Circle Unbroken – Vincere

Nog nooit had ik van de band Circle Unbroken gehoord. Waarschijnlijk ben ik niet de enige. Deze Belgische band is pas vorig jaar opgericht door de klassiek geschoolde toetsenist Franky De Mangelaere en drummer Marty Bonnetain. In april kwam hun debuut album ‘Vincere’ uit. Ze spelen progressieve, symfonische rock- metal met gothic en pop elementen.

Een aantal van deze invloeden zijn al bij aanvang van het eerste nummer, ‘Portrait’, te horen. Het instrumentale intro heeft een pakkend ritme. De klassieke invloeden komen van het geluid dat lijkt op “strijkers”. Marieke Bresseleers heeft best een krachtige stem en ze zingt vrij duidelijk. De wendingen in de muziek zijn soms te voorspelbaar. Het verschil tussen de hoge tonen van de “strijkers” en de zwaardere tonen van gitaren (Matthias “Matths” Jacobs plus Kevin De Brauwer) en bas (Rutger Meert) is iets te klein, te vlak.
Er is wat te weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheid om het geluid van de ene box naar de andere box over te laten lopen. Hierdoor valt het in eerste instantie amper op dat Marieke ook de backing vocals doet. Deze, en andere details niet zo goed naar voren komen. Toch blijft de melodie en het licht poppy ritme aangenaam in je hoofd kleven.

Door de rustige piano klanken is de start ‘The Call’ totaal anders dan de voorgaande drie nummers. Nu hoor je pas echt hoe helder de stem van Marieke is. De meerstemmige zang klinkt een beetje dun. De ballad krijgt meer power. Ondanks goed gitaarspel word ik niet geraakt zoals ik had gewild. Het einde op piano is een beetje voorspelbaar.

Het drum intro van ‘Warrior’s wife lament’ had best iets langer mogen duren. Een apart maar interessant ritme volgt, hierna een poppy ritme met lekkere metal invloeden. Als Marieke volle bak power zingt, klinkt haar stem even te scherp. De vocale uithaal die volgt is prima. Marty laat zijn drums even donderen. Marieke zet haar stem in als instrument, hoog en helder! Op het einde speelt Franky vrij snel en licht piano. Het begin komt wat rommelig over doordat wendingen elkaar iets te snel opvolgen. De rest van dit nummer is t/m het einde mooi opgebouwd.

De melodie van de piano in ‘City Lost’ doen een paar seconden denken aan ‘Love remains’ van Dave Bainbridge (van zijn album Celestial Fire). In deze ballad hoor je piano en de stem van Marieke. Haar stem klink ook hier heel even net te scherp. Ze laat duidelijk de vechtlust in haar stem horen. Hoewel ik niet tot op het bot geraakt ben, is dit wel een indrukwekkende ballad.

In de teksten loopt het overwinnen van problemen en tegenslagen als rode draad door het album. Vandaar de titel ‘Vincere’ wat overwinnen betekent. De opbouw van de nummers is regelmatig te voorspelbaar. Er zijn wel wendingen, maar ze zijn niet altijd verrassend genoeg. Er had iets meer contrast in de volumewisselingen mogen zitten. Dit had voor meer intensiteit gezorgd. De toevoeging van piano in de muziek is mooi. De verhouding tussen gothic, symfo en pop is in balans. Hiermee zet Circle Unbroken een aangenaam en toegankelijk debuut neer.

Ik kan me heel goed voorstellen dat ze niet konden wachten met het uitbrengen van deze cd.
Marieke heeft van kinds af aan in diverse musicals meegespeeld. En heeft al behoorlijk wat podiumervaring. Samen met Circle Unbroken timmert ze hard aan de weg. Het gaat ze zo goed af dat ze op 11 juni terecht in de finale staan van de femME-battle. Deze vindt plaatst in het POPEI in Eindhoven.

(7/10, Painted Bass Records)