Accept – Humanoid

De geschiedenis van het Duitse Accept kent een zeer lange weg, eigenlijk al in 1968 gestart als Band X door oprichter en al jaren ex-brulboei Udo Dirkschneider en in 1976 omgedoopt tot Accept waar Wolf Hoffmann toetrad tot de band. Elke oldschool metalfan kent de rest van het verhaal grotendeels wel : vertrek Udo, terugkomst Udo en later weer definitief zijn vertrek, Mark Tornillo is inmiddels al 15 jaar de zanger van 1 van de grootste Duitse heavy metalbands en is ook een prima zanger. Zelfs ook nog het vertrek van bassist Peter Baltes na een verblijf van meer dan 40 jaar in de band. Objectief bekeken heeft de band begin jaren ’80 hun hoogtepunt beleefd met de albums ‘Breaker’ en ‘Restless and wild’ alsmede ook hun live-optredens. Velen, waaronder ook schrijver dezes, vonden namelijk dat met ‘Balls to the wall’ het verval intrad en dat verlies aan terrein is nooit meer goed gemaakt. De discografie van Accept beslaat 17 full-albums, inclusief met hun nieuwste product ‘Humanoid’, een fors aantal, helemaal als je je realiseert dat de band tussen 1996 en 2010 geen full-album gepresenteerd heeft. Vanaf 2010 is Accept erg constant met het uitbrengen van nieuwe albums, alsmede ook qua kwaliteit, want deze is gewoon ronduit goed te noemen.

Opener ‘Diving into sin’ start met een Oosters aandoend intro om al snel om te slaan in een typische uptempo Accept-beuker met een prima gitaarriff en een gitaarsolo met flink wat wah-wah. Ook titelnummer ’Humanoid’ kent een Oosters intro en is een vrij snel nummer en knalt lekker. Na het ook uptempo en goed klinkende ‘Frankenstein’ komt het langzame en meeslepende ‘Man up’ en dan merk je toch dat zo’n nummer mede door het tempo weinig teweeg brengt, dit klinkt toch wel als een dertien-in-een-dozijn-nummer en datzelfde geldt voor de gezapige ballad ‘Ravages of time’. Gelukkig staan er verder prima nummers op dit album met een mix tussen licht uptempo en wat sneller, zoals het ‘vette uptempo ‘Unbreakable’ en ‘Straight up jack’, ook uptempo en een vette semi rock ’n roll-riff in het refrein. Afsluiter ‘Southside of hell’ is met afstand de uitschieter in positieve zin, mooi semi-klassiek intro, snel met mooie gitaarloopjes en goed refrein. Wel is het zo, dat Accept al sinds 2010 min of meer hetzelfde klinkt, de nummers beginnen op een gegeven moment wel inwisselbaar te worden met de vorige albums uit de vorige pakweg 10 jaar.

Al met al gewoon weer een goed Accept-album met een hele goede productie, welke ook nu weer aardig aanleunt tegen het geluid van de laatste Judas Priest-albums, niet verwonderlijk als wederom Andy Sneap achter de knoppen zat, met dus wel enkele mindere nummers. (80 / 100) (Napalm Records)

Bandleden:

Mark Tornillo                     –              Vocals

Wolf Hoffmann                  –              Guitars

Uwe Lulis                            –              Guitars

Martin Motnik                   –              Bass

Christopher Williams        –              Drums

Tracklist:

1                 Diving into sin

2                 Humanoid

3                 Frankenstein

4                 Man up

5                 The reckoning

6                 Nobody gets out live

7                 Ravages of time

8                 Unbreakable

9                 Mind games

10              Straight up jack

11              Southside of hell