optredens en make-up. Hoewel uitermate populair in de jaren tachtig, het genre kwam steeds meer onder negatieve aandacht te staan. Tegen het midden van de jaren negentig was de gouden tijd van de glamrock definitief voorbij. Sommige bands zouden nog jaren bestaan, sommigen bestaan zelfs nog tot op de dag van vandaag, maar degenen die bleven veranderden allemaal in meer of mindere mate hun imago.

Toch staat het genre nog steeds in de belangstelling, alhoewel het aantal fans flink is uitgedund. Sommige gevestigde namen gaan nog maar weer eens op tournee. En er komen af en toe nieuwe namen tevoorschijn zoals Steel Panther die het genre nieuw leven proberen in te blazen. Reckless Love is ook zo’n band. Deze glamrockers uit Finland hebben de laatste jaren ook naam gemaakt als een echte glamrock band. Op maandagavond deden ze De Helling in Utrecht aan tijdens hun Pretty Boy Swägger Tour. The Treatment mocht de avond openen.

The Treatment speelt ruige keiharde rock’n’roll met een snufje punk. Het vijftal uit Engelse Cambridge gaat meteen lekker ruig van start. Met een geluid dat grote raakvlakken heeft met AC/DC en The Cult en de energie en attitude die doet denken aan Guns’n’Roses uit hun beginperiode maakt het vijftal indruk op de matig gevulde zaal. Er zijn op dit tijdstip op een erg druilerige maandagavond slechts een stuk of honderd aanwezigen. Maar die genieten wel met volle teugen.

The Treatment is een echte live band. De band bestaat nu een jaar of vijf. Ze mochten al snel fungeren als support act voor grote namen als Alice Cooper, Steel Panther en Thin Lizzy. Ze maken een stormachtige ontwikkeling door en mochten drie maanden lang in de USA voor Kiss en Mötley Crüe als support act dienen. Het feit dat zowel de zanger als één van de gitaristen de band verlieten bracht de band niet van zijn stuk. Met Mitchel Emms als nieuwe zanger en Tao, het jongere broertje van gitarist Tagore Grey werd de band vorig jaar weer compleet gemaakt en razen ze ook in 2016 in hoog tempo door. Ze gingen op tournee met WASP en in maart brachten ze hun derde studio album ‘Generation Me’ uit. Een album dat sterk doet denken aan AC/DC in hun beginperiode.

Ondanks dat The Treatment nog niet echt bekend is bij het grote publiek heeft het indruk weten te maken op insiders. Dat laten ze vanavond ook duidelijk zien. Zanger Mitchel Emms schreeuwt zijn longen uit zijn lijf, het gitaartandem met de broertjes Grey en de ruige ritme sectie met drumbeest Dhani Mansworth en de opvallende bassist Rick ‘Swoggle’ Newman met zijn hanekam rocken drie kwartier lang bijna het dak van De Helling. Met nummers als ‘I Bleed Rock+Roll’, ‘Bloodsucker’ en ‘Cry Tough’ laten ze een geweldige power zien en weten ze de vonk goed te laten overslaan op het publiek. Voor een support act scoren ze meer applaus dan gemiddeld voor een opwarmer is weggelegd. Maar dat verdienen deze vijf heren dubbel en dwars. In de gaten houden dus deze band want ze gaan vast nog van zich doen spreken.

Reckless Love is een glamrockband uit Finland. Ze begonnen vijftien jaar geleden als een Guns’n’Roses coverband. Uiteindelijk besloten ze toch maar zelf eens wat eigen nummers te schrijven. Hun eigen muziek sloeg een stuk beter aan en ze hebben inmiddels vier albums op hun naam staan waarvan ‘Invader’ in maart van dit jaar uitkwam. Met Reckless Love waan je jezelf weer terug in de jaren tachtig toen de glamrock hoogtijdagen beleefde.

Bij Reckless Love zijn alle ingrediënten uit die periode aanwezig. Het haar, de outfits, de riffs en de meezingrefreinen. Voor een halfvolle zaal geeft Reckless Love een ouderwets glamrock feestje. Net als The Treatment weet deze band het publiek uitstekend te vermaken. Na het intro, ‘The Boys Are Back In Town’ van Thin Lizzy, spuit de band uit de startblokken met ‘Animal Attraction’, gevolgd door ‘So Happy I Could Die’. De titel van dat nummer geeft goed weer hoe de band in hun vel zit. Zanger Olli Herman Kosunen, die ooit deel uitmaakte van de Zweedse glamrockers Crashdiet, is een echte frontman en duidelijk het boegbeeld van Reckless Love. Met een charisma dat doet denken aan David Lee Roth in zijn beste dagen eet het publiek uit zijn hand. De rest van de band bestaande uit gitarist Pepe, bassist Jalle Verne en drummer Hessu Maxx speelt hun partijen goed en strak maar staan duidelijk in de schaduw van hun frontman die alle aandacht moeiteloos naar zich toetrekt. De nummers zijn tamelijk eenvoudig opgebouwd en de teksten zijn niet uitermate diepzinnig. Maar dat is de kracht van de ooit zo succesvolle glamrock en hairmetal.

Olli geniet zichtbaar en bedankt het publiek meerdere malen uitgebreid. Hij laat weten dat iedere avond dat ze op het podium staan de droom van de band uitkomt en dat het mogelijk is omdat de fans zoals vanavond op de impopulaire maandag zo goed zijn om een kaartje te kopen om het concert te zien. Reckless Love laat nummers van al hun albums horen vanavond. Nummers van hun vorige albums zoals ‘On The Radio’ and ‘Born To Break Your Heart’ komen voorbij, maar ook hun laatste album komt goed aan bod met songs als ‘Monster’, ‘Pretty Boy Swägger’ en ‘Scandinavian Girls’. Het publiek, grotendeels te jong om de hoogtijdagen van de glamrock te kunnen hebben meegemaakt, heeft het zichtbaar prima naar hun zin. Olli betrekt hen er helemaal bij en alle nummers worden fanatiek meegebruld. Met ‘Night on Fire’ waarbij Olli toepasselijk met ontbloot bovenlijf het vuurtje nog iets meer opstookt eindigt de set. Het kan niet uitblijven dat Reckless Love terugkeert voor een toegift. Maandag of niet, een optreden van de Finse glamrockers voelt alsof het weekend is en ‘We Are The Weekend’ maakt dat gevoel alleen maar sterker. Olli showt in het laatste nummer van de avond, ‘Hot’, nog een keer zijn blote torso om nog maar eens te benadrukken dat het optreden was waarbij de temperatuur naar het kookpunt opliepen.

Foto’s (C) Frans van Arkel