Trivium – The Sin And The Sentence

Trivium is een band die normaliter de fans weinig signalen geeft met betrekking tot de komst van een nieuw album. Deze maal kozen ze echter voor een andere aanpak. Alvorens de release van ‘The Sin And The Silence’ hebben ze al allerlei kleine hints weggegeven die de opvolger van ‘Silence In The Snow’ (2015) aankondigde. Het is alweer het achtste album van Trivium, die tot dusver fans altijd hebben weten te verrassen met een diversiteit aan stijlen.

Met een lange intro vol dreiging wordt ‘The Sin And The Sentence’ ingeleid. Rammende, blastende drums nemen het over. We zijn begonnen. Het album opent met het gelijknamige eerste nummer. Dat is zeker niet verkeerd. De nieuwe drummer (Ja, alweer een nieuwe drummer) Alex Bent die sinds dit jaar de band versterkt maakt een goede indruk. Hij brengt het rammende blastwerk terug in Trivium. Daarmee is een groot deel van de agressie terug, agressie die doet denken aan de oudere albums van de band. Ook in ‘Oblivion’ kan je het als luisteraar niet helpen een enorm zwak te ontwikkelen voor de drummer. Hij is ronduit fantastisch. De samenzang binnen dit nummer is vol energie en agressie, wat dit echt een top nummer maakt voor live optredens. Het nummer laat zich kenmerken door veel tempowisselingen, waarbij Corey Beaulieu een belangrijke rol speelt op de gitaar.

Het album laat zich niet alleen kenmerken door hardere nummers. De band heeft onder andere met het album ‘Silence In The Snow’ (2015) laten horen dat ze ook prima in staat zijn nummers te produceren waar de nadruk ligt op de clean vocals van Matt heafy. Dit komt onder andere terug in nummers als ‘Other Worlds’ en ‘The Heart From Your Hate’. In ‘The Wretchedness Inside’ zijn het groovende, rammende gitaren die indruk maken in de opening. De stoere riffs, aangevuld door vette grunts doen je verlangen naar een goede pit (iets wat bij een Trivium optreden niet ondenkbaar is).

De heren combineren de verschillende stijlen ook geregeld binnen het zelfde nummer. Dit maakt de nummers afwisselend en vol tempowisselingen die knap worden neergezet. ‘Sever The Hand’ is hier een goed voorbeeld van. Het nummer lijkt in eerste instantie een stevige rockplaat, echter is het voorzien van een stevig portie tempo, wat vervolgens weer slim wordt afgewisseld met solerende gitaren en clean vocals. Lekker headbangen is het op de ‘Revanchist’. Ook dit is meer een stevige rockplaat. Het laat zich kenmerken door veel technisch werk. Het nummer duurt met een goede 7 minuten best lang. De solo’s binnen het instumentale gedeelte zijn eigenlijk te lang. We luisteren hier tenslotte wel naar Trivium en niet naar Dream Theater. Gelukkig besluiten de heren het album af te sluiten vol agressie. ‘Thrown Into The Fire’ is wederom heerlijk up tempo knallen geblazen. Het is echt een supertof nummer wat alle harde elementen van de band nog maar eens samenbrengt.

Met ‘The Sin And The Sentence’ brengt Trivium een heerlijk album uit. Het zal zowel de fans van het oudere werk, als de fans die enkel de latere albums kennen niet teleurstellen. Het is uitdagend en de heren weten de verschillende elementen van hun muzikale diversiteit prima te benadrukken op één album. Het is een werkelijke aanrader, waar je als luisteraar geen genoeg van kan krijgen.

(85/100, Roadrunner Records)

Tracklist:
• The Sin And The Sentence
• Beyond Oblivion
• Other Worlds
• The Heart From Your Hate
• Betrayer
• The Wrechedness Inside
• Endless Night
• Sever The hand
• Beaty In The Sorrow
• The Revanchist
• Thrown Into The Fire