YouTube fenomeen Frog Leap speelt de sterren van de hemel in de Melkweg

Op een regenachtige avond in hartje Amsterdam staan ze voor het eerst in Nederland. Zoals de zanger tijdens de show ook aangeeft is het voor hem een droom om in een uitverkochte Melkweg te staan omdat in de jaren ’90 zijn idolen hier al optraden. De band in kwestie zijn niemand minder dan YouTube sensatie Frog Leap, bekend van hun heavy metal covers, onder leiding van Leo Moracchioli. Ook de rest van de band is mee naar Nederland met daarin bassist Erik Torp, drummer/zanger Truls Haugen, gitarist Rabea Massaad, zangeres Hannah Boulton en hun mascotte ‘Bunny’.

Voordat de show begint is het al lekker druk in de zaal van de Melkweg waar de nodige jaren ’90 en Zeroes hits uit de speakers knallen om al lekker de stemming een beetje in de toeschouwers te krijgen. Tijdens deze “opwarm ronde” komt Bunny al een aantal keer het podium op om het publiek nog wat verder op te hypen. Na een klein kwartiertje na de officiële aanvangstijd is het eindelijk zo ver, de lichten dimmen en de band betreed onder luid gejuich het podium. Met als mooie verrassing dat Leo zelfs een Nederlands Elftal shirt draagt en ook nog eens het iconische shirt uit 1988 met naam en nummer van Van Basten achterop.

Vrijwel direct als iedereen op zijn positie staat klinken de eerste klanken van ‘Party Rock Anthem’ van LMFAO en begint er in het publiek al direct een kleine moshpit in de zaal. Deze pit houdt vrijwel stand gedurende het hele optreden van begin tot eind, met kleine pauzes tussendoor. De sfeer zit er duidelijk al direct in en je ziet aan de band dat ze er van genieten om in Nederland te mogen spelen.

Daarna komen de nummers ‘Ghostbusters’ van Ray Parker Jr. en ‘House of the Rising Sun’ van The Animals voorbij, tijdens deze nummers wordt duidelijk zichtbaar dat de band houdt van contact met het publiek. Bunny loopt tijdens de hele show op het podium om mee te headbangen, te dansen en het publiek en band op te zwepen om het maximale uit hun optreden te halen. Op verschillende momenten worden er High Fives en Boksen uitgedeeld aan de fans die vooraan staan, waaronder zelfs verschillende kinderen op de schouders van de ouders. Kortom, het is een mooie mix van jonge en oudere metalheads.

Dan wordt het tijd om Hannah op het podium te roepen om aan het nummers ‘Dance Monkey’ van Tones and I en ‘Come Together’ van The Beatles te beginnen. Zodra Hannah het podium betreed komt er weer een golf van gejuich uit de zaal en vallen er weer een aantal High Fives, Boksen en zelfs Selfies met de kids die op de rand van het podium zitten, tijdens Dance Monkey wordt de moshpit al iets groter en de eerste crowdsurfer is gespot.

Tijd voor de eerste verrassing, Leo speelt wel gitaar, maar zingt niet. Tijdens het nummer ‘Eye of the Tiger’ van Survivor is het de beurt aan drummer Truls om de vocalen over te nemen terwijl hij blijft drummen. Met de cover van deze classic uit Rocky schakelt het publiek nog een tandje bij en is ook duidelijk te horen aan het meezingen dat het zeer gewaardeerd wordt dat de band naar Nederland is gekomen.

Tijdens de volgende nummers ‘Heathens’ van Twenty One Pilots en ‘Uptown Funk’ van Mark Ronson is het aan Bunny om de show te stelen. Alsof hij al jaren het publiek kent loopt hij door de hele zaal en mengt zich ook in de Moshpit om nog maar eens te benadrukken dat band hun fans niet vergeet en er ook een lekker interactieve show van te maken. Met de nodige komedie begint de band aan ‘Try’ van Pink wat geweldige taferelen op de dansvloer oplevert, geen moshpits, maar een rare mix van hillbilly dansmoves gecombineerd met het nodige headbangen.

Vanaf dit moment is de rem er van af, ‘Breathe’ van The Prodigy wordt met gejuich ontvangen en de beer is los, de hele zaal gaat los en vrijwel niemand staat stil. Na dit nummer wisselen gitarist Rabea en drummer Truls van plek om aan ‘Pokemon’ van Jason Paige te beginnen. Het resultaat: één grote headbangende en zingende bende met als grote liefde Metal. Bunny gooit aan het begin van het nummer nog een opblaas Pikachu het publiek in, maar de arme electro muis is binnen een mum van tijd al zijn staart kwijt en wordt van hot naar her geslagen (Zoals te zien is op YouTube).

Na de laatste 3 nummers ‘Feel Good Inc.’ van Gorillaz, ‘Africa’ van Toto en ‘Hello’ van Adele neemt de band formeel afscheid door het publiek en alle medewerkers van de tour te bedanken, om na een paar minuten weer lachend het podium op te komen nadat het publiek luidkeels “WE WANT MORE” blijft roepen.

Het encore begint met niets minder dan ‘Killing in the name of’ van Rage Against the Machine wat uit zichzelf al een hard nummer is, maar als metal cover nog een stapje verder gaat. De helft van de zaal bestaat inmiddels uit een grote moshpit nadat de bekende intro van dit nummer gespeeld wordt en er luidkeels meegezongen wordt.

Als echte afsluiter van de avond speelt de band nog het nummer ‘Zombie’ van The Cranberries. Nog een laatste keer meezingen, headbangen, high fives uitdelen en de nodige selfies nemen met leden van de band en het einde van deze heerlijke metal avond is voorbij.

Foto’s: (c) Nick Taal – Photaalgraphy