De Staat vermaakt iedereen gemakkelijk in AFAS Live

Het valt op dat er veel kinderen in het publiek aanwezig zijn. Het getuigt van een goeie opvoeding, maar helaas hadden ze niet allen de juiste gehoorbescherming. AFAS is uitverkocht, maar gelukkig is er wel nog de ruimte om lekker te bewegen. Want laten we eerlijk zijn, stilstaan is bij De Staat niet mogelijk.

“We’re gonna have some fun tonight”; ‘Peptalk’ is met die zin de beste keuze om de set mee te beginnen. De mannen uit Nijmegen hebben het publiek dan ook gelijk mee. Alles kan een instrument zijn en dus staat er een autostuur op het podium voor ‘Ah I see’. Rocco Heuting kan dan ook alles bespelen. Een nummer van Machinery, maar door de claxon blijft een leuke live act. De avond is goed uitgedacht en van elk album wordt er wat gespeeld. Stuk voor stuk juwelen, geen tierlantijnen, want dit hebben ze immers niet nodig. Gedurende de avond gaan er zelfs kledingstukken uit, die zijn ook niet nodig.

Voor een rustig intermezzo tussendoor spelen de heren ‘Firestarter’ van The Prodegy, geheel eigen gemaakt en amper te herkennen. Het nieuwe nummer ‘Macarena’ is een nummer wat met kleine variaties eeuwig door mag gaan. Een nummer die je makkelijk in een groove zet, bier in de hand, ogen dicht en meedeinen. Het strakke einde laat weer zien hoe goed De Staat op elkaar is ingespeeld.

“Hoe gaat het met jullie? En op het VIP deck? Niet ‘BOE’, daar zit m’n moeder” grapt Torre. Zoals de hele avond gevuld is met goeie nummers kan ‘Blues Is Dead’ niet vergeten worden. Wederom gelijk herkenning vanaf de eerste seconde. De mannen zijn zo geniaal live dat het bijna niet live lijkt, en toch staan ze daar in een uitverkochte zaal.
Torre gaat met zijn rug naar het publiek staan, een ietwat rare actie tot de camera het grote scherm over neemt en de band ‘Help Yourself’ instart. Geniaal element om zo ook het publiek te bespelen, die camera kan immers ook te samen met Torre over het podium heen stuiteren.

“Ik voel me echt…”
“Oud?”
“Gezegend. Dat we hier staan voor vijf, zes, zeven duizend mensen”
“Zullen we dansen?” vraagt Torre Florim.

Zonder te wachten op antwoord begint Sweatshop’ want natuurlijk is er met dit nummer dansgarantie. “Dank je wel, wij zijn De Staat” zegt Torre en ze verdwijnen in de coulissen. Iedereen is verbaasd dat er al zo snel een intermezzo is, maar na een paar minuten zijn ze terug voor ‘Devil’s Blood’; Een onmisbare in de set. Zelfs de titeltrack van het eerste album ‘Wait for evolution’ komt aan bod.

Voor deze band geen vuur, geen confetti kanonnen maar wel een meesterlijke contraptie. Voor ‘Back To The Grid’ staat er in het midden van het podium een heuse drummachine die bespeelt word door Tim van Delft. Weer eens wat anders dan de gewone draaiorgel. Dit ding geeft wel de mogelijkheid voor de drummer om ook eens over het podium te lopen.

Samen met Linda van Leeuwen en Thijs van der Klugt komen de heren na een korte pauze weer het podium op, hierdoor hebben Rocco en Jop de mogelijkheid om naast Torre plaats te nemen. Als raptrio krijgen ze niet eens de kans om ‘Input Source Select’ in te starten. Het lijkt of men hierop heeft gewacht, uit volle borst schreeuwen we de woorden mee vanaf de eerste noten.

Een concert van De Staat is niet compleet zonder kolkende mensenmassa rondom de zanger. Wederom veroorzaakte ‘Witch Docter’ een mega grote circlepit , niet meedoen is ook geen optie! Met de woorden “Tot Snel. Vergeet niet plezier te maken!”, neemt Torre Florim afscheid van AFAS live.