Nad Sylvan – The bride said no

In 2015 bracht deze zanger/multi-instrumentalist het concept album ‘Courting the widow’ uit. Dit is een eeuwenoud vampier verhaal. Het album kreeg lovende recensies uit de progwereld. ‘The bride said no’ is een vervolg hierop. De muziek schijnt wat extravaganter te zijn. Meer vergelijkingen met het voorgaande album maak ik niet. Ik focus mij volledig op ‘The bride said no’.

’Bridesmaids’ start uitermate zacht, ik ben direct geboeid. Een beetje muziek en stemmen die ingezet zijn als instrument bouwen de spanning op voor ‘The Quartermaster’. Na een voorzichtige start volgt een imponerend instrumentaal stuk. Nad is één van de prog zangers met een vrij eigen stemgeluid. De backingvocals mengen zich hier mooi bij. De geluidskwaliteit is zeer goed. Het geluid is fantastisch verdeeld over de koptelefoon/boxen. Gaaf maar onverwacht einde. Een vleugje muziek en zang geven ‘When the music dies’ een sferische start. Weer wordt de spanning geniaal opgebouwd. Dat komt ook door Nad’s zang. Het ene moment zingt hij laag en bijna teder. Even later gaat zijn stem, samen met de muziek, mee de hoogte in. Zang en muziek vormen een eenheid. Veel wendingen vloeien in elkaar over. Al zijn er genoeg onverwachte veranderingen. Je hoort veel details die door de geluidskwaliteit extra goed tot zijn recht komen.

’The White Crown’ heeft een voorzichtige start. Rock en happy sound wisselen elkaar af. Het extravagante zit hem niet in de duistere klanken van de muziek. Maar in de aparte sound ervan; en van enkele excentrieke wendingen. De hoge keyboard tonen zijn gedurende korte tijd ruim vertegenwoordigd. Dit bijzondere nummer is niet echt toegankelijk, maar wel interessant. De hoge vioolklanken passen perfect in dit fantastische allegaartje. Na een decrescendo lijkt dit rustig te eindigen. Maar er volgt een rock rockend stuk waarna het einde abrupt is.

Zacht pianospel en een hoge, zachte stem als instrument tijdens het intro van ‘What have you done’. Dit heeft een droevige klank. Even een rust momentje in zang en muziek. Het instrumentale stuk is meeslepend. Perfecte combinatie van toetsen en snaren. Vooral het gitaarspel is subliem. Dit wordt prima aangevuld door de drums. Iedere noot, ook die van de achtergrondzang, staat op de juiste plaats. Een geniale wending naar licht en teder pianospel bezorgt mij kippenvel. De ene regel die Nad daarna zingt ook. Wat een gave, toegankelijke track. Jammer dat die afgelopen is.

Weer zijn er stemmen ingezet als instrument in ‘Crime of passion’. Geweldige wending naar meer rock. De strijkers zijn super geïntegreerd. Her en der is er een snufje Arabische invloed toegevoegd. Ik krijg geen beelden op mijn netvlies van een verhaallijn. Maar dat hoeft niet, ik geniet zo ook wel!
Het vrij rustige ‘A French kiss in an Italian café’ telt diverse mooie momenten. Waaronder prachtig saxofoonspel. Jammer dat dit op het einde wordt weggedraaid. Tot slot de titeltrack, met een minimalistische start. Even later keren de aparte en onverwachte elementen (ruimschoots) terug. De strijkers zijn weer van de partij. Het één vult het ander aan. Weer weet Nad mij te raken met zijn stem tijdens een klein gezongen deel. Prima opbouw naar het einde, waardoor je het einde aan voelt komen. Als een album zó mooi is als ‘The bride said no’ is het jammer als de cd afgelopen is.

Het volume verschil op dit album is vrij groot. Als ik met koptelefoon luister, druk ik afwisselend op + of op – toets.
 Zonder koptelefoon komt de expressionele zang en muziek op flink volume op een geweldige manier tot uiting.

(93/100, Inside Out Music)

Tracklist:

1 Bridesmaids 01:17
2 The Quartermaster 05:38
3 When The Music Dies 07:00
4 The White Crown 06:15
5 What Have You Done 08:29
6 Crime Of Passion 05:59
7 A French Kiss In An Italian Café 05:58
8 The Bride Said No 12:26