Hell Fire – Mania
Hell Fire komt uit de beroemde Bay Area, het gebied in de US waar met name in de jaren ’80 de ene na de andere band thrashband vandaan kwam. Dan is het ook niet verwonderlijk als Hell Fire zelf meerdere speed/thrashmetalbands als een van haar invloeden weergeeft, naast meerdere bands uit de NWOBHM (New wave of British heavy metal).
De band bestaat sinds 2010, maar toch duurt het door meerdere bezetting wisselingen tot 2016 voordat het eerste full-album op de markt komt, genaamd Metal Masses. Daarna heeft de band er het tempo goed in, want het jaar erop komt de tweede schijf uit en nu alweer de derde.
Opener ‘Warpath’ begint met een fraaie gitaarloopje, helaas is de erop volgende gitaarriff wel heel generiek, gedurende het refrein klinkt het weer wat origineler, verder een lekker klinkend speedy nummer met een goede break. Titeltrack ‘Mania’ begint met fraai baswerk, bijna a la Cliff Burton op het eerste Metallica-album, de bas is overigens meerdere malen op het album prominent aanwezig, om te vervolgen als een trage stamper om dan halverwege om te slaan in een uptempo nummer met Maiden-invloeden met een fraaie gitaarsolo daar doorheen.
Zanger/gitarist Jack Nunn heeft een vrij ruige, bijna schuurpapieren strot, welke wat beter past bij de snelle/thrash(y) nummers, zoals het heerlijke ‘Born to Burn’ met een lekker opzwepende gitaarriff. ‘Transcending Evil’ begint als een ballad met uiteraard halverwege de te verwachten tempoversnelling. Direct erna zit je weer op het puntje van je stoel bij het thrashnummer ‘Lashing Out’. ‘Knights of the Holy’ heeft qua bas-en gitaarwerk veel weg van een oldschool Maiden-nummer.
Afsluiter ‘Masochist’ begint ook als een Maiden-nummer, maar slaat bij de solo om in een lekkere thrashbeuker. Het hele album is zodoende een erg prettige mix van heavy metal met veelal thrashstukken en thrashnummers.
De productie heeft een flink oldschool-gehalte in zich en is zeker niet heel modern, wat dat betreft waan je je zo weer in de jaren ’80. Hell Fire brengt met hun derde album een uitstekend album uit en verdient zeker de aandacht.
(85 /100)(Riding easy records)
