Stew- People

Stew komt uit Zweden. Dit drietal vormt pas een jaar of twee een band. Ze hebben zich laten inspireren door eind jaren ’60, en de jaren ’70. Vorig jaar kwam hun EP ‘Hot’ uit. En nu hebben ze ‘People’, een volledig album uitgebracht. 

‘Intro’ is vrij zacht en een beetje merkwaardig, het maakt heel me nieuwsgierig naar wat er komen gaat.
De eerste indruk van ‘Right On Time’ is lekker ruig, ook qua zang. Zanger /bassist Markus Åsland heeft een heerlijke ruwe, bijna rauwe stem. De inspiratie komt duidelijk van decennia terug, van voor mijn tijd. Maar dat is voor mij geen probleem, in tegendeel. Het ritme heeft een heerlijke flow, er zitten diverse wendingen in. Ook in het gitaarspel van Nicklas Jansson is er genoeg variatie.

Vooral in het ritme van de titeltrack zitten leuke, onverwachte details. Andere delen klinken wat eenvoudiger, hier tap je al snel mee met je voet. Nicklas Dahlgren laat zijn drumstokken even met rust, verrassend, maar goed gekozen. ‘People’ is een prima track, maar ze springt er niet bovenuit in vergelijking met de voorgaande tracks.

‘Newborn’ heeft in het begin een aangenaam lazy ritme, dit verandert naar licht pittig. Tempo en volume wisselen een aantal keer. Maar het maakt allemaal net te weinig indruk.
Het klein gespeelde deel van ‘Endless Journey’ is best mooi, maar het had nog wat kleiner gemogen om meer diepgang te creëren. Het volumeverschil van de schorre zang en het klein gezongen stukjes is te klein. 
Dit soort contrasten zijn in meerdere nummers niet groot genoeg. De contrasten zijn belangrijk voor een betere luisterbeleving. Op de momenten dat de gitaar fel bespeeld is, zoals bijvoorbeeld in een stuk van ‘Play The Fool’, mag deze er meer doorheen ‘scheuren’. Dit nummer heeft wel leuke drum accenten.

Eigenlijk zitten de meeste nummers best goed in elkaar. ‘Godless’ heeft een gaaf intro. De muziek is een tijdje laidback; de zang plus de achtergrondzang volgen ditzelfde pad. Na verloop van tijd krijgt dit nummer een opzwepend karakter. Net als je denkt dat ‘Afraid Of Getting Nowhere’ het hele nummer laidback blijft, gaan tempo en volume omhoog. Zang en muziek klinken nu ruiger. Er zijn leuke rusten verwerkt in ‘Fruits’, zo heeft iedere track diverse leuke dingen.

‘Morning Again’ heeft een kleine start, op de achtergrond zijn er vogelgeluiden toegevoegd. De geluidskwaliteit van deze sampling is niet helder genoeg. Het gitaarspel is vrij eenvoudig, het geluid hiervan is niet sprankelend, maar sluit op zich wel aan bij de zang. Het gitaarspel gaat verder in deze langzame flow, de vogelgeluiden blijven Je hoort de vingers over de snaren gaan. Het gevoel bij deze rustige track is melancholiek, misschien zelfs wat somber.

De meeste van deze elf nummers duren zo’n drie a drie-en-een-halve minuten, met een enkele ‘uitschieter’ naar bijna vijf minuten. Hier zijn dus geen mega lange nummers die er vooral in de ’70’s ook wel waren. Het aparte openingsnummer had mijn nieuwsgierigheid gewekt. Dit heeft dit drietal niet geheel waar gemaakt. Alle nummers klinken best lekker maar, echte geweldige dingen ontbreken.

Het geluid is licht troebel, maar dat past bij het tijdsbeeld. Het is leuk dat bands zoals ‘Stew’ inspiratie vinden uit de muziek van 40 à 50 jaar geleden. Met deze inspiratiebron hebben ze met ‘People’ zeker een leuk debuutalbum gemaakt. 
(74/100) (Ripple Music)

Tracklist:

1. Intro
2. Right On Time
3. People
4. Newborn
5. Endless Journey
6. Play The Fool
7. Godless
8. Afraid Of Getting Nowhere
9. Sweet And True
10. Fruits
11. Morning Again

Line up:  

Markus Åsland – bas en zang
Nicklas Jansson – gitaar
Nicklas Dahlgren – drums