Bospop geniet van geweldig weer en geweldig weekend
Bospop Weert zit er op en na 3 dagen met temperaturen heter dan de opvliegers van de dames in de rij van de tabakstand en een camping vrij van condooms, maar vol met viagraverpakkingen, 26 artiesten en groepen, 25000 bezoekers per dag en twee keer zoveel handjes in de lucht, kan deze editie succesvol genoemd worden.
Bospop is een jaarlijkse injectie pop en rock, recht in het hart van Zuid Nederland. De Zweedse band Jetbone opent het festival op vrijdagavond (Voor de eerste keer, want de band is uitgenodigd om zondag ook nog terug te komen) met een knallende rockshow. Zo weten ze het nog bijna lege festivalterrein om te toveren in een enorm feest. Een mooie officiële opening van Bospop 2018!
Op zaterdag was het aan The Band Of Heathens om het startsein te geven. Een opening in de stijl Americana en countryrock en de stemming in Weert zit er dan ook al direct goed in.
Daarna weet Racoon de harten te veroveren en speelden hun bekendste nummers, waaronder ‘Feel like flying’ en natuurlijk ‘Oceaan’ , waarbij het hele publiek luidkeels de teksten bijna beter kan zingen dan frontman Bart van der Weide zelf. Waar de band ooit begon als rockband, leggen de Zeeuwen zich de laatste jaren steeds meer toe op het singer-songwriter-vlak. Wat rustiger dan voorheen, maar onverminderd goed.
Bijkomen van Racoon is niet mogelijk, want meteen daarna knallen de rockers van Graveyard de pannen.. Ik bedoel, het zeil, van het dak… euh tent.
Op het moment dat we denken het niet warmer te kunnen krijgen, betreedt John Hiatt & The Goners de mainstage. Samen met slide-virtuoos Sonny Landreth een prachtige groep muzikanten. Hoewel hij al een mooie leeftijd van 66 aantikt, weet hij er toch een energieke show van te maken. Met een glimlach op zijn gezicht brengt hij nummers als ‘Drive south’ en ‘Thing called love’ om dan iedereen te betoveren met zijn hit ‘Have a little faith in me’.
Om af te koelen van de veel te warme zon over het terrein, trekt iedereen naar de tent om te genieten van de smoothe country van Steve Earle & The Dukes. De avond nadert, maar dat houdt Gary Clark Jr. niet tegen op het hoofdpodium. Met zijn ontzettend strakke gitaarspel en zijn overwelmende gitaarsolo’s weet hij de pracht van R&B en Blues met het publiek te delen.
Vervolgens komt de frontman van Venice met het schaamrood op zijn wangen het podium in de tent opgelopen. Hij verontschuldigde zich voor de president. Met de woorden ‘We hebben niet gestemd, maar hij heeft oranje haar, dat had bij Nederland gepast’. Kan hij het publiek toch laten lachen en geeft hij een enthousiaste show.
Voordat een ander deel van het publiek gaat genieten van a-ha, hebben we eerst nog met Paul Carrack te maken. Het optreden bevat nummers van zijn solocarrière en op het einde komen er nog hits voorbij die bekend zijn van zijn samenwerking met verschillende bands.
Zaterdag werd afgesloten door de legendarische Simple Minds. Een mooie led lichtshow en absoluut enthousiaste bandleden zorgen ervoor dat de moe-maar-voldane Bospopgangers, met een sloopje naar de tent sjokken. De legendarische Simple Minds en Live laten de harten van het publiek dan ook sneller slaan en hun pacemakers overuren kloppen.
Nadat Jetbone het publiek het veld op gekregen heeft, maken ze zich klaar voor The Cadillac Three, een trio uit Nashville die het publiek warm maakt met vette blues en country. In de grote tent gingen de Schotse mannen van King King knalled verder. Ook hier gleed de blues een beetje doorheen. Het is ondertussen alweer 27 graden, weinig schaduw en een koel plekje is moeilijk te vinden.
Colin MacLeod gaf het publiek de kans om even tot rust te komen, de Schotse singer-songwriter weet iedereen te kalmeren met zijn zachte sounds. Het is een van de rustmomentjes op Bospop, en die worden zeker gewaardeerd.
Daarna zijn de zoons van Willie Nelson aan de beurt, de countryheld heeft duidelijk de goede genen doorgegeven aan zijn zoons Micah (Particle Kid) en Lucas Nelson. Hoewel Micah nog niet zoveel publiek weet te trekken, maakt Lucas dat helemaal goed, voor een volle tent vraagt hij broertje Micah om een paar nummers mee te spelen, zo weet Micah toch hoe het voelt om een groot publiek te hebben.
Novastar daarintegen heeft geen moeite met publiek trekken, de razend actieve Nederlandse Belg weet voor een swingend publiek te zorgen. Ondanks dat hij niet echt een grote hit op zijn repertoire heeft staan, worden zijn nummers goed meegezongen door het aanwezige publiek.
We trekken weer snel terug naar het hoofdpodium alwaar met smart wordt gewacht op het optreden van rockicoon Billy Idol. Billy weet vanaf het eerste moment hij het publiek te imponeren. De Engelsman zit na 30 jaar nog steeds boordevol energie. Hoogtepunt in de set is natuurlijk zijn ‘Rebel Yell’, die werd afgesloten met een spektaculaire drumsolo. Een maginstrale show die wordt afgesloten met ‘White Wedding’
Meteen nadat de frontman van Live z’n eerste woorden uitspreekt, barst het feest los. Ed Kowalszyk en zijn mannen weten Bospop te overtuigen en het publiek is dolgelukkig dat de band na een breuk de ruzie heeft bijgelegd. Live imponeert en gooit de remmen er af in Weert. ‘Dolphin’s Cry’, ‘I Alone’ en de nieuwe single ‘Love Lounge’ zijn slechts enkele van de vele geweldige nummers van de band, die op Bospop hartelijk onthaald worden.
Het laatste optreden voor Bospop dit jaar in de rocktent komt op naam van Southside Johnny & The Asbury Jukes. Met zijn karakteristieke stem brengt Johnny nummers als ‘The Fever’ en natuurlijk ‘Hearts Of Stone’, waarbij natuurlijk de mondharmonica niet mag ontbreken. Bospop breng daarmee een mooie setting die wat rustigere rockacts weer even in de picture zet. Het festival is daardoor een welkome afwisseling in het festivalseizoen waar men vaak te veel gaat voor de vlugge hitgevoelige acts. Een gedegen festival, met gedegen acts. Zo hoort het!
Foto’s (c) Emily Parry
