Stalker – Black Majik Terror

Ronald van Bruggen | 5 November 2020 | CD | No Comments

Heavy Metal in Nieuw-Zeeland is qua actieve bands niet heel dik gezaaid. Kijk je op ’Metal Archives’ dan zou Stalker daar zelfs de enige actieve speed metalband zijn. De band komt uit hoofdstad Wellington en is 2016 opgericht. Na een 3-track demo wordt de band al opgepikt door Napalm Records, dan moet je toch wat in je mars hebben. In 2017 komt na een single het debuutalbum uit, ‘Shadow of the sword’, welke goed ontvangen wordt. In 2019 volgt weer een single. En dan nu het tweede full-album ‘Black majik terror’.

Is de titel van dit album een verwijzing naar het legendarische Slayer ? Na een paar nummers wordt duidelijk dat Stalker past in het straatje van Slayer ten tijde van ‘Show no mercy’ met dan de zang van Evil Invaders, want zeker bij zijn gillen zit zanger Daif op dezelfde hoogte als zanger Joe van onze zuiderburen. De band raast er in 40 minuten negen nummers doorheen, gelukkig zonder afwisseling uit het oog te verliezen. Ultiem voorbeeld van die afwisseling is ‘Holocene’s end’, wat bij de eerste helft een bijna occult gehalte heeft om halverwege om te slaan in een lekkere up-tempo beuker met een fraaie gitaarsolo om te eindigen in de stijl van het begin. Thrasher ‘Demolition’ kent een lekker mid-tempo middenstuk waarin de bas heerlijk ronkt. Ook in het begin van ‘The cross’ komt de bas prominent naar voren met invallend gitaarwerk wat de songtitel eer aan doet, om op een gegeven moment verder te gaan in een vette thrasher met een heerlijke gitaarriff. De overige nummers zijn meer regelrechte thrashers, zoals opener ‘Of Steel and Fire’, titelnummer ‘Black Majik Terrot’ (met een blackened-achtig intro), ‘Sentenced to death’, ‘Iron Genocide’ en het afsluitende ‘Intruder’.

Stalker is er in geslaagd om een uitstekend vervolg aan hun debuutalbum te geven, hopelijk lukt het de band om onder de vleugels van Napalm de oversteek te wagen om een Europese tour te doen als corona dat weer toelaat. (85/100)(Napalm Records)