Merleyn was vanavond een uur lang vakkundige overmeesterd door Shaking Godspeed. En Shaking Godspeed heeft de ‘Paranoia Blues’.  Maar eerst was er ruimte voor The Mysterons.

The Mysterons

Een veelbelovende band van vijf jonge Amsterdammers die elkaar leerden kennen op het Conservatorium, mogen deze avond in een goed gevuld Merleyn openen. Beïnvloed door muziek uit de jaren 60 en 70. Stevige, ruige rock, hysterische orgel en gitaarriffs met bijna fragiele zang van Josephine van Schaick (die mij nog het meest doet denken aan een mix van de stem van Lou Rhodes van Lamb en die van Sharon den Adel van Within Temptation) . Een bijzonder mooie combinatie.  “Psych, groove-‘n’-garage” is hoe ze hun geluid zelf omschrijven. Aanstekelijke melodieën die met overtuiging en overgave worden gebracht zou ik daar op willen aanvullen.

De band bestaat uit zangeres Josephine van Schaick, Pyke Pasman op toetsen, bassist Peter Peskens, gitarist Brian Pots en Sonny Groeneveld op drums.

Shaking Godspeed

Shaking Godspeed heeft de ‘Paranoia Blues’. Eigenlijk gun je iedere band zo’n  nummer op de setlist. Al stort het dak in, splijt de grond onder je voeten vandaan,  verschijnt er een tsunami op de meest onwaarschijnlijke plek, het is goed want je hebt de ‘Paranoia Blues’ gehoord en gevoeld.

Is deze op de plaat al één van de vele hoogtepunten, live is het de personificatie van de beste rockband van Nederland van dit moment. Vanaf het moment dat de tenen het podium raken staan de vier heren speeders psycho-delisch de ziel en het zweet tot uit de onderste naad te spelen. Ook al begint de set met het altijd prachtige en tere ‘Commando’.  De helft van het publiek weet even niet wat het overkomt en de andere helft wist het al lang. Maar een golvende menigte van voor naar achter en van links naar rechts is het uiteindelijke gevolg.  En omdat het publiek altijd gelijk heeft; als je ze nog niet gezien hebt of juist wel, ga ze (weer) zien ergens in het land!

O ja, dit alles wordt natuurlijk veroorzaakt door woest begenadigd gitarist en vocalist Wout Kemkens, razende muzikale duizendpoot gitarist en vocalist Rocco Ostermann, akelig getalenteerde  Alex van Damme die de bas en toetsen geselt en het lekkerste basriffje van 2014 had op nog zo’n geweldenaar, het nummer ‘Welcome back wolf’ en monster drummer Maarten Rischen.

Volgende keer laat ondergetekende pen en camera eens in de la.