Eindejaarslijstje Ad Keepers

2024 was weer een muzikaal jaar, een jaar vol albums en ook weer live concerten! Dit is het eindejaarslijstje van Ad Keepers:

Albums (willekeurige volgorde)

1 Surgical Strike – 24/7 Hate. Op Thrashgebied was het dit jaar behelpen. Op Kerry King, Category 7 en dit album na was het allemaal niet erg bijzonder. Ik heb gekozen voor dit album omdat deze Duitse band relatief nieuw is en wel wat promotie kan gebruiken. Kerry King en Category 7 bestaan uit muzikanten die hun sporen in dit genre al ruimschoots hebben verdiend.

2 Lionheart – The Grace Of A Dragonfly. Niet te verwarren met de gelijknamige Amerikaanse hardcoreband. Deze Engelse melodieuze (hard)rockband met als bekendste bandlid ex-Iron Maiden gitarist Dennis Stratton levert een zeer goed melodieus rockalbum af wat niet alleen muzikaal maar ook tekstueel erg interessant is. Alhoewel dit geen conceptalbum is hebben de nummers wel een overeenkomstig thema namelijk oorlog en dan met name de tweede wereldoorlog.

3 IHSAHN – IHSAHN. Dit album moet je gewoon horen. IHSAHN bewijst met dit album dat er anno 2024 nog steeds muzikale grenzen verlegd kunnen worden. Dit is geen muziek, dit is kunst.

4 Zeal & Ardor – GREIF. Het was even wennen toen ik dit vierde album van Zeal & Ardor op mijn draaitafel legde. Meer avantgarde rock en minder deathmetal en gospel. Mag niet ontbreken in de platenkast van iedere avontuurlijke muziekliefhebber.

5 Oceans Of Slumber – Where Gods Fear To Speak. De muziek op dit album is op zich nog niet eens zo heel bijzonder, mooie progressieve metal waarin goed gebruik gemaakt wordt van de tegenstellingen bruut en breekbaar. De hoofdreden dat dit album in mijn lijst staat is het fenomenale zangwerk van zangeres Cammie Gilbert-Beverly. Zij staat op eenzame hoogte. Moeiteloos manouvrerend tussen grunts, cleane zang en sopraan.

6 Big Big Train – The Likes Of Us. Heel fijn progalbum waarop nieuwe zanger Alberto Bravin de bij een noodlottig ongeval om het leven gekomen David Longdon op passende wijze vervangt. Ook geschikt voor mensen die niet van rock houden.

7 Caligula’s Horse – Charcoal Grace. Progressieve metal uit Australië met hoofdrollen voor gitaarvirtuoos en hoofdcomponist Sam Vallen en zanger Jim Grey.

8 Rendezvous Point – Dreamchaser. Deze tweede band van Leprous drummer Baard Kolstad brengt met ‘Dreamchaser’ een album uit dat in mijn oren beter is dan ‘Melodies Of Atonement’ van Leprous. Het wordt tijd dat Rendezvous Point uit de schaduw treedt van Leprous. Daarom een dik verdiende plaats in mijn Top 10 van dit jaar.

9 Nile – The Underworld Awaits Us All. De strijd om beste deathmetal album van 2024 ging tussen dit album en  EPIC van VLTIMAS. Nile heeft gewonnen omdat  EPIC de speelduur heeft van een EP, een dik half uur.

10 F.K.Ãœ. – The Horror And The Metal. Originaliteit is ver te zoeken maar dat streeft deze Zweedse band ook niet na. Dit album is een eerbetoon aan de crossover thrash zoals die in de jaren 80 gespeeld werd. Niets meer en niets minder.

Eindconclusie : Het was een redelijk goed jaar met weinig tot geen albums die gaan uitgroeien tot klassiekers. Enige album dat ik met tot zekerheid grenzende eeuwigheidswaarde toeken is het album van IHSAHN. Vooral in mijn favoriete genre thrashmetal waren de echt goede albums op één hand te tellen. Vandaar dat mijn Top 10 gedomineerd wordt door de wat progressievere muziek. 

Concerten (willekeurige volgorde):

1 Mr. Bungle (013) Muzikale perfectie en genialiteit. Schijnbaar achteloos worden eigen nummers en covers gespeeld van bands waar je het soms wel maar ook soms helemaal niet van verwacht. Hoogtepunt is ‘Hell Awaits’ van Slayer dat strakker gespeeld werd dan dat Slayer zelf ooit heeft gedaan.

2 Tool (Ziggodome) deze was onverwachts, een vriend van me appte me of ik zin had om mee te gaan. Het was niet uitverkocht en er waren nog kaarten te krijgen voor een naar Tool-normen gerekend redelijke prijs. Aangezien ik het laatste album niet hun beste vind en de laatste keer dat ik ze gezien had nogal een teleurstelling was qua setlist waren mijn verwachtingen en die van mijn vriend niet al te hoog gespannen. Tool heeft onze spontane actie om op een doordeweekse dag naar Amsterdam te rijden beloond met één van de beste optredens van 2024.

3 Scorpions (Ziggodome) de Scorpions stonden nog op mijn concert bucketlist. Ik had ze nog nooit live gezien en aangezien de jaren beginnen te tellen bij de Duitsers was dit één van de laatste kansen om nog te zien alvorens ze er mee stoppen. Het was verre van perfect. Dit kwam vooral door zanger Klaus Meine die zicht-en hoorbaar moeite had om het allemaal te bolwerken. De performance en de nummers die gespeeld werden maakten echter alles goed al was het voor mij persoonlijk een klein smetje dat ‘No One Like You’ niet gespeeld werd.

4 Y&T (2x) mede door de muziek van deze band zijn mijn vrienden en ik muzikaal gevormd. Dat is dan ook de reden dat we iedere keer als ze Nederland met een bezoek vereren er altijd bij zijn. Ik heb Y&T dus al talloze keren gezien en altijd was het van hoog niveau. Niet alleen qua spel maar ook qua spelvreugde wat ik minstens net zo belangrijk vind. Het optreden in de tot de nok toe gevulde Pul was al erg goed maar werd een paar dagen daarna in de Nieuwe Nor zelfs nog overtroffen.

5 Lionheart (3x) deze Amerikaanse Hardcore band (niet te verwarren met de gelijknamige ook zeer goede Britse melodieuze hardrock band) is voor mij de ontdekking van het jaar. Ik heb ze dit jaar drie keer gezien en alle drie de keren ben ik omver geblazen door hun mix van hardcore punk en heavy metal.

6 Frank Carter & The Rattlesnakes. 3x gezien dit jaar waaronder het voorlopig laatste concert van Frank Carter & The Rattlesnakes in het Klokgebouw Eindhoven (Helldorado). De band en Frank Carter drukken even op de pauzeknop. Frank Carter gaat volgend jaar op tour als frontman van The Sex Pistols en die ga ik dus zien op Jera on Air. Wat The Rattlesnakes gaan doen weet ik niet maar dat ga ik nauwlettend in de gaten houden.

7 VLTIMAS Р(Dynamo-Eindhoven). Onbegrijpelijk dat deze band moet openen voor Batushka wat van de vier bands die deze avond spelen muzikaal de minst interessante is. VLTIMAS speelt hun extreme death metal met de precisien van een mitrailleursalvo met dank aan meesterdrummer Flo Mournier. Ook mag VLTIMAS zich in de handen wrijven met een frontman als David Vincent (ex Morbid Angel) en ̩̩n van de weinige death metal zangers is die werkelijk verstaanbaar kan grunten.

8 Opeth (013-Tilburg). Mijn favoriete band Opeth mag natuurlijk niet ontbreken in mijn concert Top 10. De progressieve metal wordt nagenoeg perfect gespeeld, dit in combinatie met de droogkomische aankondigingen en anekdotes van frontman en bandleider Mikael Åkerfeldt maakt dat dit optreden zeker een plaats verdient in mijn Top 10. Mocht de muzikale carrière van Mikael Åkerfeldt in het slop raken kan hij nog altijd een nieuwe carrière starten als stand-up comedian.

9 Frog Leap (Effenaar-Eindhoven). De verrassing van het jaar. Aangezien deze band onder leiding van de Noorse multi-instrumentalist met Italiaanse roots Leo Moracchioli alleen maar covers speelt en ik in principe niet kapot ben van tribute- en coverbands begaf ik me nogal cynisch naar de Effenaar. Mijn cynisme werd echter genadeloos afgestraft. De voor iedereen bekende pop/rocknummers worden overgoten met een heerlijk rocksausje. Ook visueel is er van alles te genieten. Enige minpunt is de nogal korte duur van het optreden. Een krappe anderhalf uur is wat weinig, zeker als je bedenkt dat Frog Leap kan putten uit ontelbaar veel nummers. Kijk maar eens op YouTube.

10 Haken (Muziekgebouw-Eindhoven). Haken geeft in een vreemd genoeg maar matig gevuld Muziekgebouw het publiek wat wel de moeite heeft genomen om te komen dubbel en dwars waar voor zijn/haar geld. Vreemd genoeg is het een seated concert. Iets wat niet echt past bij de behoorlijk stevige progressieve metal die deze Britten spelen. Zowel publiek als band vinden het wat ongemakkelijk. Aan het eind van deze lange avond is zanger Ross Jennings het ook meer dan zat en vraagt hij het publiek om tijdens het laatste nummer toegift ‘Visions’ wat 22 minuten duurt te gaan staan, wat dus ook direct gedaan wordt door alle aanwezigen. Zo komt er toch nog een passend einde aan deze meer dan geslaagde progmetal avond. 

Dit jaar ontzettend veel concerten en festivals bezocht (en het jaar is nog niet om). Sommige bands vielen tegen (Megadeth, Vicious Rumors). Sommige bands presteren altijd en leveren nooit een slecht concert af (Alien Weaponry, Meshuggah, Tyketto) en sommige bands verrasten me compleet (Lionheart,Frog Leap en Nena). Nog een speciale vermelding voor Nena in de 013 en Candy Dulfer in ee Bosuil die ik voor Maxazine heb gedaan en waar ik normaal gesproken niet direct naar toe zou gaan. Dank hiervoor. 

Nummers:

1 suffocate (feat. Poppy) – Knocked Loose. Dit nummer was een tip van één van mijn vrienden. Ongelooflijk intens en agressief. 

2 Fall On My Knees – Revolution Saints. Niet origineel maar wel ontzettend goed. Melodieuze hardrock zoals die gespeeld moet worden. Complimenten voor Deen Castronovo die niet alleen drumt maar tegelijkertijd ook nog zingt, en hoe! Luister ook naar het vingervlugge riff- en solowerk van gitarist Joel Hoekstra. 

3 The World Breathes With Me – Caligula’s Horse. Dit nummer staat op het album ‘Charcoal Grace’ wat ik voor RockMuzine besproken heb en een serieuze titelkandidaat is voor best progressief metal album van 2024. Ik heb voor dit nummer gekozen omdat de veelzijdigheid van zanger Jim Grey op dit nummer het best tot uiting komt.  

4 Discover The Evil – Surgical Strike. Alle nummers op het album ’24/7 Hate’ zijn goed. Ik heb voor deze gekozen om de blastbeats en het melodieuze middenstuk met mooi twin gitaarwerk. 

5 The longest Night – Lionheart. Zeer goed melodieus rocknummer wat me doet denken aan ‘Silhouettes In Disguise’ van Kansas. 

6 Blood Trails To Love – IHSAHN. Ihsahn bewijst dat er zelfs anno 2024 nog muzikale grenzen verlegd kunnen worden.

7 Don’t Have To Go To Texas – F.K.Ãœ.. Heerlijk hardcorenummer dat zowel muzikaal als tekstueel niet zou hebben misstaan op S.O.D.’s ‘Speak English Or Die’. 

8 Etter Stormen – Category 7. Category 7 is een supergroep bestaande uit zanger John Bush, gitaristen Phil Demmel en Mike Orlando, de ritmesectie wordt gevormd door bassist Jack Gibson en drummer Jason Bittner. Ondanks de geweldige zanger John Bush heb ik toch gekozen voor dit instrumentale nummer. 

9 The Tormented – Rendezvous Point. Dit keer geen hoofdrol voor drummer Baard Kolstad maar voor gitarist Petter HallarÃ¥ker en zanger Geirmund Hansen die met zijn spoken word zang dit nummer een extra dimensie geeft. 

10 Protest Song’68 – Zulu. Deze band heb ik ontdekt en mogen zien op Jera on Air dit jaar. Zulu speelt hardcore maar verwerkt hier veel invloeden in die gaan van reggae tot death metal. Erg interessant en origineel.