CD van de Week: Marty Friedman – Tokyo Jukebox 3

Marty Friedman is een van de eerste en succesvolste gitaristen op het Shrapnel Records label.  Al in 1982 speelt hij mee op de verzamelaar “US Metal vol.2” met een keur aan aanstormend muzikaal Amerikaans talent. Producer Mike Varney, eigenaar van Shrapnel, heeft een neus voor jonge, supergetalenteerde gitaristen die mede dankzij hem het wereldtoneel veroveren. Denk aan Tony MacAlpine, Jason Becker, Vinnie Moore en Richie Kotzen.
 Friedman brengt een aantal platen op het label uit met de band Hawaii (voorheen Vixen) en als soloartiest, voordat hij in 1990 toetreedt tot heavy metalband Megadeath. 10 succesvolle jaren volgen hij ontwikkelt een speelstijl waar in de solo’s exotische maatsoorten zijn verstopt. Tijdens de Megadeath periode blijft hij soloalbums uitbrengen via Shrapnel, waar je al gauw de sticker Shredder krijgt opgeplakt. Noem hem geen shredder, want die term valt niet in goede aarde. Dat zijn volgens Friedman zielloze gitaristen die alleen maar razendsnel willen spelen zonder een spoortje emotie toe te voegen. En zoiets betekent voor hem niets….

 Na het verlaten van Megadeath speelt hij in de Christian metalband Tourniquet en vanaf 2003 vestigt hij zich voorgoed in Japan. Soloalbums worden met enige regelmaat uitgebracht. Een brug tussen Oost en West wordt geslagen met de albums Tokyo Jukebox 1 en 2. Hij put hier uit het repertoire van de Japanse popmuziek, de zgn. J-Pop. De gekozen nummers worden van een nieuw arrangement voorzien en krijgen een totale metal makeover waarin je het origineel nauwelijks herkent. Ik ken sowieso niet één Japans popnummer, dus de Tokyo Jukebox reeks is voor mij een compleet nieuwe ontdekking en vooral verrassing.

 Dik 10 jaar na deel 1 is er nu “Tokyo Jukebox 3”. De formule is exact dezelfde als op deel 1 en 2 en er staat ditmaal zelfs een eigen nummer op dat in  ‘Japanse’ stijl geschreven is. Ook op deze plaat etaleert Friedman zijn fabuleuze techniek. Vooral gewaagde, complexe passages richting progrock trekken de aandacht. De Turkse en Oosterse toonladders waarvoor Friedman zo’n enorme voorliefde heeft, zijn ook op deel 3 weer veelvuldig in de solo’s verwerkt. Zonder elk nummer apart te bespreken zijn de 12 nummers op “Tokyo Jukebox 3” stuk voor stuk voorzien van mooie melodieën in het metalgenre. Soms loodzware thema’s, dan weer een wat lichtere metalballad, dan weer pure heavy metal. Even wordt er pas op de plaats gemaakt met het vrij rustige nummer ‘The perfect world’, waarin Arufakyun, een van de toonaangevende Japanse zangeressen, de vocalen voor haar rekening neemt. Dit is een mooie balans tussen het eerste en tweede gedeelte van het album, waar je volledige aandacht opgeëist wordt door de gitaren. Behalve ‘The perfect world’ zijn alle nummers instrumentaal. Gespeeld, ik zeg het nog maar een keer, met een fabelachtige techniek die Marty Friedman tot een unieke gitarist maakt. Fans over de hele wereld weten dit te waarderen en hebben zo kennis gemaakt met de Japanse muziek en cultuur. Zelfs over het artwork van ‘Tokyo Jukebox 3’ is grondig nagedacht. De cover toont Friedman met authentieke Japanse make-up en hij is  gekleed in een kimono volgens Japanse traditie. En uiteraard heeft hij de gitaar in z’n handen, want om dit instrument draait het tenslotte allemaal! (85/100) (The Players Club/Mascot Label Group)

Tracklist

1. Makenaide
2. Senbonzakura
3. Gurenge
4. Kaze Ga Fuiteiru
5. Echo
6. The Perfect World (feat. Alfakyun)
7. U.S.A.
8. Shukumei
9. Ikuze Kaitou-Shoujo
10. Sazanka
11. Time Goes By
12. Japan Heritage Official Theme Song