Focus (Bosuil – Weert, 15-03-2015)

Natuurlijk heb ik uit gekeken naar het concert van Focus. Maar eerlijk gezegd ook naar de akoestische support act van Damian Wilson. Damian Wilson is een singer-songwriter. Hij zingt in verschillende prog-rock en metal bands, onder anderen Threshold, Headspace en Landmarq. Als gastzanger heeft hij aan diverse albums meegewerkt: vorig jaar nog met Dave Bainbridge’s album ‘Celestial Fire’. En ook bij de Nederlandse band Ayreon heeft Damian op een aantal albums meegezongen. Al met al staat de naam van de 46-jarige Damian op meer dan vijftig albums vermeld. En dan heb ik zijn solo albums nog niet eens meegerekend. Altijd valt zijn warme stem met groot bereik op.

Damian komt op en gaat op een barkruk zitten. Hij zit heel relaxed alsof hij bij mij thuis op bezoek is en begint met een kort praatje en vraagt “How is everybody?” Waarna hij al snel start met ‘When I leave this land.’ Akoestisch.. één man, één gitaar is alles wat we zullen horen. Iedere foute noot in de zang zal te horen zijn. Maar daar ben ik helemaal niet bang voor… ik denk niet dat ik ook maar één noot zal horen die niet helemaal oké zal klinken. Damian begint met zachte, warme stem te zingen, maar als hij even later met meer volume zingt vult de ruimte met zijn stem. Het publiek is vrij stil, er wordt nauwelijks gepraat.

‘Evil that man do’ is een cover van Iron Maiden met een gitaar intro… de zang komt erbij. Wat is dit een mooie akoestische versie van de metal versie die ik ken. Er is een echo op zijn stem gezet, en Damian reageert er leuk op. Een enkeling uit het publiek zingt zacht mee met het refrein, wat een enthousiaste reactie van Damian oplevert. Hierna zingen er direct meerderen mee. Damian zegt dat we als engelen zingen, en het publiek lacht. Bij het volgende refrein zegt Damian, “Let’s hear”, en ook nu zingt het publiek voorzichtig mee. Na een “Just you guys” van Damian zingt het publiek harder mee. Hier op reageert Damian met: “Yeah, you came alive!”

Damian vertelt dat na afloop van zijn shows mensen hem wel eens hun homegrown aan bieden. Maar hij heeft nog nooit gerookt. Hij zegt zelf dat het een beetje hypocriet is om een nummer dat ‘Homegrown’ heet te zingen. “Het zou fantastisch zou zijn als jullie allemaal mee zingen”. vervolgt Damian. En dat gebeurt met het dit bekende nummer. Een enkeling zingt de hele tekst mee. Als het refrein maar zachtjes meegezongen wordt zegt Damian: “Guys, that’s very quiet. Can we try it one more time?” Natuurlijk wordt het luider meegezongen. “That’s fantastic! ” is zijn enthousiaste reactie.

Als het nummer afgelopen is bedankt Damian het publiek voor het mee zingen. ‘Soldier’ is een nummer van zijn band Headspace. De tekst gaat over de impact die een oorlog heeft op een soldaat. Een tekst die binnenkomt:

‘And how will I feel that I was sent to kill
with decisions I have no control of?’

Het grootste deel van de tekst is klein gezongen en gitaar is pianissimo gespeeld. Het pubkiek is bijna muisstil. Je hoort zelfs het klikken van de fototoestellen. Indrukwekkend. Na afloop bedankt Damian het publiek voor het stil zijn. Vervolgens vraag hij op een leuke manier : “Hebben jullie ooit gehoord van Focus?” Hij vertelt dat hij zelf Focus-fan is. En dat er meerdere goede artiesten van Nederlandse bodem komen.

Ik herken meteen de tekst “I want somebody to share, share the rest of my life’’ en de bij behorende melodie. Toch duurt het even tot het tot me doordringt dat dit een over is van ‘Somebody’ van Depeche Mode. Ook hier valt de warmte in zijn stem weer op.

Damian vraag of er mensen in de zaal zijn die kinderen hebben. Hij zelf heeft een zoon van 20 jaar. Dan begint hij aan het ‘Disciple’, weer zo’n mooie tekst. Het licht is verzorgt door Jo Gofers. Het licht is bij deze support act zo als het hoort. De veranderingen zijn geleidelijk en passen precies bij de huiskamersfeer die Damian neer zet.

‘Quietly Spoken’ is helaas het laatste nummer. Eén man…één gitaar… hebben me geboeid van het begin tot het eind. Mijn gehoorbeschermers konden in mijn tas blijven zitten. Damian heeft laten zien en horen dat er lang niet altijd veel decibellen nodig zijn. Wat een super support act.

Tegen vijf uur is het is het behoorlijk druk in de Bosuil. Het publiek is van uiteen lopende leeftijd. Leuk om te zien want Focus draait al een tijdje mee, zolang als ik me kan herinneren. Dat kan wel kloppen, wat ze bestaan meer dan 40 jaar. Begin jaren ’70 had Focus een aantal grote hits. Waaronder ‘Hocus Pocus’ en ‘Sylvia’. Met beide nummers stonden ze ook afgelopen jaar in top 2000.

Van de originele bezetting van toen zijn nog over: Thijs van Leer, zang, fluit en Hammond , en drummer Pierre van der Linden. De huidige gitarist is Menno Gootjes en de huidige bassist is Bobby Jacobs. De Hammond die op het podium staat heeft al de nodige gebruikssporen. Herkenbaar zijn de letters Focus. Deze zijn er met zwarte tape opgeplakt.

Als de band opkomt doe ik mijn gehoorbeschermers in. Die heb ik straks nodig. Dat weet ik zeker. Het begin heeft weinig decibellen. Thijs van Leer zit achter zijn Hammond en speelt op zijn dwarsfluit, solo. Een indrukwekkende start. De dwarsfluit wordt verruild voor het orgel… nog even pianissimo.. Dan barst het volume van het nummer ‘Focus 1’ los. Meteen is het goed te zien dat de mannen met plezier op het podium staan. De toon is gezet, de sfeer zit er direct in.

Non-stop gaat het over naar ‘House of Kings’. De interactie tussen de bandleden is duidelijk aanwezig. Deze band is een (h)echt team. Het intro van ‘Eruption’ is geweldig. Menno draait aan de toonregelaar van zijn gitaar. Zijn gitaarspel heeft bijna de klank van een fluit, mooi en zacht en het publiek is muisstil. Het blijft niet lang zo rustig.

Natuurlijk de nodige wisselingen in volume en tempo. En niet te vergeten de wisselingen in Hammond en dwarsfluit. Puur genieten! Een leuke interactie van Thijs van Leer met het publiek, ook Thijs geniet zichtbaar. ‘Eruption’ gaat naadloos over in ‘Tommy’. Deze ‘Tommy’ heeft iets meer pit dat het origineel. Applaus van het publiek na gaaf gitaarwerk.

Het volgende nummer wordt er aan vast geweven… een ladiedeliedapompom wordt gezongen in heerlijke Focus taal. Het tempo en volume zijn flink opgeschroefd. Ook hier speelt Thijs op de dwarsfluit. Damian Wilson staat in het publiek en heeft het duidelijk naar zijn zin. Weer wordt er stuk gezongen in fantasie taal. Het publiek wordt in gebaar uitgenodigd Thijs na te zingen. Natuurlijk doet het publiek dit met plezier.

Een up-tempo stuk, deze keer ‘Harem Scarum’. Gave drumsolo. Het was al duidelijk dat Pierre het drummen nog steeds niet verleerd had. Maar wie het nog gemist mocht hebben, had nu de kans om er eens extra goed naar te kijken. Het licht gaat mooi mee in het drum tempo. En weer de gitaar, erg mooi met de toonregelaar. ‘Sylvia’, één van hun grootste hits, volgt non-stop en bijna niemand staat stil; Het publiek gaat zo ongeveer uit het dak. De sfeer zat er van begin af aan al in, maar nu is de Bosuil bijna in een heksenketel veranderd.

Van hun laatste studio album Focus X wordt ‘All hands op deck’ gespeeld. Een heerlijk uptempo nummer, met gitaar, bas, drum en fluit: van alles lekker veel. Ook het volgende nummer komt van dit album en hier in speelt de bas de hoofdrol. Thijs speelt op de melodica (een fluit met toetsen). Het gewone fluiten zonder instrument dat kan Thijs ook nog steeds. Tijdens het decrescendo wat volgt, dimt het licht. Dit pas perfect in de sfeer.

‘Ode to Venus’ komt van Focus 9. Pierre drumt tijdens de pianissimo gedeelten met de garden. Deze verwisselt hij tijdens dit nummer een paar keer voor stokken. Tijdens het echte pianissimo gespeelde gedeelte is het publiek weer muisstil. Het licht dooft mooi mee als het nummer wegsterft. Het gaat weer over op volle bak volume als er een nummer wordt gespeeld over de gevaren van alcohol. En weer een super gitaar solo van Menno… maar dan ook echt solo. Natuurlijk applaus van het pubkiek. Bobby weet een gave bas solo neer te zetten. Als de muziek weer overschakelt op volle bak volume, waardering van uit de zaal voor Bobby.

Weer een dwarsfluit intro van Thijs. Het is zo goed als stil in de zaal tijdens deze mooie solo, die toch een paar minuten duurt. De fluit wordt verwisseld voor de Hammond. En dan is het voor iedereen duidelijk: ‘Hocus Pocus’. Na wat “lalalalaliepompom” barst het muzikale geweld los. Drum, Hammond, bas en gitaar… alles volle bak. Natuurlijk afgewisseld met de gezongen klanken van Thijs. Het publiek geniet in volle teugen. Zeker als de dwarsfluit er weer bij komt. Dat laat het publiek blijken ook!

Thijs stelt de band voor, en dan weet je, dit concert is bijna afgelopen. Gelukkig nog niet helemaal. Pierre zet een hele goede drumsolo neer… Heel het podium is donker.. behalve de omgeving van het drumstel… Lichtman Jo Gofers zet Pierre mooi in het licht. Hierdoor wordt de bewegingsnelheid waarmee hij drumt goed zichtbaar. Zo vormt het licht een hele mooie aanvulling op het knap staaltje drumwerk.

En dan is het concert ten einde; De mannen buigen, zwaaien en verlaten het podium. We willen allemaal meer, klappen, fluiten en roepen en dat heeft het gewenste effect: De mannen komen terug op het podium voor een toegift.
‘Focus 3’ start met Hammond-intro en de melodie klinkt natuurlijk bekend in de oren. Ook nu vliegen de noten in hoog tempo door de zaal. De decibellen doen daar vrolijk aan mee. Het dak gaat het bijna af, en niemand kan stil blijven staan. Een decrescendo levert het intro op van ‘Answers, questions, questions, answers’. Nog even genieten van alles wat deze mannen laten horen. Wat is dit mooi!

Thijs van Leer bedankt het publiek tussentijds, door te vertellen dat ze zich allemaal erg thuis voelen in de Bosuil en dat komt door ons! Dan weet ik: de laatste noten dwarrelen door de zaal. En na bijna 2 uur is dit fantastische concert afgelopen. Nog een laatste keer gaan alle handen op elkaar voor een wel verdiend applaus. Het was in één woord ge-wel-dig!