The Gathering bezorgt 013 kippenvel
Het prima optreden dat The Gathering vorig jaar, voor het eerst in jaren, gaf op het Prognosis-festival in Eindhoven smaakte blijkbaar naar meer, want de ‘AutoReverse: 30th Anniversary Tour’ kreeg een vervolg dit najaar met een bescheiden Europese toer. In dat kader wordt op een druilerige zondagavond de kleine, niet uitverkochte, maar gezellige drukke, mooie Jupiler zaal van 013 in Tilburg aangedaan.
Voorprogramma is het in hetzelfde muzikale progrock-straatje spelende ‘Autumn’ uit Friesland. De sympathieke band heeft al zes cd’s gefabriceerd, waarvan vanavond natuurlijk vooral haar meest recente cd, het prima ‘Stacking Smoke’ gepromoot wordt. Het podium staat lekker vol met deze zeven-koppige band, waaronder maar liefst drie (!) gitaristen. Toch is het geluid prima gemixt en ook het licht draagt bij aan een mooie performance vanavond. Zangeres Marjan Welman heeft een prettige, lekker in het gehoor liggende stem, die met name op de iets rustigere songs imponeert. De muziek én stem hebben wel wat raakvlakken met de wat stevigere, ‘Giersbergen-Gathering-versie’. Eigenlijk het perfecte voorprogramma dus en de band heeft hier vanavond zeker wat extra zieltjes gewonnen met de overtuigende show, waarin de interactie met het publiek ook meer prima was.
Dan The Gathering, die na een klein half uur het podium betreedt, althans, zonder zangeres Silje Wergeland. Geopend wordt er namelijk met het lange ‘How to Measure a Planet?’ waar pas na een lange instrumentale opbouw de zang bijkomt. Het podium is stemmig verlicht, met meelopende visuals (type ‘artistieke screensaver’) op de achtergrond. Het geluid is, zoals eigenlijk altijd wel in 013, prima.
Laag op laag bouwt het lange nummer zich op, tot de onvermijdelijke climax. Prachtig begin. Van diezelfde plaat volgt het stevige ‘Probably Built in the Fifties’ en later de ‘hit’ ‘Great Ocean Road’. Silje is natuurlijk geen Anneke, daar is er helaas maar één van, maar heeft zich binnen The Gathering prima ontwikkeld en haar stem past ook mooi bij de oudere nummers die ze zichzelf eigen heeft gemaakt. Qua ontwapende en enthousiaste uitstraling én podiumpresentatie moet ze het echter wel afleggen tegen haar voorgangster. Scandinaviërs zijn toch wat koeler en gereserveerder blijkbaar, op het verlegen af. Van háár eerste Gathering-plaat ‘The West Pole’ komt het lekkere ‘No One Spoke’ voorbij.
Aangezien de toer is opgehangen aan het alweer 30-jarig bestaan (welke Nederlandse band kan dat zeggen?), komen van de meeste platen songs aan bod, zoals ‘Eleanor’ (van ‘Mandylion’), het nog altijd prachtige ‘On Most Surfaces’ (als eerste toegift) en de gevoelige ‘Nighttime Birds’ van dat gelijknamige album. Meeste indruk maken voor uw recensent het bezwerende en hypnotiserende ‘Meltdown’ en de lange, prachtig opgebouwde reguliere setafsluiter ‘Heroes for Ghosts’ van laatste plaat ‘Disclosure’ (nakomertje ‘Afterwords’ niet meegerekend). Dat is misschien wel het mooiste nummer van het Silje-tijdperk, met een prachtige zanglijn die na zo’n 7 minuten heerlijk binnenkomt.
Als tweede toegift nóg een nummer van die plaat, het eveneens 10 minute durende ‘I Can See for Miles’, met een bombastisch einde waarin alle remmen los gaan, waaronder gitarist René Rutten op de theremin (die antenne zeg maar). Hij speelt zelden een echte solo, maar hij blijft een specialist in het neerleggen van prachtige gitaartapijten en soundscapes. Zo mooi. Daarvoor heeft broer drummer Hans Rutten 013 uitvoerig toegesproken en welgemeend bedankt voor de steun de afgelopen 30 jaar. Bassist Hugo Prinsen (weer terug op het oude honk) en keyboardspeler Frank Boeijen (nee, niet die) maken het unieke trippy-progrock-geluid compleet. Na een kleine twee uur is de koek op. En nee, ‘Strange Machines’ werd niet gespeeld, dat nummer wordt door Anneke’s VUUR tegenwoordig in leven gehouden.
Tilburg was deze regenachtige zondag getuige van een prima spelende The Gathering, die zo te zien er weer zin in heeft. Hopelijk leidt deze tour tot nieuwe inspiratie om een vervolg op te nemen op het in 2012 verschenen prachtige laatste album ‘Disclosure’. De muziek moet het altijd doen bij deze band, ondanks de visuals op de backdrop, en dat werkt overwegend prima, ook vanavond. Muzikaal blijft The Gathering uniek in zijn soort.
Foto’s (c) Jeroen Schortemeijer
