Kafirun – Eschaton

Misschien is het niet het eerste land waar je aan denkt bij black metal, maar Kafirun komt uit Vancouver Canada. Wie ooit in deze zeer moderne stad is geweest kan zich waarschijnlijk niet voorstellen dat hier zulke duistere muziek vandaan komt, maar schijn bedriegt. Er komen best wat goede black metal bands uit Canada en Kafirun is daar zeker één van.

Kafirun, wat ongelovige betekend volgens de Koran, is een snoeiharde en zeer duistere band. Het black metal gezelschap bestaat pas sinds 2014 en heeft in deze korte tijd al 2 EP’s en een spilt-single uit (met Transilvania). En nu is er dan eindelijk het eerste volledige album genaamd ‘Eschaton’. De stijl van de band is in elk geval niet gewijzigd. Kafirun speelt nog steeds ijzig koude black metal dat een beetje het midden houd tussen de IJslandse en Poolse stijl. MGLA en Svartidaudi met een vleugje Dissection is het eerste wat in me opkomt. De drummer is inmiddels vervangen en dan was een goede zet, want de nieuwe slagwerker (Mesorphion) tilt het niveau van de band duidelijk omhoog.

De productie van het nieuwe album is ook vele malen helderder dan zijn voorgangers. Iets wat de purist wellicht jammer vindt maar ik vind het een vooruitgang. Zonder afbreuk te doen aan hun eigen sound klinkt het nu allemaal een stuk professioneler en uitgebalanceerder. Kafirun moet het vooral hebben van sfeer en afwisseling, en dat is bij de heren dan ook goed verzorgd. Luister maar eens naar de snijdende riffs in de titelsong ‘Eschaton’ of de heerlijk zieke zangpartijen van Luzifaust in ‘Prohetic Death Trance’. De zanger verdient sowieso wel een extra vermelding omdat hij de zang partijen een stuk origineler aanpakt dan veel van zijn ambtgenoten. Hij zit ook wat dieper in de mix, in plaats van erop, waardoor het veel meer een onderdeel van de muziek wordt. Hij gebruikt zijn stem heel sfeervol als een duistere aanvulling op de muziek. Soms ingetogen, dan weer vol overgave.

Ik had het eerder al over de afwisseling en dat is een sterk punt van de band. Het gaspedaal wordt niet constant ingetrapt, maar precies daar waar nodig. De moordtempo’s worden goed afgewisseld met sfeervolle en duistere stukken, en dat maakt deze plaat een lust om naar te luisteren. Een aanrader, met als beste song de titelsong: ‘Eschaton’.

(88/100, Seance Records)

Lord of Blessed Murder
Eschaton
Omega Serpent
Divine Providence
Prophetic Death Trance