Na een langdurige hittegolf kondigen de weerberichten eindelijk wat verkoeling aan. Alleen jammer dat dat nu net bij de start van de 8^steeditie van het Into The Grave Festival in Leeuwarden moest zijn. Het komt met bakken uit de lucht terwijl de festivalgangers zich op het plein bij de Oldenhove verzamelen. Gelukkig zijn de meeste metalheads niet van suiker en ondanks het slechte weer mag de kick-off van dit festival rekenen op enthousiaste reacties van zowel bands als fans. Een mooie verbetering dit jaar is het expocentrum / stadstribune tegenover de Oldenhove. Een mooi uitkijkpunt met prima zicht op het podium en niet onbelangrijk: overdekt!

Toxic Shock

De Belgische band ‘Toxic Shock’ opent het festival dit jaar. Deze thrashmetal/hardcoreband werd opgericht in 2010 en bestaat uit DK, Wotte, Wally, White en PC. Terwijl het plein bij de Oldenhove langzaam volloopt, gaat zanger Wally los alsof het zijn laatste dag op deze aardkloot is. energieke roekeloosheid komt hem duur te staan bij een van zijn wilde sprongen waardoor hij de rest van het optreden met een bebloed hoofd over het podium stuitert. Muzikaal gezien laat de band zich naar eigen zeggen inspireren door onder meer Exodus, Suicidal Tendencies, Cro-Mags en Testament. Deze energieke opwarmer van het Into The Grave festival doet waar het voor bedoeld is terwijl buienradar naarstig gecheckt wordt en de biermuntjes worden ingeslagen.

Toxic Holocaust

Vervolgens is het aan de Amerikaanse thrashmetalband ‘Toxic Holocaust’ om het stokje over te nemen. De band, bestaande uit Joel Grind (vocalen), Nicholas Bellmore (drums) en Charlie Bellmore (gitaar, backing vocals) bestaat sinds 1999 en speelt een combinatie van punk en trashmetal.

Hun laatste album is alweer een dikke 5 jaar geleden uitgebracht (Chemistry of Conciousness, 2013) en hiervan worden diverse nummers gespeeld (o.a. Silence), maar ook het oudere werk wordt niet vergeten, zoals ‘Gravelord’ en ‘Nuke the Cross’. De blonde lokken van frontman Joel Grind steken fel af tegen de donkere wolken die zich samenpakken boven Leeuwarden. De band weet het publiek langzaam in beweging te krijgen met hun snelle riffs en rauwe vocalen. Het tempo gaat omhoog en de sfeer zit er lekker in.

Decapitated

‘Decapitated’ uit Polen heeft in meerdere opzichten een naam opgebouwd en roerige tijden achter de rug, maar laten we vooral op de muzikale kant verder gaan. Deze deathmetalband werd in 1996 opgericht maar kende diverse pauzes in hun carrière. De huidige line-up bestaat uit Rafał Piotrowski (vocalen), Waclaw “Vogg” Kieltyka (gitaar), Hubert Wiecek (bas) en Michal Lysejko (drums). De band zet een strakke groovende death metalshow neer terwijl Into The Grave het nog net droog houdt op het plein. Frontman Rafal Piotrowski en zijn mannen openen met enkele nummers van het laatste album ‘Anticult’ uit 2017, waarna we verder terug in de tijd gaan met ouder deathmetal werk zoals ‘Spheres of Madness’ en ‘Day 69’. De eerste biertjes zitten erin en de mosphit komt op gang onder de groovende deathmetalsound en de woeste dreads van Piotrowski.

Orden Ogan

Onder het motto voor elk wat wils uit de catalogus van de metal smaken is het de beurt aan de Duitse band ‘Orden Ogan’. Dit powermetal collectief ontstond in 1996 en de huidige lineup is vertegenwoordigd door Sebastian Leverman (vocals, lead guitar), Tobi (guitar), Niels Loffler (bass) en Dirk Meyer-Berhorn (Drums). Het laatste album van ‘Orden Ogan’ dateert uit 2017 genaamd ‘Gunmen’, maar de band opent met ‘ To New Sounds of Sadness’ van het oudere werk van 10 jaar geleden. De hapklare power/folkmetal van de Seeb, Tobi, Niels en Dirk gaat erin als koek en wordt met de vuisten in de lucht meegezongen terwijl de eerste druppels beginnen te vallen en zich vervolgens ontwikkelen tot een serieuze stortbui.

Delain

Inmiddels regent het pijpenstelen terwijl het de beurt is aan de symfonische metalband ‘Delain’, de enige female fronted metalband op dit festival. Deze Nederlandse act behoeft denk ik weinig introductie, opgericht in 2006 en bestaande uit Charlotte Wessels (vocals), Martijn Westerholt (keys), Otto Schimmelpenninck van der Oije (bass), Ruben Israel (drums), Timo Somers (guitar) en Merel Bechtold (guitar).

Charlotte en haar bandleden gaan er met volle moed tegenaan terwijl een deel van het publiek een schuilplek zoekt achterop het veld of dapper blijft staan in hun wegwerpponcho’s. Tot twee keer toe wordt het optreden stilgelegd door stroomuitval en andere technische issues, maar met een liedje in de regen en bemoedigende woorden van de organisatie wordt de setlist toch min of meer voltooid. Het laatste album van Delain is Moonbathers uit 2016 en diverse nummers van dit album worden gespeeld, waarbij Charlotte vocale ondersteuning krijgt van George Oosterhoek (o.a. Ex Mayan en ex-Orphanage). Delain verzorgt met succes de categorie pop binnen de metalgenres die vertegenwoordigd zijn op dit festival.

Gojira

In de inmiddels aanhoudende stromende regen gaat headliner ‘Gojira’ uit Frankrijk van start. Door de jaren heen is deze ijzersterke band gegroeid en zowaar wat toegankelijker geworden, maar gelukkig zonder teveel concessies te doen aan het heerlijke en brute geweld in hun kenmerkende sound.

‘Gojira’ bestaat sinds 1996 en wordt gevormd door de broers Joe en Mario Duplantier (resp. vocalen en drums), Christian Andreu (guitar)en Jean-Michel Labadie (bass). Het laatste album ‘Magma’ dateert van 2016 en werd zeer goed ontvangen. Naast diverse awards (een Grammy voor ‘Best Rock Album’ en voor de single Silvera ‘Best Metal Performance’) tourden de mannen van Gojira de hele wereld over. Vorig jaar sloten ze Dynamo Metalfest in Eindhoven af met een knaller van een show en ook vandaag zetten de mannen een show neer waar je niet omheen kan.

Zowel de visuals op de schermen achter drummer Mario als de opblaasbare walvissen in het publiek bij het nummer ‘flying Whales’ vormen op afstand een schitterend decor in de regen. De band spreekt meermaals hun waardering uit voor de volhardendheid van het publiek dat ondanks de regen blijft staan.

In een status van algemene volledige doorweektheid en dalende lichaamstemperatuur verlaat deze fotograaf uiteindelijk koud maar tevreden het festivalterrein voor enkele uurtjes slaap.

Fotografie: (c) RUTH-LESS PHOTOGRAPHY