Ace Frehley – Originals Vol. 2

Not Again!
“Originals”. Bij deze term gaan m’n nekharen meteen recht overeind staan. Toch niet wéér?! Toch niet de zoveelste artiest of band die met een writer’s block worstelt? Het onvermogen om tot componeren te komen. Leentjebuur spelen bij anderen is dan een makkelijke weg om toch muziek uit te brengen onder het motto “tribute to…”,”originals” of “inspiration”.
 Je moet van erg goeden huize komen wil je een album uitbrengen dat de oorspronkelijke tracks eer aandoet. Goed voorbeeld van hoe het niet moet is “Inspiration” (1996) van het Zweedse gitaarwonder Yngwie Malmsteen. Een plaat met voornamelijk Deep Purple en Rainbow tracks die dienen als vehikel om ’s mans gitaarcapriolen te etaleren. Daardoor worden de originelen compleet verkracht. “Ja ja nu weet ik het wel” zei ik destijds tegen mezelf vanaf het tweede nummer.

Spontane aanpak
Iemand die het heel anders en op spontane wijze aanpakt is Ace Frehley. Natuurlijk de originele lead gitarist van Kiss (1973-1982 en 1996-2002) met z’n onafscheidelijke Gibson Les Paul.
“The Spaceman”, “Space Ace” -of hoe je hem maar noemen wil- heeft ook buiten Kiss met vlagen veel succes. Z’n eerste soloalbum werd in Amerika zelfs platina. Ook de platen met project “Frehley’s Comet” legden hem geen windeieren.

Inspiratie van jeugdhelden
Binnenkort komt Ace’s negende solo-album uit, getiteld “Originals vol. 2”. Dit uiteraard in navolging van Vol. 1 (2016) dat vol stond met nummers die hem inspireerden in z’n jeugd. Het was een idee van platenmaatschappij eOne waar Frehley in den beginne niet erg van gecharmeerd was, maar eenmaal in de studio borrelden de nummers van zijn jeugdhelden weer op. De vonk sprong over! Het concept is hem goed bevallen. Zó goed dat Vol. 2 slechts een kwestie van tijd was.

Recht voor z’n raap rock-’n-roll
De nummers op “Originals Vol. 2” zijn wederom geput uit de muzikale jeugdherinneringen van Frehley. Tijdens de coronalockdown leunt hij  niet achterover, maar besteedt hij de tijd zinvol aan dit nieuwe album. “What the hell” dacht hij na enige twijfel, “I’m gonna do it!”
Het resultaat mag er zijn: spontaan, rauw, niet overgeproduceerd met geluidstechnische fratsen. Gewoon recht voor z’n raap rock-’n-roll, eerlijk en gepassioneerd gespeeld. Zelfs de zang, niet de sterkste kant van Frehley, past perfect in het geheel.

De Tracks
Hoe kun je een album met covers beter beginnen dan met de opener van Led Zeppelin I: ‘Good Times, Bad Times’. Meteen valt op dat het origineel in ere wordt gehouden en het gitaarwerk benadert het spel van Jimmy Page zeer.
Een prima versie van Mountain’s ‘Never In My Life’ volgt en dan is het de beurt aan de single ‘Space Truckin’ van Deep Purple met een mooie orgelsolo van Rob Sabino.
‘I’m Down’ van The Beatles krijgt een lekker rauwe bewerking en dat geldt ook voor ‘Jumpin’ Jack Flash’ van de Stones met zang van Lita Ford. In ‘Politician’ van Cream heeft John 5 een gastrol en zet een prima gitaarsolo neer, geflankeerd door de gitaar van Frehley.
Enige minpunt van de plaat is ‘Lola’ van The Kinks. Bedoeld als humor, maar valt compleet uit de toon. Te licht en te melodieus.  Verder gaat het met Humble Pie’s ’30 Days In The Hole’ waarin de zang voor rekening van Robin Zander (Cheap Trick) is. Perfect gekozen!
‘Manic Depression’ van Jimi Hendrix bevat een mooie solo van Bruce Kulick en bonus track ‘She’ is, jawel: een Kiss cover. Dit omdat het in 1973 tijdens het allereerste Kiss optreden in de setlist was opgenomen. Nu mogen Ace Frehley’s solobandmuzikanten (Jeremy Asbrock, Ryan Spencer en Philip Shouse) hun eer aan de baas bewijzen. Een waardige afsluiter van het album.
 Ace Frehley bewijst met deze collectie nummers dat een tributeplaat erg leuk en boeiend kan zijn zonder de “Originals” onrecht aan te doen. Waarvoor hulde! (75/100)(SPV)

 Tracklist:        
1. Good Times Bad Times (Led Zeppelin)
2. Never in My Life (Mountain)
3. Space Truckin’ (Deep Purple)
4. I’m Down (The Beatles)
5. Jumpin’ Jack Flash (The Rolling Stones) 
6. Politician (Cream) 
7. Lola (The Kinks)
8. 30 Days in the Hole (Humble Pie)
9. Manic Depression (The Jimi Hendrix Experience)
10. Kicks (Paul Revere & the Raiders)
11. We Gotta Get Out of This Place (The Animals)
12. She (KISS) [Bonus Track]

Project Members:
Ace Frehley – vocals, guitars
Rob Sabino – keyboards
John 5 – guitars
Alex Salzman – bass
Lita Ford – zang
Robin Zander – vocals
Bruce Kulick – guitars
Matt Star – drums