Ueno Park – Feu Clair/Dix-mille Yeux

Manuel Adnot is een man van vele talenten en evenzoveel projecten; 1Band4ACrew (Big Band from Hell), Aeris (post-metal), April Fishes (post- en jazz-rock), Detruire tous les Humains (ambient en drone), Sidony Box (power-jazz), Swim (improvisaties) en Thinking Noise (jazz-rock) om maar de meest bekende te noemen. Zijn meest recente is Ueno Park, een één-mans project waar Adnot alleen maar gebruikt maakt van één akoestische gitaar en hier en daar geluid uit de omgeving. Het album heet ‘Feu Clair/Dix-mille Yeux’. Het is een soort reisdagboek geworden, gecreëerd gedurende de periode van een jaar en geïnspireerd door de plaatsen waar de muziek is opgenomen.

De stukken op ‘Feu Clair/Dix-mille Yeux’ zijn zeer gevarieerd en zouden meermaals beluisterd moeten worden om hun volledige inhoud te kunnen doorgronden. Alle stukken zijn experimenteel maar er is meer specifiek iets over de inhoud van het album te melden; er zijn zowel vlotte en opzwepende als rustigere tracks, andere stukken zijn juist melodisch en meditatief. Bij weer andere nummers zijn er overduidelijk folk invloeden te horen. De sfeer van de tracks varieert van opgewekt tot dramatisch en duister.

Het is een toegankelijk album geworden maar naar mijn verwachting lang niet voor iedereen even interessant. Voor diegenen die muzikant zijn op of een andere manier bezig zijn met muziek is hebben de tracks een diepere laag die voor de recreatieve luisteraar wellicht verloren gaat. Maar juist daarom zou het een goed album kunnen zijn dat je als achtergrondmuziek opzet. Over het geheel kan worden opgemerkt dat het album aanvoelt als een oefensessie waarbij Adnot zich aan het oriënteren is welke richting hij op wil met een nieuw album. Alsof hij een hoop ideeën heeft maar het nog niet voor zichzelf duidelijk is wat hij precies met die ideeën wil gaan doen. Kwalitatief bezien is het een album waarop veel moois staat, de kracht van de vaardigheden van Adnot staan als een paal boven water. Jammer genoeg voelt het tegelijkertijd aan als los zand. Stukken horen niet bij elkaar, het is een samengeraapt stel (kwalitatief goede) tracks maar er is geen eenheid. Voor liefhebbers van akoestische gitaren is dit een schitterende manier om in het muzikale hoofd van Adnot te kijken zonder de eventuele afleiding of verstoring door andere instrumenten. Voor mij persoonlijk is het niet een album dat ik nog vaak zal luisteren. Het spreekt me niet aan en ik vind het te experimenteel, als ik naar een jamsessie wil luisteren dan doe ik dat liever in ons jazzcafé.

Ueno Park in Tokio is overigens het meest populaire stadspark van Japan waar tien miljoen bezoekers per jaar de musea aldaar bezoeken en zich komen vergapen aan de kersenbloesems. Het zou zo maar kunnen dat één van de nummers op ‘Feu Clair/Dix-mille Yeux’ daar opgenomen is.

(65/100, Atypeek Music / Tropare)

Tracklist:
1 Erell 3:43
2 Cosmos 2:04
3 Flugið 2:50
4 Tous pourtant prenaient part au songe 3:42
5 La voie lactée, dans une sorte de rugissement formidable, se coula en lui 2:26
6 Orenda 2:30
7 Steredenn 2:58
8 Formin 3:29
9 Tíu þúsund augu 3:16
10 Enez Groe 2:31
11 Feu Clair 6:27
12 Ce que je sais de Geneviève 3:57
13 Mabusii Honoo I 1:52
14 Eau Claire 18:16
15 Mabusii Honoo II 2:08