Pain of Salvation laat fundamenten Muziekgieterij staan
Pain of Salvation is het Zweedse prog-metal kwintet dat, met frontman Daniel Gildenlöw aan het roer, aan het touren is om het laatst verschenen album ‘In the passing light of Day’ te promoten. De band bestaat al sinds 1984 en Gildenlöw is al sinds dag 1 de drijvende kracht achter de band, die als een van de belangrijkste Europese bands in het genre wordt gezien. Op 14 September is het de beurt aan de Muziekgieterij in Maastricht om de band een podium te bieden.
Pain of Salvation staat helemaal aan het begin van een nieuw concertseizoen geprogrammeerd, en ook dit jaar hebben de programmeurs van de Muziekgieterij gedurende het hele seizoen weer een a la carte programmering weten te maken die de muziekliefhebbers naar Maastricht zal weten te trekken.
Voor Pain of Salvation is de zaal halfvol gelopen met liefhebbers van het genre. De band laat er geen gras over groeien en laat meteen zien met welke intentie ze naar Maastricht zijn gekomen. ‘On a Tuesday’ het openingsnummer van de avond, en tegelijk de eerste track op het laatste album wordt met een woeste intentie en gloeiend strak de zaal ingepompt. De mannen hebben er duidelijk zin in. Het meer dan 10 minuten durende epos dat vele breaks, tempo en sfeerwisselingen kent, wordt vergezeld van een prachtige lichtshow, waarin een hoofdrol is weggelegd voor de strobes. Voorwaar geen gemakkelijke avond voor de mensen met epileptische aanleg deze avond.
De band speelt een evenwichtige set, met de nadruk op het nieuwe album, maar ook de oudere albums worden aangedaan. Na ‘On a Tuesday’ knalt de band onverdroten voort met ‘Reasons’ en het prachtige ‘Meaningless’, allemaal van het laatste album. Daniel kruipt helemaal in het nummer en brengt de tekst, een onvervalst liefdesdrama, met een intensiteit die het allemaal heel geloofwaardig maakt. Ook de tweede zanglijn die het nummer zo karakteriseert komt mooi naar voren. Een prachtnummer, dat door de fans word voor woord word meegezongen.
Daarna een hoogtepunt van de avond. ‘Falling’, een nummer met een prachtig lang ‘Pink Floyd’-esque intro van gitaar en synths. De typische sounds David Gilmour mengt zich met Brian May’s gitaarwerk en betovert de Muziekgieterij. Het is met deze prachtige epische nummers dat Pain Of Salvation de toon zet en prog-metal zo lang op de kaart weet te houden.
Zo halverwege het concert wordt het tijd voor wat luchtigers. Daniel gaat erbij zitten en er worden wat vinyl lp’s besproken, allemaal in aanloop naar de disco pastiche ‘Disco Queen’. Bassist Gustaf Hielm draagt tijdens het concert een t-shirt van Nina Hagen, en gedurende ‘Disco Queen’ word wel duidelijk waarom. Het nummer zit qua opbouw en gitaarhooks vol met verwijzingen naar het legendarische eerste album van de Nina Hagen Band. In de gitaarsounds kan je bijna een op een de vergelijking maken met de sounds van gitarist Manfred Praeker op het roemruchte debuutalbum van Nina uit 1978.
Als laatste nummer voor de encores komt de band met ‘Full Throttle Tribe’ ook van het laatste album. De ultieme show closing track waarbij de fans zich als een soort van congregatie rond de band verzamelen en waarin Daniel als een voorganger ons allen achter hem laat scharen.
This will be my tribe, my family
This will be my flag and nation
This will be my creed, my legacy
Will you follow me?
Het gaat er allemaal in als nectar bij een honingbij. Pain of Salvation laat in de Muziekgieterij haar visitekaartje achter. Een volgende keer zal de zaal waarschijnlijk helemaal vol zijn, waarbij we mogen hopen dat ze snel terugkomen.
Foto’s (c) Perry Hermans
