Eclipse – Paradigm

Zweedse melodieuze rockers Eclipse zijn met deze ‘Paradigm’ alweer aan hun achtste album beland. De band is in 1999 in Stockholm opgericht door zanger/gitarist/bassist Erik Mårtensson samen met drummer/toetsenist Anders Berlin. Het debuutalbum van de band, ‘The Truth And A Little More’, werd uitgebracht in 2001, waarna ze getekend werden door het Italiaanse label Frontiers Records dat grossiert in dit genre. Voor dat label namen ze hun tweede cd op, het in 2004 uitgebrachte ‘Second To None’. Zanger Erik Mårtensson zit ook in side project WET, dat bestaat uit leden van Work of Art (W), Eclipse (E) en Talisman (T). Hun debuut werd uitgebracht in 2009 en werd zowaar een aardige hit in het melodieuze rock/ AOR genre.

Maar terug naar ‘Paradigm’. Opener ‘Viva La Victoria’ is een enorm vrolijk en uitbundig nummer, dat niet zou misstaan op een Eurovisie Songfestival. Happy popmetal tot in iedere vezel, maar het werkt heel aanstekelijk moet ik zeggen. Prima geproduceerd en prachtig gezongen is dit een dikke drie minuten les in ‘catchy songwriting’. En van dit soort meezingers staat de plaat vol. Want ook opvolgers ‘Mary Leigh’ en ‘Blood Wants Blood’ lopen over van de positieve hooks. Met van die niet uit je kop te krijgen refreintjes. Veel avontuur hoeven we verder niet te verwachten trouwens, want braaf volgt Eclipse het couplet-refrein-couplet-refrein stramien, slechts enkele keren boven de vier minuten klokkend. Maar ook dat is in dit genre gemeengoed. Muzikaal is dit in het straatje van een H.E.A.T., Gotthard of Hardine. Hier en daar ook lenend uit de (oude) Europe- en Bon Jovi-catalogus, maar dat stoort nergens.

‘Shelter Me’ is wat minder vlot en is een halve ballad. Prima gezongen weer door die multi-getalenteerde Erik Mårtensson, die bijna té perfect klinkt. ‘United’ heeft wat akoestische gitaren en wederom zo’n onweerstaanbaar refreintje. Wat uitdagender wordt het met ‘When The Winter Ends’, wederom catchy-as-hell, maar deze tikt bijna de 5 minuten aan, met een mooie, lekkere lange gitaarsolo als climax. Ook ‘The Masquerade’ is wat meer opvallend vanwege het tragere tempo en de bijna Ierse invloeden, al ken ik het refrein ergens van. Afsluiter ‘Take Me Home’ zit misschien iets té gelikt in elkaar, waarbij het glazuur bijna van mijn tanden springt tijdens het-alle-handen-in-de-lucht-en-meezwaaien-refrein. De resterende, niet hierboven beschreven songs vallen allemaal in de categorie ‘vlotte, meezingbare, catchy rockers’. Als dat je ding is, zit je met deze Eclipse gebeiteld! Hier en daar doet het wel wat denken aan een poppy versie van Alter Bridge.

Samenvattend: een foutloos gezongen en ingespeeld en prima doch een beetje te gladjes geproduceerd album vol blije meezingers. Prima feestmuziek dus eigenlijk. Al had dit in de jaren 80 en 90 meer potten weten te breken ben ik bang.  (80/100 – Frontiers Music)

LINE-UP

Erik Mårtensson / Vocals, guitars
Magnus Henriksson / Guitars
Philip Crusner / Drums
Magnus Ulfstedt / Bass

TRACKLIST

1. Viva La Victoria
2. Mary Leigh
3. Blood Wants Blood
4. Shelter Me
5. United
6. Delirious
7. When The Winter Ends
8. .38 Or .44
9. Never Gonna Be Like You
10. The Masquerade
11. Take Me Home