Riverside – ID-Entity

Eén blik op het aantal nummers en de lengtes en je weet dat je met een progrockplaat te maken hebt. En het Poolse Riverside valt dan ook helemaal in deze categorie. Na 20 jaar is het een bekende naam onder de proggers, met veel fans, ook in Nederland. Het verlies van de in 2016 plotseling overleden gitarist Piotr Grudzinski zijn ze wonderwel te boven gekomen. De op de vorige plaat ‘Wasteland’ al meetokkelende Maciej Meller is nu vast toegetreden. Of het aan hem ligt weet ik niet, maar Riverside klinkt nu wat poppiër en vrolijker. Maar er is wederom weer uitdagend materiaal genoeg om je de komende maanden in vast te bijten.

Al zet single ‘Friend Or Foe’ je nog op het verkeerde been met zijn jaren tachtig synthpop die meer aan A-ha doet denken dan aan Riverside zelf. Aanstekelijke en opgewekte muziek die niet echt past bij het doorgaans melancholische geluid. Een verrassing, en afhankelijk van de flexibiliteit van de luisteraar wel of geen aangename. De zalvende, wat ingehouden zang van Mariusz Duda is zowel herkenbaar als voor de liefhebber. Halverwege krijgen de gitaren gelukkig wel iets meer ruimte. Een tegendraads ritme typeert ‘Landmine Blast’, dat wel wat aan Rush doet denken, zeker qua basgeluid. Helaas zijn de drums wat te licht ingemixt, die hadden wel wat zwaarder gemogen. Nu overheersen de keyboards.

‘Big Tech Brother’ start met een flauwe gesproken boodschap, maar gaat daarna wel lekker vlot van start. De soort van bigband begeleiding is gewaagd, maar werkt wel. Ook hier weer alle ruimte voor de toetsen van Michał Łapaj. Het lange, maar prachtige nummer ontwikkelt zich tot een progressieve song vol dynamiek die alle kanten op gaat. De boze uithalen van Duda zijn een welkome afwisseling en de band gaat aan het einde lekker tekeer. Het navolgende ‘Post-Truth’ rolt wat makkelijker de oren binnen, met die typische Riverside riffs. Al had ik liever wat meer gitaar(solo’s) gehoord in plaats van de keyboards.

De uitsmijter van de plaat is het dertien minuten durende ‘The Place Where I Belong’. De song start relaxed met emotionele hoge zang en akoestische gitaar die na enkele minuten wordt ingeplugd en waarna het geheel zich tot een stuwende en afwisselende rocksong ontwikkelt. Halverwege gaat het weer terug naar de minimalistische begeleiding en zingt Duda zijn mooiste partijen van het album, waarna de gitaar van Meller het overneemt. Mooi! De relatief stevige single ‘I’m Done With You’ wordt gedragen door de toetsen en de niet geheel accentloze zang van Duda. Waarna het snelle en redelijk rechttoe rechtaan ‘Self-Aware’ de plaat overtuigend afsluit. Vooral de lekkere gitaarriff en het catchy refrein tillen het nummer boven de middelmaat. Voor de echte fans is er natuurlijk een special-edition met vier extra nummers: twee overbodige zgn. ‘single-edits’ en twee lange instrumentale songs, die weliswaar goed in elkaar zitten, maar mijn aandacht er niet bij kunnen houden.

Voor de progrockfans en met name die van de iets lichtere variant houden, is deze ‘ID.Entity’ een welkome aanvulling. Persoonlijk houd ik niet zo van de wat zeurderige stem van Duda en mag het geheel hier en daar ook wat meer rocken, maar dat zijn kleine kanttekeningen.
(80/100 – InsideOut Music)

LINE-UP
Mariusz Duda – vocal, bass
Maciej Meller – guitar
Michał Łapaj – keyboards and Hammond Organ
Piotr Kozieradzki – drums

TRACKLIST
1. Friend Or Foe (7:29)
2. Landmine Blast (4:50)
3. Big Tech Brother (7:24)
4. Post-Truth (5:37)
5. The Place Where I Belong (13:16)
6. I’m Done With You (5:52)
7. Self-Aware (8:43)