Interview: Dream Theater’s John Myung over hun nieuwe album

Met een nieuw album op komst, sprak RockMuZine af met Dream Theater’s John Myung. Vanwege Covid19 is reizen voor grote bands nog niet makkelijk, en zo werd de promotie gedaan via internet. RockMuZine’s Jeroen Schortemeijer kreeg de kans via Zoom te bellen met Dream Theater’s bassist John Myung, een gelegenheid die je niet wil laten lopen.

Leuk je te ontmoeten John, ook al staat je Zoom-camera helaas niet aan. Hoe weet ik nu dat ik met de echte John Myung van Dream Theater spreek? En een drukke interview-dag?
Ik zet de camera nooit aan tijdens interviews. Let maar op de antwoorden dan weet je dat ik het ben, haha. Het is hier in New York nu 14.30 uur en dit is mijn 2^e interview vandaag.

Ik zat net naar jullie nieuwe album ‘A View From The Top Of The World‘ te luisteren. Hij klinkt prima, al is er deze keer wel heel veel informatie, het is niet jullie makkelijkste album zeg maar.
Dat maakt het een Dream Theater -album, met veel details. Het heeft zeker meerdere luisterbeurten nodig, maar ik ben heel blij met het resultaat. Hopelijk vinden de fans hem net zo goed als wij.  

Hoe gaat het met jou en de rest van de band in deze Corona-tijden?
Alles gaat goed, de familie is gezond, kinderen gaan weer naar school, mensen weer naar het werk. Zolang iedereen zijn handen maar goed wast en goed nadenkt. Maar in andere plekken in de USA gaat het minder, het herstel duurt langer dan verwacht. Daarom hebben we de US-tour van oktober naar februari 2022 verplaatst. Dus we lopen al 3 maanden achter op schema. Maar 2022 gaat een mooi jaar worden zoals het er nu uitziet!

Kun je wat meer vertellen over het opnemen van het nieuwe album ‘A View From The Top Of The World‘? De eerste keer in jullie nieuwe DTHQ (Dream Theater Head Quarters) in New York?
Ja, eerste keer dat we die eigen studio gebruikt hebben. Het was erg comfortabel werken en zijn blij met de resultaten. We begonnen met schrijven in de herfst 2020. ‘The Alien’ was de eerste die we schreven. Daarna in volgorde van schrijven: ‘Sleeping Giant’, Transcending Time’, ‘Answering the Call’, ‘A View from the Top…’.

Is er veel verschil met het vorige album?
Nu in DTHQ opgenomen, en natuurlijk de Corona-omstandigheden. ‘Distance over Time’ is opgenomen in The Barn, één van mijn favoriete plekken. Maar nu hebben we alle vrijheid en kunnen we thuis slapen. Alles werkte zoals gehoopt. Heel fijn om nu een eigen ruimte te hebben. De studio is overigens alleen voor DT, niet om te verhuren aan andere bands.

Is het moeilijker nu om met origineel materiaal te komen in vergelijking tot vroeger? Dit is alweer jullie vijftiende album tenslotte.
Nee niet echt, de ideeën komen wel. Er is tussen ons vijven altijd wel iemand met een goed idee. Zelf heb ik deze keer de teksten geschreven voor ‘Awaken the Master’. Het is een combinatie van inspiratie die maanden geleden al is vastgelegd. Zelf ga ik altijd een uur eerder naar de studio om wat op te warmen en mijn eigen ideeën terug te luisteren. Als iemand iets leuks hoort, kan het gebruikt worden. En dan is er nog de chemie van het samen live in de studio spelen, waar we op elkaar reageren.

Proberen jullie de songs live op te nemen of in delen?  
Als we aan het schrijven zijn, is de rol van de engineer die alles vastlegt groot. Als we samen spelen neemt hij stukken op met Pro-tools. Zo hebben we een referentie voor later, alles wordt opgenomen en dat kunnen we een dag later terug horen.

Even terug naar de begindagen. Volgend jaar bestaat ‘Images and Words’ 30 jaar. Zijn er plannen voor een special edition met bijvoorbeeld een 5.1 mix van het album? Dat had ik wel verwacht bij het 25-jarig jubileum eigenlijk en op gehoopt!
Nee, we concentreren ons nu op het nieuwe album. Nu nog geen plannen, we zijn dus vooral bezig geweest met het nieuwe album. En we hebben al een 25-jarige tour voor ‘Images and Words’ gedaan. We focussen ons de komende tijd helemaal op ‘A View From The Top of the World’.

Misschien een stomme vraag, maar ik ben dan ook geen muzikant. Hoe onthouden jullie in godsnaam al die lange instrumentale passages in de meer epische songs? Zo las ik dat Iron Maiden de langere nummers in korte stukjes opneemt omdat ze het lastig vinden om de hele song te leren.
In de studio werken we met Pro-tools, dat maakt het makkelijk om secties op te bouwen en er mee te spelen en te verschuiven. Uiteindelijk wordt zo een lange song langzaam opgebouwd. Een lange song als de titelsong van de nieuwe plaat (20 minuten) is anders niet te doen. Of we die live gaan spelen? Dat wil ik nog niet zeggen. De setlist blijft een verrassing, maar de kans is groot dat we hem spelen.

Gaan jullie op de komende tour tevens veel van het vorige album spelen? Dat is nog niet echt live gepromoot tenslotte.
Daar kan ik nu nog niet veel over zeggen, dat horen jullie volgend jaar wel als we in Amsterdam spelen. We kijken er erg naar uit om weer te spelen in Holland.

Als bassist, mis je het werken met Mike Portnoy als onderdeel van de ritmesectie? Of is er niet veel verschil in werken met Mike Mangini?
Beide zijn erg goeie drummers, met een eigen unieke stijl. Ik kan daar geen oordeel over geven. Ik speel wat ik wil spelen, ieder heeft een andere stijl, het is aan het publiek om te beoordelen wat beter klinkt. Voor mij maakt het niet veel uit. Het is allemaal Dream Theater tenslotte.

Zijn er nog meer nummers opgenomen die het nieuwe album niet gehaald hebben?
Nee, de laatste song is rond kerst vorig jaar geschreven, dat was ‘Invisible Monster’. De andere vijf zijn in de maanden ervoor geschreven. Met kerst kreeg John Petrucci zijn Earnie Music Ball eight string gitaar en die wilde hij persé gebruiken. Dus begin dit jaar is er nog een extra track geschreven met die gitaar, dat is ‘Awaken the Master’.

Ik hou erg van jullie wat meer heaviëre plaat ‘Train of Thought’. Zijn er plannen om in de toekomst weer een plaat in die stijl te schrijven?
Goeie vraag. Bij dat album was er echt een concept om iedere song zo dynamisch als mogelijk te maken. Het hele album moest echt heel intens zijn en vol energie zitten. Daarom is dat album zo geworden als het is. Geen idee of we dat in de toekomst nog een keer proberen eigenlijk.

Waarom brengen jullie nu die ‘Lost not Forgotten Archives’ albums nu uit? En zit er een favoriet tussen?
Dat is natuurlijk zo gegroeid. We willen onze herinneringen delen met de fans. En het is nu voor het eerst op vinyl uitgebracht. Het geeft net wat meer kleur tussen alle studio albums door. Ik heb niet echt een favoriet, moeilijk om te kiezen, er is zo veel materiaal. Leuk om alles weer terug te horen. We hebben heel veel materiaal ondertussen. Nu we een nieuwe set aan het samenstellen zijn, is het soms lastig om te herinneren hoe we iets speelden. De uitdaging is om dicht bij het origineel te blijven als we het live spelen. Sommige nummers hebben we wel 10 jaar niet gespeeld, dan is het een uitdaging.

Zijn er Dream Theater-songs die je liever niet meer speelt? Zoals bijvoorbeeld ‘Pull me Under’?
Ik zou dat nummer nog wel willen spelen, maar voor James LaBrie is het een lastige. Er zijn voldoende nummers die we nog nooit gespeeld hebben. Het samenstellen van een setlist wordt steeds lastiger, we hebben maar een paar uur speeltijd tenslotte. En we willen onszelf niet teveel herhalen.

Over James LaBrie gesproken. In de studio klinkt hij prima, maar tijdens sommige concerten heeft hij het soms moeilijk. Passen jullie de setlist aan op zijn stem?
We proberen een goede balans te vinden tussen instrumentale delen en stukken met zang, zodat zijn stem wat rust krijgt. Als bassist kan ik prima spelen met een verkoudheidje, voor een zanger wordt het dan erg lastig. Ik respecteer James zijn keuzes en we vinden wel weer een manier voor de komende tour om een goede balans te vinden.

Eén van de laatste vragen aangezien de tijd op is. Luister je zelf eigenlijk naar rockmuziek en heb je favorieten? Probeer je bij te blijven met wat er nieuw uitkomt aan progrock releases zoals Leprous, Fates Warning of Haken?
Ik luister niet zoveel naar nieuwe bands, totdat iemand een nieuw nummer voor me draait of als ze in ons voorprogramma spelen. Ik focus me nog steeds op bands als Rush, Yes, Iron Maiden, maar ook U2 of Coldplay. Ik blijf qua muziek in mijn eigen bubbel. Ken je bijvoorbeeld  Dead Cab for Cutie? Die schrijven coole teksten. Bijvoorbeeld het nummer ‘Black Sun’? Erg coole lyrics.

Bedankt voor het interview. Nog iets dat je het Nederlandse publiek mee wil geven?
We houden van Holland en we kunnen niet wachten om weer voor jullie te spelen volgend jaar. Hopelijk blijft iedereen gezond daar!