Arjen Anthony Lucassen – Songs No One Will Hear

‘Songs No One Will Hear’ is het nieuwe album van Arjen Anthony Lucassen. Het concept: een catastrofale asteroïde stevent op de aarde af, hierdoor zal de aarde over vijf maanden vergaan.  Ieder mens reageert op zijn/haar eigen manier: de één raakt in paniek, een ander gaat feesten, of stort in. Slechts een enkeling blijft rustig in deze chaotische situatie. Mike Mills (Toehider) verduidelijkt als verteller het verhaal.

Zijn stem hoor je als eerste in ‘End Of The World Show’. Hij legt uit dat de aarde over vijf maanden zal vergaan. Dit loopt door naar ‘The Clock Ticks Down’. De aangename melodie is in balans met de zang. In het begin is er geen samenzang waardoor je de woorden van de verschillende vocalisten woord voor woord kunt verstaan. De wendingen verlopen in eerste instantie geleidelijk.
Ondanks de kalmte zijn er af en toe veel laagjes in zang en muziek. Er is een onverwachte wending naar een instrumentaal stuk met “space sfeer”. Dit gaat over naar instrumentaal rock/metal deel met gaaf gitaarspel. In een rustiger deel klinkt de zang klinkt af en toe wat vervormd. Rustige delen worden  afgewisseld met (instrumentale) rock/metal stukken, al dan niet met heerlijk zwaar orgelspel.  Deze track eindigt niet alleen met Mike Mills, maar ook met gesampelde geluiden.
Bij aanvang van ‘Goddamn Conspiracy’ hoor je drummer Koen Herfst “aftellen”, een bijzonder keuze voor een studioalbum. Ik had het nog niet vermeld, maar zijn drumwerk is zeer goed. De melange tussen de verschillende instrumenten en de (gestapelde) zang is erg mooi. Dat geldt ook voor het vioolspel dat tussen het geheel “dwarrelt”.

‘The Universe Has Other Plans’ heeft een sober intro met onder ander strijkinstrumenten. Ook in deze track hoor je de ultieme balans tussen lichte en zware muziek/hoge en lage tonen.
Hoewel er niet veel tijd meer is, is ‘Shaggathon’ optimistisch van klank. Hier viert men de tijd die de mens nog heeft. De melange/afwisseling tussen gitaar en viool is mooi. Het blaffende hondje is leuk toegevoegd. In het duet ‘We’ll Never Know’ vraagt een stel (Floor Jansen en Arjen) zich af hoe hun ongeboren dochter zou zijn… ze zullen dit meisje nooit leren kennen, want de wereld zal vergaan. Naarmate het nummer vordert, hoor je meer wanhoop, vooral in de stem van Floor. De vocale uithalen zijn subliem. Het gitaarspel snijdt bijna door je ziel. Mike is eigenlijk net iets te vroeg weer aan het woord.
De vibe is weer positiver in ‘Dr Slumber’s Blue Bus’.

‘Just Not Today’ heeft een kalme start. Er lijkt berusting te klinken in muziek en zang, de tekst heeft een hoopgevende sfeer. De positieve en lieve woorden kun je al vrij snel meezingen. Je hoort niet alleen de verteller, maar ook sampling van rumoer op het einde. Het album eindigt met ‘Our Final Song’. Robert Soeterboek en Marcela Bovio geven deze epic extra grandeur. Peter Daltrey zorgt voor de gesproken woorden. Eerst zijn zang en muziek nog best kalm, ondanks de (subtiele) lage tonen, is de sfeer niet somber. Er zijn talloze (geleidelijke) wendingen en mooie details in de muziek. Naarmate de track vordert merk je dat er iets gaat gebeuren. Theatrale zang en zwaardere muziek worden afgewisseld met ingetogen delen. Het eind van de mensheid is nabij. Je hoort de inslag.. de gesproken woorden stoppen. Het lijkt het einde, maar de cd gaat nog even verder. Hoe? Dat verklap ik niet.

Op CD2 (van de Limited Edition) wordt de eerste track over geslagen, goede keuze. Mike is een geboren verteller, maar soms is het ook fijn om een album te kunnen luisteren met “alleen maar” muziek. Het einde van ‘We’ll Never Know’ had iets langzamer weg mogen sterven, dat het had nummer nog wat meer impact gegeven. In bijvoorbeeld ‘Just Not Today’ hoor je zowel de verteller, als de gesampelde geluiden niet.
 ’Our Final Song’ bevat (vlak voor het eind) gesproken woorden en sampling. Gelukkig maar, want zonder deze toevoeging zou deze laatste track niet compleet zijn.

Het vergaan van de wereld kan voor de één een vreemd thema zijn, anderen zijn wellicht meteen enthousiast. Weer een ander is misschien sceptisch of het niet over de top zou zijn qua sampling en dramatiek, maar niks van dit alles. Arjen laat op een bijzondere manier zien hoe divers de mensheid hiermee omgaat. ‘Songs No One Will Hear’ zit vocaal en zeker instrumentaal  fantastisch in elkaar. (91/100) (InsideOutMusic)

Tracklist:

01 End Of The World Show
02 The Clock Ticks Down
03 Goddamn Conspiracy
04 The Universe Has Other Plans
05 Shaggathon
06 We’ll Never Know
07 Dr Slumber’s Blue Bus
08 Just Not Today
09 Our Final Song

Performing Artists

Arjen Anthony Lucassen – Guitars, Vocals, Bass, Keyboards
Koen Herfst – Drums
Ben Mathot – Violin
Jeroen Goossens – Flute
Jurriaan Westerveld – Cello
Irene Jansen – Vocals
Joost van den Broek – Hammond
Mike Mills – Narration

Guest Musicians

Floor Jansen – Vocals
Robert Soeterboek – Vocals
Marcela Bovio – Vocals
Peter Daltrey – Spoken Word/Narration
Patty Gurdy – Hurdy-Gurdy