Max & Iggor Cavalera: Diep gewortelde Roots in 013
Het moge bekend zijn. Na het uitbrengen van het uiterst succesvolle Sepultura album ‘Roots’ in 1996 verlaat zanger/gitarist/bandleider Max Cavalera de band met slaande deuren en verbreekt daarmee tevens alle banden met zijn drummende broer Iggor (toen nog met één ‘G’). Max start zijn nieuwe band Soulfly en Iggor acteert nog enkele jaren door met het gehavende Sepultura. Max’s Soulfly scoort goed bij de metalfans maar behaalt nimmer dezelfde status die Sepultura had met hem in gelederen. Ook Sepultura zelf wordt ondanks enkele pieken tussen de dalen door nooit meer wat het ooit met Max geweest is. Er is door de jaren heen, vooral door hoopvolle fans, veel gespeculeerd over een op handen zijnde reünie maar die speculaties zijn altijd door alle kampen ontkracht, zelfs als ook Iggor in 2006 Sepultura verlaat en beide broers zich met elkaar verzoenen en vervolgens samen de band Cavalera Conspiracy opstarten.
Twintig jaar na het verschijnen van ‘Roots’ en, op elf dagen na, evenzoveel jaar na het onvergetelijke optreden in het Rotterdamse Sportpaleis Ahoy staan Max en Iggor weer samen op het podium in de Tilburgse 013 om de verjaardag van dat album te vieren.
Alvorens het zo ver is mag de Tilburgse thrashformatie Razend het feest van vanavond openen.
Met oud leden van o.a. Acrostichon, Outburst en Tornado in gelederen en een zeer goede eigen staat van dienst krijgt de band een kans om lekker te knallen op een groot podium in hun eigen stad. In een half uurtje tijd speelt Razend een strakke set. ‘Boktor of Horror’ van de in dit jaar verschenen plaat ‘White Goat II’ opent lekker snel, het muzikale geweld. De ruige strot en grunts die we van zangeres Corinne van den Brand, die we nog kennen uit de Acrostichon tijd, komen bij dit nummer nog enigszins goed uit de verf. Helaas verstoord een bepaalde galm in het zanggeluid bij nummers als ‘FYAG (Fuck You And Goodbye)’ en het geweldige ‘Girl in the Mirror’ de veelzijdigheid van Corines stem en zangstijl. De vonk naar het binnenstromende publiek slaat niet echt over en dat is jammer want Razend is echt wel een band met potentie.
Als tijdens de intro tape Iggor plaatsneemt op zijn drumkruk is de toon van de avond al meteen gezet, het publiek stuift naar voren en nog geen minuut later, nadat ook de rest van de muzikanten het podium bestijgen en Max Cavalera zijn welkomst praatje doet, breekt de hel los.
Sepultura’s grootste hit en tevens opener van het ‘Roots’ album, ‘Roots Bloody Roots’ hakt er meteen lekker in. De vuisten en horns gaan de lucht in en al dansend en zingend gaat de zeer goed gevulde 013 een avondje nostalgie beleven. Na deze eerste mokerslag neemt Max de Berimbau ter hand en leidt met dit Braziliaanse instrument voorzien van één snaar en een uitgeholde kalebas de volgende kraker ‘Attitude’in.
Het is goed te merken dat ‘Roots’ destijds een zeer geliefd album was bij een groot publiek want het enthousiasme in de zaal is niet te temmen, woord voor woord zingen de fans in de voorste rijen de songs, die de tand des tijds moeiteloos hebben doorstaan, mee. Nou is dat bij een meeschreeuwer als ‘Cut-Throat’ nog niet zo gek maar het publiek neemt ook moeiteloos de achtergrondzang/tweede stem van het in het Portugees gezongen ‘Ratamahatta’ op zich en dat is toch wel een geweldig schouwspel. Met ‘Breed Apart’, weer een klassieke “jumper”, vervolgen de Cavalera broertjes, bijgestaan door Gitarist Marc Rizzo (Ill Nińo, Soulfly, Cavalera Conspiracy) en bassist Johny Chow (Stone Sour, Cavalera Conspiracy) hun reis door het verleden. Het gehele ‘Roots’ album komt in de vertrouwde volgorde aan bod, herkenbare songs als ‘Straight Hate’, ‘Spit’, ‘Dusted’, ‘Born Stubborn’, ‘Endangered Species’, en het hardcore achtige (afsluitende) ‘Dictatorshit’ worden vol overtuiging gebracht door het viertal.
Met een vrij basic lichtshow en idem backdrop is het vooral de muziek die spreekt vanavond want op de geweldige uitvoering van het instrumentale ‘Itsári’, waarbij drummer Iggor ondersteund door samples even mag laten zien dat hij echt wel een heel goede drummer is en ‘Ambush’ waarbij Max zijn broeder ondersteund met een eigen floortom na, zijn er niet veel overbodige extra’s uit de kast getrokken. Als de reguliere set is verstreken krijgt het publiek dat eerder slechts een rustpuntje heeft gekregen bij het exact halverwege gespeelde ‘Lookaway’ heel even de tijd om op adem te komen want al snel wordt een moddervette uitvoering van de Celtic Frost klassieker ‘Procreation of the Wicked’ (B-kant van de ‘Roots Bloody Roots’ single) ingezet. Na een medley van ‘From the Past Comes the Storms’, ‘Desperate Cry’ en Motorhead’s ‘Orgasmatron’, slechts gespeeld door beide broers Cavalera worden de nog immer uitzinnige fans getrakteerd op een snelle versie van ‘Ace of Spades’ waarbij de hulp is ingeroepen van Integrity zanger Dwid met als gevolg een flinke (cicle)pit, een pit die standhoud en bij het allerlaatste nummer van de avond ‘Roots Bloody Roots 2016’ voorzien wordt van een “Wall of Death”.
Zonder afbreuk te willen doen aan de meest geliefde line-up van Sepultura was dit een ultiem feestje in 013. Goed geluid, een band op dreef, veel nostalgie en sentiment en een enorm participerend publiek, een heel mooie dinsdagavond!
Foto’s (C) Conny van den Heuvel
