Kaprekar’s Constant – Fate Outsmarts Desire

De multi-instrumentalisten Nick Jefferson en Al Nicholson schrijven al jaren samen. Ongeveer anderhalf jaar geleden begonnen ze met hun progressief rock project Kaprekar’s Constant. Zelf zien ze zich niet als band, maar als een collectief waarin iedereen even belangrijk is. Kent, Engeland, is hun thuisbasis. De teksten gaan vooral over historische gebeurtenissen. Gezongen delen worden afgewisseld met gesproken tekst. Hierin geeft Paul Gunn uitleg. Dit wordt ondersteund door een goed team muzikanten. Zoals: Saxofonist/fluitist David Jackson (Van Der Graaf Generator) en Level 42 drummer Phil Gould.

‘Hors d’Oeuvre’ start met solozang slechts aangevuld met een beetje muziek. Binnen 20 seconden ben ik geboeid. Beetje bij beetje worden er meer instrumenten en vocalen toegevoegd. Ondanks een aantal wendingen blijft deze openingstrack vrij kalm. Non-stop gaat het over naar ‘Bluebird’. De gesproken tekst staat niet in het tekstboekje. Na een instrumentaal stukje komt de zang van Bill Jefferson erbij. Zijn stem is zachtaardig van kleur. Dit sluit aan bij de zachtaardige muziek. De laagjes over elkaar in de muziek zijn in volledige harmonie. De wendingen zijn geleidelijk, maar de veranderingen zijn duidelijk genoeg. Al eerder hadden we de saxofoon gehoord. Maar nu speelt David een uitgebreide partij. ‘Bluebird’ is opgedeeld in een aantal hoofdstukken. Deze verdeling is duidelijk te horen. De gesproken delen passen prima in het totaal. De muziek is regelmatig meeslepend. Bovendien zijn er volop details in verwerkt. Dit alles is goed verdeeld op de koptelefoon. Goede duidelijke opbouw naar het eind toe.

‘Pearl of the lake’ is een liefelijke track die zachtjes voort kabbelt, en me in een heerlijke luie gemoedstoestand brengt. Toch zit de muziek best ingewikkeld in elkaar. Ook hier diverse details, van bijvoorbeeld pianoklanken en het geluid van ‘strijkers’. In het kort gezegd gaat ‘Hallsands’ over een dorp dat opgeslokt is door de zee. David speelt op de fluit een lief wijsje met een folk sound. Paul vertelt: ”De mens kan de zee niet veranderen. Maar de zee kan de mens wel veranderen”. Er zijn allerlei leuke en onverwachte wendingen te horen. Folk elementen zorgen met licht rockende delen voor een goede balans. De gesamplede geluiden van een varende zeilboot geven een instrumentaal stuk extra toegevoegde waarde. Daarna keert het wijsje terug wat we eerder gehoord hebben. Steeds klinkt het een beetje anders door de verschillende instrumenten. Met het geluid van een zachte scheepsbel en ruisende zee eindigt deze track.

Door de mengeling van radioverkeer van politie en muziek in luister ik extra scherp. Wat is hier aan de hand? De liefelijke sound van de muziek is bedrieglijk, want ‘Four- Faced Liar’ gaat over de arrestatie van de één van de aanslagplegers van Boston. Weer zijn hier mooie details van de toetsen (door Mike Westergaard en Nick) en te horen. De sampling bij aan het begin van ‘Houdini- King of Cards’ is wat slecht te verstaan. Er zijn meerdere vocalisten, waaronder Dorie Jackson. De saxofoon zorgt voor een vleugje jazz. Er zijn een behoorlijk aantal details in verwerkt, waaronder het geluid van een xylofoon. Hoewel ik van lange track you heeft het collectief even moeite om mijn aandacht vast te houden. Nieuwe details weten mijn aandacht weer snel terug te winnen. Mooie, lange opbouw naar het einde.

Voor wie niets met geschiedenis heeft, is ‘Fate Outsmarts Desire’ iets minder toegankelijk. Kaprekar’s Constant heeft een album afgeleverd met mooie, harmonieuze composities. Soms subtiele veranderingen, en laagjes over elkaar van verschillende gitaren, percussie, toets-en blaasinstrumenten. Daarom ontdek je sommige dingen pas na paar keer luisteren. Dit is een album voor de liefhebber van complexe maar vrij rustige prog.

(80/100, Uranium Club)

1 Hors d’Oeuvre 03:28
2 Bluebird 17:53
3 Pearl Of The Lake 05:10
4 Hallsands 14:18
5 Four-Faced Liar 04:24
6 Houdini- King of Cards’ 21:26