Forever Twelve – Home

Forever Twelve is een prog rockband. Ze is begin jaren ’90 ontstaan in Los Angeles. Er zijn een paar wisselingen in de bezetting geweest. Zanger John Baker (Mars Hollow) kwam er als laatste bij. Dit was in 2012. ‘Home’ is het vierde album van Forever Twelve, maar het eerste album met John erbij.

Bij aanvang van ‘The Seven Seas’ treden de toetsen op de voorgrond. Eerst is de klank wat elektronisch, even later komen de orgelklanken naar voren. Dit vormt een goede mix met de snaren. Leadzanger John Baker heeft een markante stem met een vrij duidelijke uitspraak. In een rustig instrumentaal deel laat Fernando Martinez zijn drumstokken even liggen. De zang van Tom Graham vormt een prima blend met de stem van John. Sommige delen van de tekst bevatten clichés. Langzaam gaan tempo en volume omhoog. Ook in het rustige stuk wat hierop volgt hoor je best heel wat laagjes. Er is volop gespeeld met de verdeling over de koptelefoon. Mooie opbouw naar het einde toe, al had ik verwacht dat de toetsen iets langer aan zouden houden.

Ook in ‘Daisy Chain’ is er de balans tussen toetsen en snaren. De ritmes en wendingen zijn apart. Hiermee laat Forever Twelve horen dat ze zowel vocaal als instrumentaal over een eigen stijl beschikken. Verschillende instrumenten spelen tegen elkaar in. Om later elkaar weer te volgen. Toetsen en snaren laten de ene keer allemaal hoge tonen horen. Op andere momenten worden er hoge en lage noten door elkaar gespeeld. Piano, orgel en de elektronische klanken van de toetsen wisselen elkaar veelvuldig en soms razendsnel af. Dat maakt het moeilijker de muziek te doorgronden. Maar als je hier van houdt, is het wel boeiend. De sferische opbouw naar het einde toe is fantastisch.

‘Karmageddon’ start met het geluid van claxonerende auto’s. Het instrumentale stuk zit vol verrassende wendingen. Het is vrij rockend, totdat John begint te zingen. Dan gaan tempo en volume omlaag. Gezongen delen worden afgewisseld met instrumentale stukken. Gedeeltelijk wordt er staccato gespeeld en/of gezongen. Deze stukken worden dan weer afgewisseld met melodieuze, rockende delen. In één van deze rockende delen is het extra genieten van het orgelspel. De opbouw van ‘Fate in Our Hands’ is in het eerste stuk vrij voorspelbaar. De zang klinkt vervormd. Dat maakt verstaanbaarheid wat lastiger. Er klinkt onrust door in zang en muziek. Deze onrust wordt aan de kant gezet door heerlijk meeslepend gitaarspel,
De zin:

“It;s in our hands now”

wordt een flink aantal keer, met tussenpozen, herhaald. Doordat de muziek verandert is dit niet hinderlijk. Deze laatste track eindigt met een langzame, prachtige fade out.

Er had iets meer volumeverschil mogen zijn tussen de rustig gespeelde en de rockende delen. Ook had het geluid, vooral in de rockende delen, een fractie ronder en voller gekund. De toetsen zijn gevarieerd bespeeld. De elektronische klanken zijn soms flink hoog. De orgel en/of piano sound wordt niet vergeten, en vormt zo een mooie tegenhanger. John heeft een heel eigen stem, die af en toe wat nasaal klinkt. John’s stem past echter wel bij de achtergrondzang en bij de muziek. Een aantal veranderingen en combinaties in de muziek zijn misschien even wennen. Het album lijkt niet zo toegankelijk. ‘Home’ moet echt groeien. En zal daarna vast in de smaak vallen bij de prog.heads die van veel, snelle en bijzondere transities houden. De niet allerdaagse verdeling tussen linker en rechterbox maakt het luisteren extra interessant.

(78/100, Melodic Revolution Records)

Tracklist:

01) The Seven Seas (16:06)
02) Home (5:10)
03) Daisy Chain (8:15)
04) Kansas By The Sea (8:58)
05) Karmageddon (6:29)
O6) Acoustic Rose (2:57)
07) Fate in Our Hands (7:22)

Line up:
John Baker : Lead Vocals
Steve Barberic : Keyboards
Tom Graham : Guitar, Keyboards, Bass &Vocals
Fernando Martinez : Drums & Percussion